Παναγιά μου, βόηθα

Του Θανάση Καρτερού

Άσε που δεν δέχεται τη λειτουργία των τάσεων. Με τον Χριστό τα πάμε καλύτερα, αφού δίδασκε ότι όποιος έχει δύο χιτώνες πρέπει να δίνει τον ένα. Άσε που πέταξε με τις κλωτσιές από τον ναό τους εμπόρους. Από το θρησκευτικό σύμπαν, όμως, πιο δική μας είναι η Παναγία, που μέσα στον Αύγουστο έχει την τιμητική της. Διότι είναι η μάνα, η συντρόφισσα των κυνηγημένων και των απόκληρων, η προστάτιδα των διαφορετικών και των απροσάρμοστων. Εκείνη στην οποία απευθύνονται οι περισσότερες προσευχές.

Είναι η μόνη που θα μπορούσε να εισακούσει και την προσευχή ενός αριστερού, ακόμα κι από κείνους που προτιμούν τον πολιτικό από τον θρησκευτικό όρκο. Στο κάτω-κάτω, έχει αποδειχτεί ότι οι πάντες μπορούν να την επικαλούνται σε δύσκολες ώρες. «Παναγιά μου», για παράδειγμα, αναφωνούν δεξιοί, αριστεροί, και κεντροαριστεροί, όταν βλέπουν τον Λαγό να βαδίζει εναντίον των εθνικών εχθρών. Ή και τον Κουμουτσάκο να βγάζει ανακοινώσεις για να διακηρύξει την ανάγκη σιδηράς πυγμής, σιδηρού νόμου και σιδηράς τάξεως με αφορμή μια ληστεία τράπεζας. Άρα, μπορούμε να Της πούμε τον πόνο μας και να ζητήσουμε τη συνδρομή Της.

Με κάθε σεβασμό, λοιπόν, σε Σένα και στους πιστούς, βόηθα, Παναγιά μου, να προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση και να αποφύγουμε τον ψυχίατρο. Βόηθα να σηκώσουμε στις πλάτες μας το δικό μας αναγκαίο Μνημόνιο, τις δικές μας ήπιες περικοπές, τις δικές μας ανθρώπινες αστυνομικές επιχειρήσεις, τα δικά μας απαραίτητα μέτρα που θα οδηγήσουν στην «αγία έξοδο» από το σημερινό τέλμα. Να υπομένουμε αγόγγυστα τις καταγγελίες για Σόδομα και Γόμορρα από δεξιούς, ούλτρα δικούς μας, ποτάμιους και ενάλιους πάσης φύσεως. Να σηκώνουμε τον σταυρό μιας εξουσίας που μας έριξε από τα ψηλά της Διακαινησίμου στα βαθιά του Μαξίμου.

Παναγιά μου, βόηθα εμείς που διαδηλώνουμε μια ζωή κατά πάντων να πιούμε το πικρό ποτήρι των διαδηλώσεων κατά των δικών μας απάντων. Βάλε το χέρι σου να κρατάμε το κεφάλι μας χαμηλά, να μην ξιπαστούμε, να μη φοβηθούμε, να μη χωριστούμε μεταξύ μας και από τους άλλους, να μη γίνουμε φορείς της απόλυτης αλήθειας, να μην καίμε συντρόφους μας, να μην, να μην, να μην. Και, το πιο σημαντικό, βόηθα, Παναγιά, να μη συνηθίσουμε τα εξουσιαστικά κουστούμια που η ψήφος του λαού μάς φόρεσε, να μην προσαρμοστούμε σε κανόνες που πολεμήσαμε και σε αρχές που μισήσαμε. Να λυγίζουμε, αλλά να μη σπάσουμε. Αμήν…

πηγη Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr