Με αυτά τα λόγια την περιέγραψαν, την προσέγγισαν, την τραγούδησαν οι μεγάλοι ποιητές.
«Η ποίηση δεν ανήκει σ’ αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη».
Πάμπλο Νερούδα
«Κι η ποίηση: ένα παιχνίδι που τα χάνεις όλα, για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι».
Τάσος Λειβαδίτης
«Πολλοί στίχοι είναι σαν αργυρές κλωστές δεμένες στα καμπανάκια των άστρων- αν τους τραβήξεις, μια ασημένια κωδωνοκρουσία δονεί τον ορίζοντα…Ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί σε μια γωνιά του ρεμβασμού. Είναι πάντα στην ώρα του, λέει παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του».
Γιάννης Ρίτσος
«Μας διώχνουνε τα πράγματα και η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε».
Κώστας Καρυωτάκης
«Βαδίζεις σε μια έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα».
Κική Δημουλά.
«Η ποίηση είναι ένα ταξίδι/ σ’ άγνωστη χώρα…/Για μια και μόνο λέξη/λιώνεις χιλιάδες τόνους / γλωσσικό μετάλλευμα».
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
«Η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε. Μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών».
Μπόρχες
