Δεν έχουν καν το δικαίωμα να ερμηνεύσουν και να διαχειριστούν την ήττα τους. Αυτό είναι το μεγάλο δράμα του Σαμαρά και του Βενιζέλου, το δράμα το δικό μας δηλαδή. Η ερμηνεία για τις νίκες και τις ήττες πρέπει να ταυτίζεται με την ερμηνεία των δανειστών, με την ερμηνεία του ΔΝΤ, της Μέρκελ, του Σόιμπλε. Γι΄ αυτό τους έχουν εκεί οι δανειστές, γι’ αυτό τους στηρίζουν με νύχια και με δόντια, για να λένε και να πράττουν τα πρέποντα.
Πήγαν να ψελλίσουν κάτι για το μήνυμα που έλαβαν από το λαό, είπαν ότι θα νοιαστούν για τους πιο αδύναμους, ότι θα μειώσουν τους φόρους, ότι θα βάλουν δόσεις για τα ληξιπρόθεσμα, ότι δεν θα φέρουν άλλα μέτρα, ότι θα διώξουν τον Στουρνάρα και τον Βρούτση που έχουν ταυτιστεί με την τρόικα και άλλα παρόμοια. Θα έλεγαν κι άλλα, τους έκοψαν όμως τη μιλιά το ΔΝΤ και ο Σόιμπλε, που ξεκαθάρισαν ότι έρχεται νέο Μνημόνιο, με νέα μέτρα, με ραγδαίες αλλαγές στα εργασιακά και στα συνταξιοδοτικά κι αν δεν σας αρέσει, να σηκωθείτε να φύγετε από την Ευρωζώνη. Κρίμα δηλαδή για τον Σαμαρά, που έχει βγάλει φουσκάλες να σκίζει κάθε μέρα τα Μνημόνια, για να έρχονται μετά οι Σόιμπλε και να του φέρνουν κι άλλα κι άλλα κι άλλα. Κι ο Σίσυφος, νομίζω, από την Καλαμάτα ήτανε.
Δεν πρόκειται για τους κακούς ξένους που επιτίθενται και τους καλούς Έλληνες που αντιστέκονται. Μετά χαράς το εκτελούν το σχέδιο οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι κι αν υπήρχε καμιά αμφιβολία επ’ αυτού, κατέρρευσε εντελώς με τις εκλογές. Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ήταν ένας ύμνος στα Μνημόνια που μας έσωσαν από την πείνα και τη χρεοκοπία, που μας έφεραν πλεόνασμα, που μας έβγαλαν στις αγορές. Όταν εκβίαζαν με το δίλημμα «σταθερότητα ή ανατροπή», εννοούσαν τη σταθερότητα του Σόιμπλε, γι’ αυτό ο Βόλφγκανγκ βγήκε την επομένη των εκλογών και τους θύμισε ποιοι είναι και ποια αποστολή έχουν αναλάβει.
Τα πράγματα είναι πλέον απολύτως ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση, παρά την ήττα, παρά τις απώλειες, παρά το κράξιμο, μένει γαντζωμένη στην εξουσία, για να εφαρμόσει τα παλιά και τα νέα Μνημόνια. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν καλά οι βουλευτές της κυβέρνησης, που θα κληθούν να ψηφίσουν τους επόμενους νόμους της καταστροφής, πρέπει πρωτίστως να το γνωρίζουν οι βουλευτές των άλλων κομμάτων, που θα ψηφίσουν τον Φεβρουάριο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκείνη την ώρα δεν θα έχει σημασία αν ο Πρόεδρος θα είναι δεξιός ή αριστερός, σοφός ή πάνσοφος. Εκείνη την ώρα η ψήφος στον Πρόεδρο θα είναι παράταση ζωής για την κυβέρνηση, διαβατήριο για άλλους δεκαέξι μήνες ερέβους.
Διότι, στη δημοκρατία του Σαμαρά και του Βενιζέλου, όποιον κι αν ψηφίσεις για Πρόεδρο, στο τέλος θα σου προκύψει Σόιμπλε.
avgi.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
