«Δεν θα ήταν υπέροχο αν υπήρχε ένα παπούτσι που να μπορεί να προσαρμόζεται και να μεγαλώνει, έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν ένα ζευγάρι παπούτσια που να εφαρμόζουν στα ποδαράκια τους;», αναλογίστηκε το 2007 ο Κέντον Λι (Kenton Lee), ο οποίος ζούσε στην Κένυα και δούλευε σ’ ένα ορφανοτροφείο στο Ναϊρόμπι.
Αφορμή για τη σκέψη του ήταν η εικόνα που είχε αντικρίσει: Ένα κοριτσάκι που αναγκαζόταν να φοράει παπούτσια πολύ μικρότερα από αυτά που πραγματικά της αναλογούσαν, δεδομένης της ηλικίας της.
Αποτέλεσμα του προβληματισμού του Κέντον Λι ήταν να δημιουργηθεί αργότερα ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός «The shoe that grows» («το παπούτσι που μεγαλώνει»), που αναλαμβάνει το σχεδιασμό ειδικών παπουτσιών για παιδιά που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και τα οποία, μεγαλώνοντας, βρίσκουν τα παπούτσια τους να είναι μικρά για τα πόδια τους.
Κατασκευάζονται σε τρία μεγέθη, και κάθε ένα από αυτά μπορεί να μεγαλώσει κατά πέντε ακόμη νούμερα. Αυτή τη στιγμή, περισσότερα από 120.000 παπούτσια έχουν διανεμηθεί σε 91 χώρες του πλανήτη.
Χωρίς παπούτσια, τα παιδιά υποφέρουν από ασθένειες που μεταδίδονται από το έδαφος. Εκτιμάται ότι 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από τέτοιες ασθένειες.
Η έλλειψη παπουτσιών θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι τα παιδιά δεν μπορούν να φοιτήσουν σε σχολείο, καθώς τα παπούτσια είναι συχνά μέρος της στολής.
