Ποιος… θα το πατήσει πρώτος

Στην «αυγή» του νέου έτους, στην τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου ο Ντόναλντ Τραμπ γυρίζει προς τη διεθνή κοινότητα, δείχνει τα δόντια του, χαμογελά σαρδόνια και ζεσταίνει την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ.

Ο Αμερικανός μεγιστάνας κάνει αυτό ακριβώς που κατηγορούσε τον Μπαράκ Ομπάμα το 2011 και το 2012: «Στήνει» σκηνικό πολέμου προκειμένου να επανεκλεγεί.

Για να μιλήσουμε με απλές λέξεις: Ο Τραμπ εκτέλεσε ένα κανονικό -κανονικότατο- «συμβόλαιο θανάτου». Απλά επειδή το «υπέγραψε» ο «πλανητάρχης» δεν είναι δολοφονία αλλά… Παρασκευή. Ο 45ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών σκότωσε τον Σουλεϊμανί, έναν Ιρανό στρατηγό σε έδαφος του Ιράκ, που αποτελεί τον ορισμό παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας. Έτσι, δημιουργεί το απόλυτο χάος στο Ιράν, αφυπνίζει ξανά τους μουτζαχεντίν, «οπλίζει» τα χέρια τους, δημιουργώντας τους αντιαμερικανούς «τρομοκράτες» που επιθυμεί, και οδηγείται στις κάλπες… πολεμώντας τη «διεθνή τρομοκρατία». Τόσο απλό. Η «συνταγή» γνωστή άλλωστε. Τα ίδια είχε κάνει και ο Μπιλ Κλίντον στο Ιράκ το 1998 όταν επίσης παραπέμφθηκε άλλωστε. Ως γνωστόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη φορά ως φάρσα.

Η διαφορά με τον Τραμπ είναι πως δεν του καίγεται καρφί αν θα «αμαυρωθεί» το προφίλ του ή αν θα χαλάσει η εικόνα του. Ούτως ή άλλως έχει όλα τα media να τον ψέγουν από το πρωί έως το βράδυ. Και κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο να… αναπολούμε τον Μπαράκ Ομπάμα. Όχι, δεν «ξεπλένει» κανείς τον Ομπάμα ούτε ήταν… «άγιος» ο αφροαμερικανός πρώην πρόεδρος. Μήτε οι βόμβες που έπεσαν κατά τη διάρκεια της θητείας του ήταν λιγότερο καταστροφικές ή πιο… ειρηνικές. Απλά, στο σημείο που έχουμε φτάσει, οποιοσδήποτε είναι προτιμότερος και σίγουρα λιγότερο επικίνδυνος από τον Ντόναλντ Τραμπ. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου φυσικά…

Κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει «γραφικό» έως… «τρελό». Ωστόσο, αυτό που προκαλεί τρόμο είναι ο κυνισμός του. Ο Τραμπ είναι κυνικός μέχρι αηδίας και απρόβλεπτος. Αυτά είναι τα δύο κύρια χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πραγματικά επικίνδυνο. Η ατυχία για την παγκόσμια ειρήνη είναι πως, τη δεδομένη χρονική συγκυρία, στη διεθνή σκακιέρα υπάρχουν αρκετοί ακόμα αλλοπρόσαλλοι παίκτες που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να τα τινάξουν όλα στον αέρα.

Η Μέση Ανατολή φλέγεται και το «μακρύ χέρι» των ΗΠΑ, αντί να λειτουργεί πυροσβεστικά, ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά. Ή μάλλον πετρέλαιο. Ο Τραμπ έκανε την πρώτη κίνηση και παρατάσσει τα πιόνια του, τα «κομμάτια» στη σκακιέρα που λέγαμε παραπάνω, στέλνοντας 3.000 και πλέον κομάντος στην ευρύτερη περιοχή που καίγεται. Κυριολεκτικά. 

Πλέον, περιμένει. Όπως ο καλός ψαράς, το ψάρι να «τσιμπήσει» το δόλωμα και να πέσει στο αγκίστρι του. Τι περιμένει; Ενδεχόμενη κίνηση – απάντηση του Ιράν που θα αποτελέσει «καλή αφορμή» για την πολεμική μηχανή των ΗΠΑ. Θα του τη δώσει η Τεχεράνη; Αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το απαντήσει.

Το σημαντικότερο ερώτημα όμως είναι άλλο. Κοιτάζοντας μακρύτερα, είναι απορίας άξιον τι ακόμα είναι ικανός να πράξει ο Ντόναλντ Τραμπ έως τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου προκειμένου να πείσει τους Αμερικανούς ψηφοφόρους και κυρίως το δεξιό κοινό του. Μπορεί να είχε γίνει viral το «Κιμ πάτα το» και όλες οι συν αυτώ παραλλαγές, αλλά, προς ώρας, δύο άλλοι «παίκτες» απειλούν να αρπάξουν τη… δόξα από τον Βορειοκορεάτη.

Πηγή: Documento 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr