Της Ρένας Ακριτίδου
Στις 4 Φεβρουαρίου 2014, ήταν διάχυτη η ευαρέσκεια σε ανάρτηση του Tourism Lobby, με τίτλο «Τροπολογία: Μακριά από ξενοδοχεία οι οίκοι ανοχής, αλλά… – επανερχόμαστε γιατί προέκυψε κάτι ενδιαφέρον…».
Η ανάρτηση αναφερόταν σε τροπολογία του υπουργείου Τουρισμού που είχε κατατεθεί την προηγούμενη ημέρα, με συνυπογραφή Γιάννη Στουρνάρα, η οποία ανέφερε ότι απαγορεύεται «…η εγκατάσταση οίκων ανοχής σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από ξενοδοχεία άνω των 3 αστέρων που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεων».
Και το Tourism Lobby εξηγούσε:
«Ουσιαστικά, τα ξενοδοχεία προστέθηκαν σε ρύθμιση που προϋπήρχε για τις οχλούσες χρήσεις και απαγόρευε τους οίκους ανοχής σε κοντινή απόσταση από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, νοσηλευτικά ιδρύματα, κέντρα νεότητας, αθλητικά κέντρα, οικοτροφεία, βιβλιοθήκες και ευαγή ιδρύματα καθώς και από πλατείες και παιδικές χαρές».
Στην τροπολογία υπήρχε και άλλο σκέλος, όμως, που προέβλεπε επίσης την απομάκρυνση σε ακτίνα τουλάχιστον 200 μέτρων από ξενοδοχεία 3,4 και 5 αστέρων, “οχλούσες χρήσεις ή δραστηριότητες οι οποίες προκαλούν ιδίως θόρυβο ή αυξημένη κυκλοφοριακή συμφόρηση”. Εκεί προβλεπόταν ότι με κοινή απόφαση των υπουργών Περιβάλλοντος και Τουρισμού θα καθοριστούν οι χρήσεις αυτές και θα δοθεί προθεσμία δύο χρόνων για την απομάκρυνση τέτοιων έργων, εγκαταστάσεων και επιχειρήσεων από τις ξενοδοχειακές μονάδες.
Αυτό το σκέλος, τελικά αποσύρθηκε και μάλιστα όπως φαίνεται και στην κατατεθείσα τροπολογία, διαγράφηκε πρακτικά με ένα χειρόγραφο “Χ”.
Στην αιτιολογική έκθεση, όμως, έμεινε ως είχε.
Τι έγινε ακριβώς, δεν μάθαμε (ακόμα) αλλά έτσι όπως το διαβάζουμε θα έθιγε πολλούς και πολλά η εφαρμογή της..»
Για την εν Θεσσαλονίκη πραγματικότητα, ο νόμος αυτός σημαίνει νέα προβλήματα για ιδιοκτήτες και εργαζόμενους οίκων ανοχής και ίσως όχι μόνο, καθώς σε μια επίμαχη περιοχή, λειτουργούν τα τελευταία χρόνια και ορισμένα από τα γνωστότερα νυχτερινά κέντρα της πόλης.
«Πάλι θα μας πείτε φύγετε;»
Σε επικοινωνία της με το Hot Doc, η Άννα Δ. ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής, έθεσε πολλά ερωτήματα που ζητούν απάντηση: «Πριν δύο χρόνια, ο Δήμος Θεσσαλονίκης υπέδειξε στους οίκους ανοχής που βρίσκονταν γύρω από το Βαρδάρη, να μετεγκατασταθούν στην περιοχή πίσω από το Μύλο. Στην Ανδρέου Γεωργίου και Νικηφόρου Ουρανού. Μας είπανε να μην περνάμε τις γραμμές του τρένου, να μη φαινόμαστε απ΄ το κέντρο. Γιατί είναι και βιοτεχνική ζώνη. Τότε, έφυγαν από το Βαρδάρη και πήγαν στο συγκεκριμένο χώρο, περίπου 14 μαγαζιά. Εγώ είχα ήδη τον οίκο εκεί, από το 2007. Όλες οι εγκαταστάσεις στην περιοχή ήταν αποθήκες. Για να διαμορφωθούν, στοίχισαν πολλά χρήματα. Μέχρι το 2009 που πήρα άδεια, είχα αυτόφωρα συνέχεια.
Ένα πολυτελές ξενοδοχείο που αντιδρά, τότε ακόμα χτιζότανε. Από την ώρα που άνοιξε, οι υπεύθυνοι δε μας θέλανε. ‘Ενοχλούν τους πελάτες τα κόκκινα φωτάκια’. Μα, τα φωτάκια προϋπήρχαν. Τώρα, θα μας ζητηθεί να ξαναφύγουμε; Και με την κρίση, πού θα βρεθούν τα λεφτά; Είναι τόσα ‘μαγαζιά’, ζουν απ΄ αυτά γύρω στα 100 άτομα. Οι κοπέλες, οι υπηρεσίες, οι καθαρίστριες. Οι οίκοι ανοχής κάθε δύο χρόνια καλούνται να ανανεώνουν τις άδειες. Λογικό είναι αυτά τα ‘μαγαζιά’ να απέχουν 200 μέτρα από εκκλησίες, δημοτικά, γυμνάσια ή παιδικούς σταθμούς. Αλλά γιατί και από ξενοδοχεία; Τι είναι το ξενοδοχείο; Εκκλησία; Δεν μπορεί ο καθένας που έρχεται δίπλα μας να μας διώχνει. Μην ερχόσαστε! Αύριο θα μας πείτε να πάμε κάπου αλλού. Κι εκεί θα ΄ρθουν κάποιοι άλλοι. Πάλι θα μας πείτε, ‘φύγετε!’; Πάλι θα φύγουμε;».
Δεν υπήρχε στο προσχέδιο
Ενώ κάθε νόμος περνά από διαβούλευση, ο νόμος που ψηφίστηκε το Φεβρουάριο, δεν πέρασε, ανέφερε στο Hot Doc, η δικηγόρος Σωτηρία Πανουσάκη. Τόνισε επίσης, ότι «στο σχέδιο του νόμου αυτή η διάταξη για τα ξενοδοχεία, δεν υπήρχε. Μπήκε αυτή η αδικαιολόγητη προσθήκη. Στο νομοσχέδιο που τελικά ψηφίστηκε, υπήρχε η προσθήκη. Το τελευταίο διάστημα, όχι απλά δεν δίνονται άδειες για οίκους ανοχής, αλλά ενώ είχαν εκδοθεί 12, σε προγενέστερο χρονικό διάστημα, τώρα ο Δήμος κινεί παρανόμως την ανάκλησή τους. Λέω ότι ο Δήμος ‘κινείται παρανόμως’, γιατί αυτές οι άδειες, είναι ατομικές διοικητικές πράξεις. Είναι νόμιμες, καθώς κατά το χρόνο χορήγησής τους, δεν ίσχυε ο επίμαχος νόμος. Θα πρέπει να επικαλεστούν και λόγους δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι δεν υφίστανται. Άλλωστε δεν είναι κρυφό ότι στα ξενοδοχεία ασκείται συγκαλυμμένα το συγκεκριμένο επάγγελμα, το οποίο οι δικές μου πελάτισσες το ασκούν νομίμως, τηρώντας όλες τις προφυλάξεις για τη δημόσια υγεία. Πηγαίνουν σε γιατρό κάθε 15 ημέρες. Θα υποβάλλουμε έγγραφες αντιρρήσεις μας, γιατί σε πρώτη φάση το έγγραφο που μας έστειλε ο Δήμος, είναι προειδοποιητικό».
Ο νόμος είναι σαφής και ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει το νομοθετικό πλαίσιο, ανέφερε στοHot Doc o αντιδήμαρχος Οικονομικών, Επιχειρηματικότητας και Απασχόλησης, Χασδάι Καπόν. Γι αυτό και έχει ήδη αποστείλει σε οίκους ανοχής που εμπίπτουν στις σχετικές διατάξεις, σημειώματα ανάκλησης των αδειών λειτουργίας τους.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι το Φεβρουάριο, το Σωματείο Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδος που αριθμεί περισσότερα από 5.000 μέλη, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας «να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικές, πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις που επιβάλλουν πρόσθετους περιορισμούς στη λειτουργία των οίκων ανοχής». «Το Σωματείο υποστηρίζει ότι αν εφαρμοστούν και οι νέες περιοριστικές ρυθμίσεις θα οδηγηθούν σε κλείσιμο όλοι οι οίκοι ανοχής και θα βρεθούν στον δρόμο τουλάχιστον 7.000 άτομα … Παράλληλα, τονίζουν ότι αν κλείσουν και σταματήσουν να εργάζονται όσες κατέχουν πιστοποιητικό άσκησης επαγγέλματος από τις αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες, μπορεί να δημιουργηθεί και κίνδυνος για τη δημόσια υγεία».(Πηγή: Ημερησία -28-4-2014)
«Η Περιφέρεια μετακομίζει στα «κόκκινα φανάρια»!», ήταν ο τίτλος ρεπορτάζ στη «Δημοκρατία», που δημοσιεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014, ανέφερε μεταξύ άλλων, «Ένα υπερσύγχρονο κτίριο που σηματοδοτεί το μέλλον, ‘πολιορκημένο’ από δεκάδες ‘σπίτια’ με κόκκινα φανάρια, σε μια περιοχή που κάποτε ήταν σημείο πολιτιστικής αναφοράς και σήμερα ζει μόνο όταν πέφτει το σκοτάδι. Είναι το κτίριο που θα φιλοξενήσει την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στην καρδιά της περιοχής του φημισμένου Μύλου. Η μεταφορά εκεί της έδρας και όλων των υπηρεσιών της Περιφέρειας στα τέλη του έτους φιλοδοξεί να φέρει μαζί της μια νέα πνοή στην πάλαι ποτέ ανθούσα περιοχή. Το ρεπορτάζ έκλεινε με δηλώσεις του αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλονίκης, Γιώργου Τσαμασλή, «Όταν έρθει η ώρα, θα δούμε και το θέμα των οίκων ανοχής, σε συνεργασία πάντα με τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Είναι κάτι που θα μας απασχολήσει».
… «Κανάλ Ντ Αμούρ»
Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη, «Κανάλ Ντ Αμούρ» θα μπορούσε να αναφέρεται και στο σήμερα.
“Μια καυτή νύχτα του Ιουλίου του ’90 γύριζα για ύπνο πιωμένος και βαρύς μετά από μια στυφή παραβαρδάρια τσάρκα. Κατά τις δύο μετά τα μεσάνυχτα περνούσα έξω από τα Λαδάδικα. Στην κατεβασιά της μεγάλης οδού Δωδεκανήσου, που η στροφή της κόβοντας πλάγια την Τσιμισκή βγάζει ντουγρού στο λιμάνι, είδα μαζεμένα μπουλούκια νεαρών. Αλλά και κάμποσες γυναίκες. Στην αρχή νόμισα κανένας καβγάς, κανένα πατιρντί, παλιότερα η περιοχή τα συνήθιζε κάτι τέτοια. Αλλά εδώ κάτι άλλο συνέβαινε. Ο τόπος ήταν πήχτρα στην κούρσα. Όλες μπάνικες από μερσεντές μέχρι τζάγκουαρ. Απ’ άκρου σ’ άκρον σ’ όλο το μήκος των παρκαρισμένων αμαξιών ήταν στημένοι ξεδιαλεγμένοι τροχονόμοι αλλά και δυό-τρεις καθεαυτού μπάτσοι με ύφος. Άρχισα να καλοεξετάζω τους συγκεντρωμένους. Έβαλα τις φωνές. «Παναγιά μου», είπα, «τί γυρεύετε εσείς εδώ;» «Άνοιξε ένα μαγαζί σούπερ», μου λένε· «Καλά εδώ μέσα στο μπουρδελομάνι;», ρωτάω. «Το μέρος άλλαξε φίλε. Τώρα εδώ συχνάζουνε σικάτοι».”
