Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ έχει ταυτιστεί στο μυαλό των αναγνωστών με το βιβλίο “Ο Φύλακας στη Σίκαλη”. Η μεγάλη επιτυχία του βιβλίου του, που κυκλοφόρησε το 1951, επέτεινε την φυσική του συστολή και τη διάθεση απομονώσης που τον διέκρινε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Στο καταφύγιό του στο Κόρνις του Νιου Χάμσαϊρ, στο οποίο κατοικούσε τη δεκαετία του ’50, έγραφε συστηματικά, τρομαγμένος από τη δημοσιότητα που πήρε η έκδοση του «Φύλακα».
Όσες προσπάθειες έγιναν στα επόμενα χρόνια κάποιος να δημοσιοποιήσει κάτι γύρω από τον Σάλιντζερ, δεχόταν πολύ γρήγορα τηλεφώνημα από τους δικηγόρους του – ακόμα κι όταν αυτό το πρόσωπο ήταν δικός του άνθρωπος.
Ο Σάλιντζερ είχε υπηρετήσει ως τυφεκιοφόρος πεζικού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σε μερικά από τα πιο σκληρά πεδία μάχης και ίσως να μην μπόρεσε να γιατρέψει ποτέ τα τραύματα από αυτή την εμπειρία. Ίσως πάλι, να θεωρούσε τον κόσμο σκληρό και ανοίκειο, ανίκανο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, όπως το είχε στο μυαλό του ο σπουδαίος αυτός συγγραφέας. Την αλήθεια πάντως, δεν θα την μάθουμε ποτε και η προσωπικότητα του θα παραμένει πάντα μυστηριώδης για τον κόσμο της λογοτεχνίας.
Η πρώτη έκδοση του έργου στην ελληνική γλώσσα κυκλοφόρησε το 1977 από τον Επίκουρο του Γιώργου Βαμβαλή με τον παράξενο τίτλο «Ο φύλακας στη σίκαλη». Μεταφράστριά του ήταν η 28χρονη τότε Τζένη Μαστοράκη.
Πριν από λίγες ημέρες, τριάντα επτά χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράμματα μία ακόμη μετάφραση του έργου. «Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης». Αυτός είναι ο τίτλος της νέας μετάφρασης του «Φύλακα στη σίκαλη» από την Τζένη Μαστοράκη.
Είναι ένα ρίσκο η τωρινή εκσυγχρονισμένη απόδοση σε ένα τόσο κλασικό έργο, καθώς προτείνει μια καινούργια γλώσσα για τον αγαπημένο ήρωα του Σάλιντζερ, τον Χόλντεν Κόλφιλντ.
Μένει να δούμε μόλις το πάρουμε στα χέρια μας, εάν θα μπορέσει να ικανοποιήσει παλιούς και νέους αναγνώστες που θα θελήσουν να ταξιδέψουν ξανά στον μαγικό κόσμο του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ.
