Αργήσαμε λίγο, διότι είχαμε σοβαρές δουλειές στα σύνορα, αλλά με τα πολλά τον πετύχαμε, τον συνδυασμό που –κυριολεκτικά- σκοτώνει.
– Λαός αγράμματος και αστοιχείωτος, που πιστεύει ότι αόρατες δυνάμεις και γενειοφόροι σωτήρες εγκατεστημένοι στα σύννεφα μπορούν να τον προστατεύσουν από φονικές επιδημίες.
– Εκκλησία αδίστακτη, αποθρασυμένη και αποφασισμένη να στείλει το ποίμνιό της στον άλλο κόσμο, αρκεί να μη χάσει τα έσοδα από το παγκάρι και την τακτική της πελατεία.
– Κυβέρνηση μεσαιωνικής δεξιάς, που προτάσσει τη θρησκεία έναντι της παιδείας και παράγει ανύπαρκτους εχθρούς προκειμένου να αποκρύψει την παροιμιώδη ανικανότητά της.
– Δικαιοσύνη κοιμώμενη και αλλήθωρη, πρόθυμη να πατάξει τους φτωχοδιάβολους αλλά προκλητικά αδρανή μπροστά στην κακουργηματική πρακτική των χρυσοποίκιλτων παπάδων.
– Μέσα ενημέρωσης που εξυπηρετούν την αποχαύνωση, προσφέροντας βήμα σε σκοταδιστές ιερωμένους και παραμερίζοντας σε τρίτο πλάνο τη φωνή της επιστήμης και της λογικής.
– Κρατικός μηχανισμός παράλυτος, ανήμπορος να οργανώσει στοιχειώδη αντίσταση ή τείχος –σχετικής- ασφαλείας απέναντι στον εφιαλτικό κίνδυνο της πανδημίας.
Και, αντί γαρνιτούρας, ένα πέπλο κινδυνολογίας, με κατασκευασμένους εχθρούς, αναίσχυντη πατριδοκαπηλεία και ανοχή στα νεοφασιστικά φαινόμενα της εθνικής ντροπής.
Ποιος λαός θα ανεχόταν τα καμώματα αυτής της κυβέρνησης χωρίς να βγαίνει καθημερινά στους δρόμους;
Ποιος λαός θα προσερχόταν μαζικά στους ναούς για να γίνει πειραματόζωο μαζικής απόπειρας δολοφονίας;
Ποιος λαός θα φιλούσε τα βρώμικα χέρια των παπάδων αντί να αρπάξει το ξυραφάκι για να κουρέψει γενειάδες;
Ποιος λαός θα κατάπινε αδιαμαρτύρητα τους τεμενάδες της συντεταγμένης πολιτείας προς το ιερατείο;
Ποιος λαός θα έστελνε τα παιδιά του να κοινωνήσουν από ένα κουτάλι γεμάτο δηλητηριώδη μικρόβια;
Ποιος λαός θα αγνοούσε τις απεγνωσμένες εκκλήσεις των επιστημόνων για το χατίρι του ρασοφορεμένου συνδικάτου;
Ποιος λαός θα τασσόταν διαχρονικά με την ψήφο του υπέρ της άρρηκτης σχέσης κράτους-εκκλησίας;
Δεν είναι όμως δίκαιο, να κατηγορείται για αυτή την ξεφτίλα ο φυσικός της αυτουργός. Οι ιερείς είναι στυγνοί έμποροι και ως τέτοιοι ακολουθούν τους κανόνες της αγοράς.
Πουλάνε σωτηρία των ψυχών και χριστιανική αγάπη και αγοράζουν αντιπαροχή εγκεφαλικά κύτταρα, ώστε να τα κάψουν μαζί με τα επιστημονικά βιβλία που τους χαλάνε τη μαγιά.
Ο ψόγος ανήκει στις κυβερνήσεις, που αγκαλιάζουν το ευαγγέλιο της αγυρτείας και δίνουν ολοένα περισσότερο θάρρος στον μουσάτο χωριάτη.
Η Εκκλησία επιχειρεί να γεμίσει τα νοσοκομεία με αφελείς πιστούς, με έξοδα των θυμάτων. Εμείς οι ίδιοι τους πληρώνουμε για να μας σκοτώσουν, όχι κάποιος θεοσεβούμενος σατανικός χορηγός.
Τον απίστευτο ισχυρισμό ότι ο κορονοϊός τάχα δε μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία, δεν τον υπογράφουν μόνο ιερόσυλοι Ιερώνυμοι, αλλά και η Κεραμέως, η Μενδώνη, οι Αδωνομπογδάνοι, πρώτος και χειρότερος όλων ο ίδιος ο Μητσοτάκης, σύσσωμη η οπισθοδρομική κομπανία.
Από αυτήν θα πρέπει να ζητήσει εξηγήσεις όποιος δει τον παππού του να καταλήγει στον τάφο επειδή άρπαξε τον ιό μέσω μετάληψης, όχι από τον παπά. Ο παπάς έμπορος είναι, εμπόριο θα κάνει, εφ’ όσον τον αφήνουν ανενόχλητο.
Στη λίστα των συνενόχων ανήκουν και οι μεγαλόσχημοι της προηγούμενης κυβέρνησης, που φεύγοντας άφησαν τους παπάδες ανεξέλεγκτους, για τον φόβο της χαμένης ψήφου. Διάβολε, αριστερά ψηφίσαμε το 2015, όχι υπηρέτες του ράσου.
Ο κοσμάκης ξέμεινε στη δεκαετία του ’50 διότι το πρωινό του ρόφημα είναι ποτισμένο με το όπιο της θρησκείας, ενώ κάθε «εκσυγχρονιστική» φωνή καταπνίγεται από τα πρόβατα ως προδοτική των ιερών και οσίων του περιούσιου λαού μας.
Φοβάμαι ότι η μοναδική λύση για να ξεφύγουμε από τον βάλτο είναι να συμβεί αυτό ακριβώς που ξορκίζουν οι υπερπατριώτες της φυλετικής καθαρότητας: να έρθουν οι ξένοι και να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας.
Ας κοπιάσουν λοιπόν οι τρομακτικοί «ταλιμπάν» του Αλλάχ και του Μωάμεθ, δεν έχουμε πια να φοβηθούμε από δαύτους. Εμείς τα καταρρίψαμε πλέον τα ρεκόρ του θρησκευτικού ταλιμπανισμού.
Λαός που παραδίδει τα παιδιά του και τους ηλικιωμένους του στο έλεος κάποιου φιλεύσπλαχνου Θεού ειδικευμένου στη θεραπεία της πνευμονίας, δεν αξίζει καν τη σωτηρία της ψυχής.
