Τον τελευταίο καιρό μια εξαφάνιση μας φέρνει στο νου ένα γηπεδικό τραγουδάκι: Που `ναι ο Αρκάς, οέο που `ναι ο Αρκάς; Δεν τον ακούμε, δεν τον βλέπουμε. Είναι εξαφανισμένος. Η διάθεση του για κριτική στο πολιτικό μας σύστημα, εξαντλήθηκε στις επτά Ιουλίου. Έκτοτε επανήλθε κι ο Αρκάς στην κανονικότητα του…
Ο συγγραφέας κύριος Χρήστος Χωμενίδης,στο γνωστό του άρθρο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, έγραψε για τον Θάνο Μικρούτσικο μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο Θάνος Μικρούτσικος βροντούσε το πιάνο φορώντας κασκέτο καπετάνιου και το κοινό μύριζε στα σινιέ του ρούχα το ψαρόλαδο. Όταν πάλι άλλαζε σκοπό και τραγουδούσε «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη!», οι αποκάτω αφηνίαζαν, έτοιμοι έμοιαζαν να ξεπαρκάρουν τα τσερόκι τους και να πάνε να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Μιλάμε για μαζική παραίσθηση, η οποία οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία όχι μόνο του κράτους αλλά και της κοινωνίας.»
Ο κύριος Χωμενίδης, ως κοινωνικός σχολιαστής και αναλυτής των αιτίων της κρίσης, περιγράφει σκηνές αλλοφρόνων εκτός εαυτού ανθρώπων, στα όρια της παράνοιας και του παροξυσμού. Ο Χρήστος Χωμενίδης «τιμά» τον Θάνο Μικρούτσικο. Ένα τελευταίο φιλί για τον Θάνο Μικρούτσικο. Γεμάτο δηλητήριο…
Τα παρκαρισμένα τσερόκι και τα σινιέ ρούχα δεν ανήκαν στον Θάνο Μικρούτσικο. Πάντα τον θυμόμαστε στις συναυλίες του, να φορά μαύρα ρούχα, μια μαύρη «στολή», να κάθεται στο πιάνο, να μιλά στον κόσμο, να του λέει για την κρίση που δεν ήταν μόνο οικονομική, για τον πόλεμο, την προσφυγιά, την αδικία τα οράματα της ζωής. Ο συνθέτης της «Καντάτας για την Μακρόνησο», του Γιάννη Ρίτσου, δεν ήταν ένας απλός διασκεδαστής ενός σινιέ μπουζουκομάγαζου. Ήταν ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος, με αρχές και αξίες. Ένας άνθρωπος που από την αρχή μέχρι το τέλος παρέμεινε αριστερός.
Ο Χρήστος Χωμενίδης νοιώθει την ανάγκη να δικαιολογηθεί. Γράφει ένα άρθρο για το Θάνο Μικρούτσικο όμως ουσιαστικά απολογείται. Προσπαθεί να δικαιολογήσει την σημερινή του στάση. Οι αριστεροί ή οι «αριστεροί», με τα τσερόκι και τα σινιέ ρούχα, είναι η δικαιολογία του. Όταν ακολουθείς μια πορεία, έχεις ανάγκη να πείθεις την συνείδηση σου γι αυτό που κάνεις. Κι ο Χρήστος Χωμενίδης την συνείδηση του προσπαθεί να πείσει. Ότι έπραξε το σωστό. Οι διανοούμενοι, ή οι «διανοούμενοι», που βρέθηκαν για τους δικούς τους λόγους κάποια στιγμή στην απέναντι πλευρά, προσπαθούν να μας μιλήσουν. Ζητούν την κατανόηση μας. Συγχρόνως προσπαθούν με ένα «γλυκό» τρόπο να θολώσουν τα σύμβολα, τις ιδέες, τα πιστεύω μας. Αυτό δεν τους τιμά. Είναι όμως η άμυνα τους.
Χτες, προχθές, σήμερα, αύριο, στην Μόρια της Λέσβου, στη ΒΙΑΛ της Χίου, στο ΚΥΤ της Σάμου, ο παγωμένος άνεμος θερίζει, σαρώνει τα πάντα. Βρέφη, νήπια, μωρά παιδιά, γίνονται φτερά στον άνεμο. Θα περίμενε κανείς από τους διανοούμενους να βάλουν μπροστά τον εαυτό τους και να ουρλιάξουν. Την κραυγή τους έχουμε ανάγκη. Δεν είναι δυνατό να ανεχόμαστε τέτοια αναλγησία, τέτοια απανθρωπιά. Μια κυβέρνηση που έχει αφήσει τα παιδιά, τα προσφυγόπουλα, τα ασυνόδευτα, στην τύχη τους…
Όμως οι διανοούμενοι του μέσου όρου, των καλών τρόπων, της ευπρέπειας και της συναίνεσης σιωπούν. Αιχμάλωτοι των ιδεών τους για τα σινιέ ρούχα, τα jeep Τσερόκι, την υποτιθέμενη καλύτερη μόρφωση του Μητσοτάκη, το καλό του ντύσιμο και τις αυταπάτες που δεν έχει.
Ανίκανοι να δουν ότι οι αυταπάτες που δήθεν δεν έχει, είναι ο ακραίος κυνισμός του.
Μοιραίοι παρατηρητές μιας κυβέρνησης που αποφάσισε ότι για να λυθεί το προσφυγικό, η Ελλάδα, ιδίως τα νησιά, πρέπει να γίνουν κολαστήρια, τόποι εχθρικοί, στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τον τελευταίο καιρό μια εξαφάνιση μας φέρνει στο νου ένα γηπεδικό τραγουδάκι: Που `ναι ο Αρκάς, οέο που `ναι ο Αρκάς; Αναρωτιόμαστε που είναι ο Αρκάς; Αλήθεια που είναι ο Αρκάς; Περιμέναμε και περιμένουμε, ένα σκίτσο του. Ένα μήνυμα, ένα κάλεσμα αφύπνισης. Μια διαμαρτυρία. Για τα παιδιά που υποφέρουν. Στην Μόρια, στην ΒΙΑΛ της Χίου, στην Σάμο. Όμως ο Αρκάς κοιμάται. Ύπνο βαθύ. Ίσως όταν επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ο Αρκάς,να ξυπνήσει.
Μέχρι τότε δικαιούμαστε να ρωτάμε: Που ‘ναι ο Αρκάς οέο, που ’ναι ο Αρκάς;
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
