Ο Απόστολος Λάζαρης ήταν οικονομολόγος, πανεπιστημιακός και πολιτικός. Υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του ΟΗΕ, και μεταπολιτευτικά βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ.
Γεννήθηκε το Μάιο του 1921 στα Λαζαράτα Λευκάδας και την περίοδο της ναζιστικής κατοχής υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ.
Σπούδασε οικονομικά στην Ανώτατη Σχολή Εμπορικών και Οικονομικών Επιστημών και συνέχισε τις σπουδές του στο Μάντσεστερ και τη Ρώμη, όπου αναγορεύθηκε διδάκτορας οικονομικών επιστημών.
Διετέλεσε καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, αλλά κυρίως σταδιοδρόμησε σε διεθνείς οργανισμούς. Μάλιστα, υπήρξε διευθυντής Οικονομικής Ανάπτυξης του ΟΗΕ, του σημαντικότερου διεθνούς οργανισμού.
Η πολιτική του δράση ξεκίνησε το 1974, χρονολογία προσχώρησής του στο ΠΑΚ.
Tο 1973 ξεκίνησε τη συνεργασία του με το αντιχουντικό ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1978 του ανέθεσε την προεδρία της «Επιτροπής Ανάλυσης και Προγραμματισμού» του Κινήματος, στην οποία συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Σημίτης, ο Γεράσιμος Αρσένης ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης και άλλοι.
Το 1981 ο Απόστολος Λάζαρης εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ενώ το 1985 βουλευτής Α΄ Αθηνών. Διετέλεσε υπουργός Συντονισμού από τον Οκτώβριο του 1981 ως τον Ιούλιο του 1982 (πρώτος τη τάξει υπουργός). Τον Ιούλιο του 1982 το υπουργείο Συντονισμού αντικαταστάθηκε από το καινούριο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, το οποίο ανέλαβε ο Γεράσιμος Αρσένης, που διατήρησε και τη θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος που είχε από το 1981. Ο Λάζαρης επέστρεψε στην κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 1984, όταν ανέλαβε υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως, μέχρι τον Ιούλιο του 1985.
Το Νοέμβριο του 1988 ήρθε σε σύγκρουση με τον Ανδρέα Παπανδρέου και παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα στην Α΄ Αθηνών (τον αντικατέστησε ο Γιάννος Παπαντωνίου), ενώ το 1989, λαμβάνοντας την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού, εκλέχθηκε ανεξάρτητος βουλευτής Λευκάδας.
Αξιόλογη είναι και η συγγραφική του δραστηριότητα, στην οποία εντάσσονται τα έργα Η μηχανική ελέγχου του αναπτυξιακού προγράμματος (1977) και Ποιος σοσιαλισμός; (1989).
