Κάποια γενέθλια μοιάζουν με κηδείες. Τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, αντί να μοσχοβολούν τούρτες και κεράκια, μυρίζουν κόλλυβα και λιβάνι. Έχουν και γέλιο τα γενέθλια του ΠΑΣΟΚ, έχουν χαβαλέ, κράξιμο, συνθήματα, καρεκλιές. Μην ξεγελιέστε όμως, και οι κηδείες βρίθουν ενίοτε γελώτων και ευφροσύνης. Ευφροσύνη ως αντίβαρο στο αβάσταχτο πένθος, ευφροσύνη επειδή εμείς οι υπόλοιποι είμαστε ακόμη ζωντανοί, ευφροσύνη που το κάθαρμα έφυγε, επιτέλους, από κοντά μας.
Το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ότι πεθαίνει. Το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ είναι ότι πεθαίνει με τον τρόπο που πέθαινε ο ένδοξος Κώστας Πρέκας στις πολεμικές ταινίες του Τζέιμς Πάρις. Τον γαζώνανε οι Γερμαναράδες τον Πρέκα με πολυβόλα, με μυδράλια, με αντιαρματικά, εκείνος όμως δεν ξεψυχούσε με τίποτα. Του ματώνανε το δασύτριχο στήθος, του πελεκάγανε τα αγαλματένια πόδια, κι όμως, ο Έλλην ήρωας έβρισκε φωνή για να ουρλιάξει «η Ελλάδα ποτές δεν πεθαίνει, ζήτω το έθνος, ζήτω η σημαία!». Κι όταν κάποτε τον πατάγανε, επιτέλους, τα πάντσερ, ο Πρέκας άφηνε την τελευταία του πνοή, πνοή μακρόσυρτη, σχεδόν είκοσι λεπτά κινηματογραφικού χρόνου, θερίζοντας ταυτοχρόνως με το ελληνικής κατασκευής πολυβόλο του -«Πολυβόλα Μενδρέκας, τιμαί λογικαί»- τους ναζήδες που τον είχαν περικυκλώσει.
Το ΠΑΣΟΚ αργοπεθαίνει από τότε που ο πρόεδρός του Γιώργος Παπανδρέου έβγαλε το περίστροφο και, αντί να το στρέψει προς το ΔΝΤ, το έστρεψε προς εμάς. Τα πυρά ευτυχώς ανταποδόθηκαν κι έτσι ενάμιση χρόνο μετά, εκεί κατά τον Νοέμβριο του 2011, το πάλαι ποτέ κραταιό Κίνημα είχε χάσει όλο του αίμα. Σαν ρυάκια έτρεχαν από τις φλέβες του οι ψηφοφόροι. Κι όμως, το άτιμο παρέμεινε ζωντανό, πέταξε από πάνω του σαν σαπισμένο μέλος τον ΓΑΠ και έφερε στα πράγματα τον Παπαδήμο, βάζοντας στην κυβέρνηση έναν δεξιό, τον Σαμαρά, και έναν ακροδεξιό, τον Καρατζαφέρη. Αργότερα αποδείχτηκε ότι είχε βάλει στην κυβέρνηση δύο ακροδεξιούς.
Το θνήσκον ΠΑΣΟΚ επέζησε και συνέχισε να πολυβολεί αφειδώς. Έφερε το δεύτερο Μνημόνιο, έφερε το αγγλικό δίκαιο, έφερε το καταστροφικό PSI, ώσπου ήρθαν οι εκλογές του 2012 και οι ψηφοφόροι του ανταπέδωσαν ξανά τα πυρά, αρχικώς με ένα 13% και εν συνεχεία με ένα 12%. Το πλήγμα έμοιαζε συντριπτικό κι όμως το εναπομείναν πασοκικό σώμα συνέχισε να σέρνεται πετσοκομμένο στο χώμα και να βάλλει κατά ριπάς. Έκανε κυβέρνηση με τον Σαμαρά και τον Κουβέλη, ψήφισε νόμους, έφερε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έκλεισε την ΕΡΤ, σουρωτήρι μας έχουν κάνει τα σκάγια του Βενιζέλου. Κι όταν στις ευρωεκλογές τού ήρθε κατακούτελα ο όλμος του 8%, έκανε πως δεν κατάλαβε τίποτα. Συνέχισε να πολυβολεί και θα συνεχίσει, μέχρι να μας δώσει τη χαριστική βολή. Σαν τον Πρέκα ξεψυχάει το ΠΑΣΟΚ, αργά, βασανιστικά, πολυβολώντας με μίσος όσους το έχουν περικυκλώσει. Η διαφορά με τον αγλαό Κώστα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, αντί να πολυβολεί τους Γερμανούς, πολυβολεί εμάς.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
