Πω – πω – πω, θα τους κράξω, θα τα πω

Κι αφού είναι πολυπρισματικό, όλα μέλι για τον Κανέλλη. Αλλά δεν είναι μόνο κάτι τέτοιοι, κατηγορίας φτερού, που τραμπουκίζουν τον καθένα και την καθεμιά που ζητάει, αμφιβάλλει, αναρωτιέται, δεν ψήνεται. Όχι βέβαια. Είναι και οι άλλοι, των βαρέων βαρών, που δίνουν τη γραμμή.

Όπως ο Πέτσας, που καλεί τον Τσίπρα να μαζέψει τους διχαστικούς. Όπως η Ν.Δ., που επισήμως και με ανακοίνωση απαιτεί δήλωση μετανοίας για μια γελοιογραφία. Όπως, όπως, όπως.

Ύστερα έρχονται οι συμμορίες του Διαδικτύου, για τη βρόμικη δουλειά εναντίον όποιου τολμάει να ρωτήσει, να απορήσει ή, ακόμα χειρότερα, να διαφωνήσει. Αφού έχουμε πόλεμο -ο Μητσοτάκης τον κήρυξε-, απαιτείται ενότητα και εθνική ομοψυχία.

Σε άλλες εποχές τραβούσαν μια ξεγυρισμένη λογοκρισία, που έβγαζε μια ομοψυχία μούρλια. Φύλλο να μην κουνιέται. Τώρα δεν τους παίρνει και η ομοψυχία επιδιώκεται με νέες μεθόδους. Δυσφήμηση όποιου παρεκκλίνει, συκοφάντηση όποιου δεν εγκρίνει, ξέσκισμα ιντερνετικό όποιου τους τη δίνει.

Και πίεση, πίεση, πίεση, να το βουλώσουμε, να μην μιλάμε, να μη διχάζουμε, να μην εκμεταλλευόμαστε το δράμα του κόσμου. Αυτό το δικαίωμα μόνο ο Μητσοτάκης, ο Πέτσας, η Ράπτη και οι άλλοι με ανεπίληπτο φάκελο το έχουν. Και το ασκούν.

Παλιά καταστολή και αστυνόμευση γνώμης με νέα μέσα, εν ολίγοις. Τούτοι οι μπάτσοι πού ‘ρθαν τώρα, τι γυρεύουν τέτοια ώρα, που λέει και το αρχαίο ρεμπέτικο. Αυτό γυρεύουν.

Ο Μητσοτάκης να απαγγέλλει τα στιχάκια της ομοψυχίας, ο Τσιόδρας να προσθέτει κάτι σαν κλάμα, ο Πέτσας να βάζει τα πνευστά, ο Χρυσοχοΐδης να βάζει τα κρουστά, κι εμείς να βάζουμε την τρομαγμένη ψυχούλα μας.

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου.

Και να ψέλνουμε σε αρμονική ομοψυχία με τους μαυραγορίτες, τους πωλητές ΜΕΘ, τεστ και μασκών, τους αγοραστές ψυχών και σωμάτων, τους εμπόρους του ναού, τους διώκτες του ΕΣΥ, τους λαφυραγωγούς των φοβισμένων, όλο τον καλό κόσμο της ιδιωτικής υστεροβουλία, των κολλητών και των κουμπάρων, το άσμα ασμάτων: Πάρτε μας ό,τι μας απόμεινε.

Λοιπόν, από αυτή την ομοψυχία ΣΑΣ δεν θα πάρουμε.

Ομοψυχία στην αλληλεγγύη, ναι.

Ομοψυχία στο κανένας μόνος του, ναι.

Ομοψυχία στο κανένας αβοήθητος, ναι. Ομοψυχία στην αλήθεια, ναι.

Αλλά ομοψυχία σε όσα κάνετε, όσα δεν κάνετε, όσα κρύβετε, όσα ψέματα ξεφουρνίζετε και όσα ετοιμάζετε, δεν θα την έχετε. Πω – πω – πω, θα τους κράξω, θα τα πω, λέει το παλιό ρεμπέτικο. Αυτή η ομοψυχία, μάλιστα…

* Πηγή: avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr