Οι συζητήσεις μας θα κυμαίνονταν στα γνωστά debates για παρέμβαση του κράτος, την φορολόγηση των πλουσίων και άλλες cliché συζητήσεις.
6 Απριλίου ανακοίνωσα το site scandalopedia.gr. Λόγω της έρευνας και της δουλειάς που κατέβαλλα είχα πλήρη γνώση του καθεστώτος Μητσοτάκη. Εβδομαδιαίως διάβαζα Documento, Εφημερίδα των συντακτών και τα λιγοστά αντιπολιτευτικά sites που έχουν μείνει.
Ήξερα από το ξύλο και τις δολοφονίες της αστυνομίας αυτή την τετραετία, το πόσα λεφτά έχει δώσει σε ΜΜΕ, ποιοι βουλευτές εμπλέκονται σε σκάνδαλα διασπάθισης δημοσίου χρήματος, τις παρακολουθήσεις του μισού πολιτικού και μη συστήματος, όλα τα ακαταδίωκτα, μέχρι το έγκλημα των Τεμπών, όλα τα θυμάμαι.
Οπότε τα σκάνδαλα ήταν στα θέματα συζήτησής μας. Όσο πλησίαζαν οι εκλογές αναλύαμε τα στοιχεία της οικονομίας και το τι θεωρείται ανάπτυξη.
Ωραίες φιλοσοφικές συζητήσεις και ένας τρόπος να ξεφεύγω και από τη φούσκα του twitter.Αυτός έλεγε ότι υπάρχει ανάπτυξη και πτώση ανεργίας, εγώ ότι ξεπουλιούνται οι κατοικίες σε ξένα funds και έχει αυξηθεί το brain drain.
Μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όταν καταπατώνται δημοκρατικά δικαιώματα, όταν δεν έχουμε ελευθερία του τύπου, όταν πεθαίνουν μετανάστες στο Αιγαίο, αυτό τουλάχιστον θα άγγιζε τη λαική δεξιά.
Αυτή που σέβεται την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή που ξέρει ότι δεν είναι όλα τα προβλήματα απόρροια της συνέχειας του κράτους. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η δεξιά είναι σε μόνιμη περίοδο ιδεολογικών εκπτώσεων. Υπάρχει κάποια κόκκινη γραμμή?
Δεν είχα απαίτηση να ψηφίσει Σύριζα. Είχα την απαίτηση όμως να καταψηφίσει ένα ολιγαρχικό καθεστώς Ορμπάν που καμία σχέση δεν έχει με την ελευθερία και τον φιλελευθερισμό. Πλέον θεωρώ ότι δεν έχουμε τις ίδιες ηθικές αξίες και οι συζητήσεις μας δεν έχουν ούτε φιλοσοφικό νόημα.
Θα μου λείψουν.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
