Ήταν 23-11 όταν δεσμευτήκαμε οι δημοσιογράφοι -εργαζόμενοι στο ραδιόφωνο του Σκάϊ 100,3 ότι δεν υπογράφουμε τις «ατομικές συμβάσεις» εργασίας που η διεύθυνση του σταθμού απαιτούσε για τη μείωση της μηνιαίας μισθοδοσίας μας κατά 10%. Στη διάρκεια των επτά αυτών ημερών, έγιναν πολλές συνελεύσεις και συζητήσεις τόσο με το Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ και το Διασωματειακό όσο και με τη διοίκηση του σταθμού ή πιό σωστά του ομίλου, καθώς η αποκαλούμενη «τυφλή περικοπή» του 10% αφορούσε και την τηλεόραση και τους διοικητικούς.
Η διοίκηση του σταθμού, ακόμα και κατά τη διάρκεια της Κυριακής, άσκησε αφόρητες πιέσεις στους εργαζόμενους, για να τους αποσπάσει την υπογραφή τους, σ’ ένα πιο βελτιωμένο από το αρχικό, ιδιωτικό συμφωνητικό περικοπής της μισθοδοσίας τους. Κι ενώ το Διοικητικό Συμβούλιο και οι «επιτελάρχες» του σταθμού εργαζόταν υπερωριακά, με στόχο την εξώθησή τους στην υπογραφή, η ΕΣΗΕΑ, και για την ακρίβεια η πλειοψηφία της, επέλεγε το δρόμο της ηχηρής σιωπής και της «ευγένειας». Τις πιο δύσκολες ώρες, παρότι είχαν ενημερωθεί για το τέλος που ερχόταν, απουσίαζαν ..Δεν κηρύχθηκε καμία απεργία στον όμιλο για την κρίσιμη σημερινή ημέρα, ούτε στάση, ούτε καν συνέλευση. Κι όταν κλήθηκαν επιτακτικά να παραστούν από τους εργαζόμενους που αντιστεκόταν και δεν υπέγραφαν, παρά την εξάντληση των χρονικών ορίων που είχαν τεθεί από τη διοίκηση του σταθμού, έμειναν απ΄ έξω από την πόρτα … Καθώς ο κ. Πάνος (σ.σ Σόμπολος) δεν αντέδρασε στην «πρόκληση» του Χρήστου όπως τον αποκάλεσε (σ.σ Παναγόπουλου) να απαγορεύσει την είσοδο στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης.
Επί της ουσίας, συνάδελφοί μας (όπως μέλλουσες μητέρες και όχι μόνο) με τη διακριτική ενθάρρυνσή μας υπέγραψαν ή άλλοι με δάκρυα στα μάτια σύρθηκαν -τελευταίοι- ως το λογιστήριο για να υπογράψουν τη μη απόλυσή τους. Κάποιοι -λιγοστοί αντέχουν ακόμα. Ως άτομα. Γιατί ξέρουν ότι το σωματείο τους εξαντλήθηκε στο «Θα» και την κωλυσιεργία.
Δήμητρα Κουντή, Κώστας Δαυλός
Εκπρόσωποι των δημοσιογράφων του ΣΚΑΙ στην ΕΣΗΕΑ
