Πέντε γυναίκες στην κυβέρνηση Μητσοτάκη: Δεν έτυχε, πέτυχε

Με την πενιχρή συμμετοχή γυναικών στο νέο υπουργικό συμβούλιο, ακολουθούμενη μάλιστα από την υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας ισότητας των φύλων με την ένταξή της στο υπουργείο Εργασίας αντί του Εσωτερικών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφήνει έντονα το στίγμα ότι η πολιτική αποτελεί «αντρική υπόθεση», ξεδιπλώνοντας τις βαθιά ριζωμένες πατριαρχικές αντιλήψεις του συντηρητικού χώρου από τις πρώτες μόλις μέρες διακυβέρνησής της.

Στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη υπουργικές θέσεις καταλαμβάνουν μόνο δύο γυναίκες, στα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, με την επιλογή αυτή να «κουβαλάει» το φορτίο της ανδροκρατικής αντίληψης (η οποία μάλιστα εκφράστηκε και δημόσια) ότι αποτελούν «γυναικεία υπόθεση». Έτσι λοιπόν, ακολουθώντας αυτή την νοοτροπία, ανατέθηκε το υπουργείο Παιδείας στην Νίκη Κεραμέως με γυναίκα υφυπουργό την Σοφία Ζαχαράκη. Η επόμενη υπουργός δεν είναι άλλη από την προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ «σιδηρά κυρία» του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη. Οι άλλες δύο γυναίκες υφυπουργοί είναι η Δόμνα Μιχαηλίδου στο υπουργείο Εργασίας, αρμόδια για θέματα Πρόνοιας και Κοινωνικής αλληλεγγύης και η Φωτεινή Αραμπατζή στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με αρμοδιότητα για την αλιευτική πολιτική. Και κάπου εδώ, ο κατάλογος κλείνει.

Το ποσοστό συμμετοχής γυναικών στην νέα κυβέρνηση που φτάνει το ντροπιαστικό ποσοστό του 9,8% επί του συνόλου, αποτελεί ένα από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη και έχει σχολιαστεί εκτενώς, από πολιτικά πρόσωπα, social media, τοπικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Αρκεί να δει κανείς την κατάταξη της Ελλάδας ως προς την συμμετοχής γυναικών στην κυβέρνηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να διαπιστώσει ότι καταλαμβάνει την τρίτη θέση από το τέλος μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Η Ουγγαρία του Όρμπαν και το Κόσοβο είναι οι μόνες χώρες που μετά βίας έχουν χειρότερο συσχετισμό από αυτόν της Ελλάδας, όπως δείχνει το γράφημα του JoDi (JoDi Graphics):

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλήθηκε ν’ απαντήσει δημόσια για την επιλογή του αυτή σε συνέντευξή του στο BBC. Όταν η δημοσιογράφος, Zeinab Badawi,  ρώτησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την τόσο μικρή συμμετοχή γυναικών που ανέλαβαν χαρτοφυλάκιο στο νέο υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός έδωσε μια… αφοπλιστική απάντηση. Είπε λοιπόν το εξής εντυπωσιακό, ότι «δεν έβρισκε γυναίκες που να ήθελαν να μπουν στην κυβέρνηση», με τη δημοσιογράφο να του προτείνει, στη συνέχεια, να πάει η ίδια να βρει γυναίκες που θα το ήθελαν.

Ωστόσο, μάλλον η διαχρονική στάση του κόμματός του τον διαψεύδει. Σε ένα άλλο γράφημα του JoDi, αποτυπώνονται τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών στις ελληνικές κυβερνήσεις -συμπεριλαμβανομένων των ανασχηματισμών – από το 2003 μέχρι και σήμερα.

Εκεί λοιπόν, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών δεν έχει γίνει ούτε κατά λάθος, ούτε επειδή οι γυναίκες δεν ήθελαν να αναλάβουν χαρτοφυλάκια. Είναι πολιτική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας διαχρονικά. Στις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, υπήρχε και πάλι πολύ χαμηλό ποσοστό συμμετοχής. Από την άλλη, τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής γυναικών έχουν σημειωθεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Γιώργος Παπανδρέου.

Η πενιχρή συμμετοχή των γυναικών σε κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό της συντηρητικής παράταξης. Όσο και να θέλει να αυτοπαρουσιάζεται ως φιλελεύθερη, η ίδια η πραγματικότητα μάλλον διαφωνεί μαζί της. Πρόκειται για ένα κόμμα που έχει σημαία του την πατριαρχία, και αυτό διαπερνά όλες τις εκφάνσεις πολιτικής.