Στην Παπούα της Ινδονησίας, υπάρχει ένα «ιερό δάσος», στο οποίο επιτρέπεται να εισέρχονται μόνο γυναίκες. Διασχίζουν τη θάλασσα με μια μικρή βάρκα από το απέναντι χωριό και εισέρχονται στο δάσος. Οι άντρες απαγορεύεται να πατήσουν σε αυτό τον «Ιερό τόπο».
«Σε αυτό το δάσος μπαίνουμε πάντα γυμνές. Δε φοράμε ρούχα», λέει η Adriana Meraudje, κάτοικος του χωριού. Η παράδοση αυτή πάει πολύ πίσω, πολύ πριν γεννηθεί η ίδια, όπως εξηγεί στο BBC, η ηλικιωμένη κάτοικος του χωριού.
Ακολουθεί το ντοκιμαντέρ:
«Όταν έχει χαμηλή παλίρροια, πάμε όλες μαζί, καλούμε τις φίλες μας, και φτάνουμε στο δάσος με μια βάρκα». Μέσα στο δάσος, κολυμπούν στα νερά του ωκεανού, ανταλλάσουν ιστορίες με τις γηραιότερες και μαζεύουν όστρακα. Στη συνέχεια τα πουλάνε στην τοπική αγορά.
«Είμαστε απλά εμείς, οι γυναίκες. Οπότε απλά, ελευθέρα, μοιραζόμαστε ιστορίες με τις γηραιότερες, βυθίζουμε τα κορμιά μας στη θάλασσα και ανιχνεύουμε με τα πόδια μας τη λάσπη στον πάτο, για να βρούμε αχιβάδες».
«Όταν είμαστε στο δάσος, είμαστε ελεύθερες, καθώς δεν υπάρχουν άντρες τριγύρω», λέει η Ati Rumboyrusi, κάτοικος του χωριού.
Οι άντρες δεν επιτρέπονται σε αυτό το δάσος, σε καμία περίπτωση. Οι παραβάτες μάλιστα τιμωρούνται με υψηλό πρόστιμο για τα δεδομένα των κατοίκων του χωριού. «Εάν ένας άνδρας ρίξει ακόμη και μια κλεφτή ματιά, τιμωρείται. Τον πηγαίνουμε στο δικαστήριο της φυλής».
«Ποιος είσαι; Γιατί μπαίνεις στο δάσος μας; Αυτό είναι μόνο για γυναίκες. Τι κάνεις; Δεν ντρέπεσαι να μπαίνεις στο δάσος των γυναικών;», φωνάζει η Adriana.
Οι παραβάτες οδηγούνται στο δικαστήριο της φυλής και πληρώνουν πρόστιμο ύψους 1 εκατ. ρουπίες που αντιστοιχεί σε $69. Το πόσο αυτό θεωρείται πολύ ψηλό για τους κατοίκους του χωριού, ποσό που πληρώνεται με στιλβωμένους λίθους.
«Αυτό υπήρξε από πάντοτε ένας δάσος αποκλειστικά για γυναίκες. Υπήρχε πολύ προτού γεννηθώ. Πάντα με τους ίδιους κανόνες», συνεχίζει.
Ραγδαία συρρίκνωση του «Ιερού δάσους»
Αυτός ο ιερός τόπος ωστόσο, βρίσκεται υπό απειλή αυτή τη στιγμή. Το δάσος αυτό έχει ήδη συρρικνωθεί κατά το ήμισυ, τα τελευταία 50 χρόνια.
«Ο ωκεανός είναι διαφορετικός από αυτό που ήταν κάποτε. Ο ωκεανός μας ήταν τόσο όμορφος, καθαρός και διάφανος, άλλα δυστυχώς τώρα έχει μολυνθεί λέει η Adriana, «Από τα σκουπίδια», προσθέτει. «Σκουπίδια από την αγορά του χωριού, ξεβράζονται εδώ πέρα όταν βρέχει». «Συχνά, λέω στον εαυτό μου, αναρωτιέμαι, τι συνέβη στον ωκεανό μας;»
«Το δάσος αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το δάσος», λέει η Ati.
«Θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε» λέει η Ανδριάνα, «κάθε μέρα και θα ψάχνουμε για όστρακα».
«Οι γυναίκες εδώ εμπιστεύονται η μια την άλλη. Δεν μπορούμε ποτέ να το εγκαταλείψουμε αυτό το δάσος».
Πηγή: bbc.com
