Ολυμπιακοί Αγώνες, αρχαίο πνεύμα αθάνατο κι άλλα παρόμοια δεν χρειάζεται να αναφερθούν, τουλάχιστον από μένα. Και ξεκίνησε άλλος ένας πόλεμος του πληκτρολογίου, που ποτέ δεν έχει νικητή, για το ποιος το έκανε καλύτερα, εμείς ή οι Γάλλοι. Γιατί όμως;
Αθήνα 2004
Τότε στήθηκε μία τεράστια γιορτή, γέμισε ο τόπος εθνική υπερηφάνεια με την επιστροφή των αγώνων εκεί που γεννήθηκαν και πολλά στήθη με καμάρι. Και κάποιες τσέπες με αρκετά ευρώ, κάτι το οποίο ακόμα ξεχρεώνει η Ελλάδα. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Σε μια τελετή έναρξης που δεν ήταν κακή, δεν ήταν ωστόσο και κάτι που συζητήθηκε ιδιαίτερα. Σε αντίθεση με την τελετή λήξης και το Datsun που εμφανίστηκε με καρπούζια-πεπόνια υπενθυμίζοντας πως «εδώ είναι Βαλκάνια» Τι ήταν αυτό όμως που εμείς κάναμε καλά και οι Γάλλοι λάθος; Αν μπορώ να βρω μια διαφορά, αυτή είναι πως εμείς κάναμε όντως μια τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ οι Γάλλοι έστησαν μια πολύ εντυπωσιακή τουριστική καμπάνια/διαφήμιση, την οποία δεν την είχαν και ιδιαίτερα ανάγκη… Αλλά ας τα δούμε από την αρχή.
Εντυπωσιακό Ξεκίνημα
Βλέποντας το ξεκίνημα με τον συμπαθέστατο Jamel Debbouze και τον Zidane, ήμουν σίγουρος πως «καλά θα πάει αυτό». Κάτι που αποδείχθηκε εντελώς λάθος, καθώς αυτό ήταν ίσως το μόνο ενδιαφέρον κομμάτι της τελετής έναρξης. Χορευτικά γεμάτα break-dance, πολύχρωμα (υπερβολικά πολύχρωμα) ρούχα, πλοία με τις αποστολές των χωρών να περνάνε τον Σηκουάνα και μια πασαρέλα που γινόταν παράλληλα. Τα ρούχα ειδικά ήταν τόσο πολύχρωμα, που στη σκηνή της βιβλιοθήκης δε νομίζω να πρόσεξε κανείς τα ονόματα των συγγραφέων που περνούσαν διακριτικά ολόγυρα, όπως αυτό του Guy de Maupassant. Η γαλλική ζωγραφική παρουσιάστηκε ελάχιστα, με αποσπάσματα ολογραμμάτων από διάσημους πίνακες να πλέουν μαζί με τους αθλητές. Λίγη Γαλλική Επανάσταση, λίγη Παναγία των Παρισίων και πάμε παρακάτω. Οκ, υπάρχει και η γαλλική μουσική…
Ένα απέραντο Cult Party… ή ένα Pride
Ναι, απ’ αυτά τα πάρτι που γίνονται κι εδώ με κομμάτια της δεκαετίας του ’90, αυτά τα guilty pleasures ακούσματα. Αυτό που για να απενοχοποιηθεί το άκουσμα βαφτίστηκε “κίνημα euro dance”. Αυτή ήταν η μουσική υπόκρουση της τελετής έναρξης, συνδυασμένη με διασκευές κάποιων πιο κλασικών κομματιών, πράγμα όχι κακό, αν επρόκειτο για ένα πάρτι για τους αθλητές κι όχι για την τελετή έναρξης. Κι αν έχει η Γαλλία πολιτιστική κληρονομιά που μπορούσε να παρουσιάσει μπροστά στο ήδη εντυπωσιακό σκηνικό με τον Πύργο του Άιφελ και τον Σηκουάνα!
Και ναι, ωραία τα plus size μοντέλα και η dj, εξαιρετική η παρουσία μοντέλων και χορευτών με κινητικές δυσκολίες, επίσης εξαιρετική και η παρουσία της lgbtq κοινότητας σε μια τόσο μεγάλη εκδήλωση, αν και κάπως υπερβολική κι αυτή. Πού ήταν όμως οι αγαπημένοι χαρακτήρες του Αστερίξ και του Οβελίξ; Έχουν πάρει κι αυτοί μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες… Γιατί τα Minions κι όχι αυτοί; Πού ήταν όλοι οι Γάλλοι ζωγράφοι και λογοτέχνες και μουσική σε μια ημέρα γιορτής και παγκόσμιας προβολής; Η Γαλλία έδωσε ένα ΑΕΠ για μια παρέλαση κι ένα πάρτι, σε ένα από τα πιο δύσκολα καλοκαίρια που έχουμε ζήσει, σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς να παρουσιάσει κάτι περισσότερο από την πολιτιστική της κληρονομιά που επηρέασε την Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα. Μάλλον στόχευε αλλού…
Ο θείος με τη νεολαία κι ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Οι Γάλλοι με όλο αυτό που παρουσίασαν μου θύμισαν την αγαπημένη φιγούρα του θείου που έρχεται στις γιορτές και λέει «εγώ θα κάτσω με τη νεολαία», πίνει περισσότερο απ’ όσο αντέχει, μοιράζει συνεχώς προσβολές και σόκιν αστεία και καταλήγει να ροχαλίζει στον καναπέ, κάνοντας χαρούμενη, επιτέλους, την ομήγυρη. Κάπως έτσι κι αυτή η τελετή έναρξης, που δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με αυτή των Άγγλων οι οποίοι επένδυσαν στο χιούμορ τους και σε μεγάλα μουσικά συγκροτήματα της χώρας, ούτε με τους Ολυμπιακούς του 2008 στο Πεκίνο και τα υπέροχα χορευτικά που παρουσίασαν, αλλά έμοιαζε με μια προσπάθεια προσέγγισης της νεολαίας. Προσπάθειας τόσο αποτυχημένης, που ευτυχώς θα την παρασύρει γρήγορα ο Σηκουάνας, αν δεν την παρέσυρε ήδη…
Από την άλλη, αυτή η τελετή έναρξης φάνηκε και σαν μια προσπάθεια της Γαλλικής κυβέρνησης να διώξει από πάνω της το στίγμα της ακροδεξιάς, προβάλλοντας συνεχώς την διαφορετικότητα και προσπαθώντας να πει «Ποιοι εμείς είμαστε ακροδεξιοί;;; Μα εμείς βάλαμε τη διαφορετικότητα σε τέτοια εκδήλωση!». Κι εντελώς τυχαία περνούσαν τα μηνύματα “Ελευθερία” και “Παγκόσμια Ειρήνη” μαζί με τους αντιμαχόμενους… Μήπως ξεχάσει ο λαός τους τις ακροδεξιές κραυγές της Λεπέν και δεν συσπειρωθεί ξανά με την αριστερά. Μήπως ξεχάσει τις μάχες με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τα πογκρόμ και τις βιαιότητες. Α! Ναι, είχαμε και την αποστολή των προσφύγων… Αυτών που δεν έχουν πατρίδα πλέον να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά αυτοί που τους δημιουργούν, τους έδωσαν χαρτιά ώστε να είναι παρόντες στη γιορτή. Αγωνιζόμενοι για την προσφυγιά τους… Σίγουρα μία καλή προσπάθεια απαλοιφής της μνήμης, ένα καλό διαφημιστικό τρικ, ένα ξόρκι αμνησίας. Να μη μιλάμε πια για την άνοδο των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων και τις νομοθεσίες που εστιάζουν στον περιορισμό της μετανάστευσης, την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας, την αυστηρή αστυνόμευση κι άλλα θλιβερά.
Κι εμείς;
Εδώ στην έρμη χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, η μνήμη είναι ακόμα πιο κοντή. Ξεχάσαμε πόσα χρήματα δαπανήθηκαν τότε, αλλά και τους λογαριασμούς που έρχονται ακόμα. Ξεχάσαμε ότι στους δικούς μας, τους αρχαίους, Ολυμπιακούς Αγώνες γινόταν ανακωχή και δεν χειροκροτούσε κανείς υπεύθυνους για γενοκτονίες, ούτε καθόριζαν συμμαχίες ποιοι θα συμμετάσχουν. Δεν πειράζει, ίσως και φέτος να τιναχτούμε από τον καναπέ για να πανηγυρίσουμε κάποιο μετάλλιο. Ας είναι κι από μετανάστη…
Ειδήσεις σήμερα:
Απίστευτο σκηνικό σε παραλία: Χιλιάδες λιβελούλες πάνω από τα κεφάλια των λουόμενων (video)
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
