“Δεν είχαμε καν το χρόνο να πακετάρουμε οτιδήποτε όπως καταλαβαίνετε. Ούτε καν ρούχα, τίποτα δεν είχαμε. Απλά βγήκαμε έξω και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το λιμάνι. Τα πάντα καίγονταν. Πιο πριν ήμουν σπίτι και παρακολουθούσα ειδήσεις στην τηλεόραση. Μύρισα τη φωτιά. Βγήκα έξω να δω τι συμβαίνει και διαπίστωσα ότι οι φλόγες πλησίαζαν.
Ετρεξα να σώσω τα σκυλιά και τη γάτα μου, φυσικά ενημέρωσα τους γονείς μου. Δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε, βάλαμε στα πρόσωπά μας ρούχα. Η ταχύτητα της φωτιά όμως παγίδευσε δεκάδες ανθρώπους που τελικά δεν τα κατάφεραν.
Για να σωθώ πήδηξα πάνω από φλόγες και έφτασα στο λιμάνι. Οι πάντες ούρλιαζαν. Είδα άνθρωπο νεκρό. Κάηκαν όλα.
