Πώς καταντήσαμε έτσι;

Διότι…

Σε οποιαδήποτε χώρα που θα έχανε 16 χιλιοστά (πόσο μάλλον 16 στρέμματα…) εδάφους από ξένη χώρα, η κυβέρνηση που θα το έκρυβε από τον λαό της ή το υποτιμούσε γιατί φοβόταν να τα βάλει με τον εισβολέα, θα είχε “πέσει” και θα περνούσε στρατοδικείο κατηγορούμενη για εσχάτη προδοσία.

Σε οποιαδήποτε χώρα, που ο πρωθυπουργός της (και όχι κάποιος απλός πολίτης…) θα είχε offshore εταιρίες ή θα έκρυβε περιουσιακά στοιχεία από την εφορία, θα είχε παραιτηθεί ή θα είχε εκπέσει από το αξίωμα του κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή.

Σε οποιαδήποτε χώρα, που υπουργοί της θα αγόραζαν σε τριπλάσια και τετραπλάσια τιμή, οποιαδήποτε προϊόντα, αντί πολύ φθηνότερης τιμής, θα είχαν παραιτηθεί ή εκπέσει, κατηγορούμενοι για σωρεία ποινικών αδικημάτων.

Σε οποιαδήποτε χώρα, όπου η σύζυγος πρωθυπουργού ή υπουργός της κυβέρνησης θα προσπαθούσε να βγάλει λεφτά εν μέσω πανδημίας διαφημίζοντας εταιρίες δικές του ή φίλων του δεν θα τολμούσε να κυκλοφορήσει στο δρόμο, γιατί θα κινδύνευε με κράξιμο, αβγά, αλεύρι με πούπουλα ή γιαούρτι σακουλίσιο.

Σε οποιαδήποτε χώρα, όπου ο πρωθυπουργός της θα συγκέντρωνε γύρω του, όλα τα κρατικά ΜΜΕ για να μπορεί να τα ελέγχει, ή  θα «λάδωνε» μέσω διαφόρων τρικ όσα ιδιωτικά ΜΜΕ τον υπηρετούσαν και παράλληλα θα φίμωνε ή θα στραγγάλιζε όσα τον αντιπολιτεύονταν, δεν θα την αποκαλούσαν δημοκρατική αλλά ολιγαρχική.

Σε οποιαδήποτε χώρα όπου θα συνέβαινε σκάνδαλο α λα «Σκόιλ Ελικίκου», ο υπουργός θα είχε περάσει ειδικό δικαστήριο, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου στο Ισραήλ. Εάν μάλιστα ήταν στην Ιαπωνία, θα έφθανε μέχρι το (πολιτικό) χαρακίρι του.

Σε οποιαδήποτε χώρα όπου θα υπήρχαν υπουργοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα α λα «Novartis» ή ΚΕΕΛΠΝΟ, δεν θα τολμούσαν να ξαναβάλουν υποψηφιότητα για τη Βουλή μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Και θα απαιτούσαν μόνοι τους – εφόσον ήταν καθαροί – να επισπεύσουν τα αρμόδια όργανα τις διαδικασίες για να λάμψει η αθωότητα τους, αντί να προσπαθούν να συγκαλύψουν την υπόθεση.

Σε οποιαδήποτε χώρα, όπου το κόμμα που κυβερνά, ο πρωθυπουργός της αλλά και υπουργοί του, θα είχαν πάνω από 300 εκατ. χρέη και θα έπαιρναν δάνεια που δεν αποπλήρωναν, θα ήταν ήδη είτε άστεγοι (αφού οι τράπεζες θα τους έπαιρναν την περιουσία) είτε στη φυλακή για χρέη.

Σε οποιαδήποτε χώρα όπου η κυβέρνηση θα αποδέσμευε περιουσιακά στοιχεία από φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος, ναρκωτικά κλπ, θα είχε ήδη συλληφθεί.

Αυτά τα θαυμαστά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, όπου αυτοί που τώρα βασιλεύουν, μας δουλεύουν, μας κουνούν το δάχτυλο αν κάνουμε κάτι που δεν τους αρέσει, μας κάνουν πλύση εγκεφάλου περί ατομικής ευθύνης και μας ζητούν να τους ξαναψηφίσουμε. Όμως μεγαλύτερη ατομική ευθύνη από την ψήφο δεν υπάρχει…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr