Ο καπιταλισμός είναι μονοθεϊστική θρησκεία και δόγμα καθολικής επιβολής στους «πιστούς», που θέλουν – δεν θέλουν, πιστεύουν – δεν πιστεύουν θα υποστούν τα προβλεπόμενα από τον τιμωρό θεό (για την σωτηρία της ψυχής τους και όχι της ζωής τους). Το θεό χρήμα.
Ξεχωριστά κεφάλαια στην βίβλο του χρήματος είναι η «αγορά» (και τα θαύματα της), το «επιχειρείν» (που πάντα σώζει), «η ανάπτυξη» (του ιερατείου μέσω των πιστών) και «ο πτωχευτικός κώδικας» (το καθαρτήριο δηλαδή του θεού χρήματος).
Αυτές οι δοξασίες αποτελούν και το «σύμβολο της πίστεως» του Capital.
Κάθε διδασκαλία που πιστεύει και διαδίδει την δίκαιη διανομή του πλούτου, τις κοινωνικές παροχές για την στήριξη των αδυνάτων, το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη λήψη των δημοσίων αγαθών και στην ανάγκη της κοινωνικής σεισάχθειας, θεωρείται ακραία και επικίνδυνη αίρεση, διώκεται και τιμωρείται παραδειγματικά.
Τι μας διδάσκουν λοιπόν από την μέρα που γεννηθήκαμε;
Ότι η φτώχεια καταπολεμάται μέσω της ανάπτυξης, ότι η ανάπτυξη των πλουσίων είναι η αναγκαία συνθήκη για την βελτίωση των εισοδημάτων των εργαζομένων (αν βγάλουν μεγάλα κέρδη οι πλούσιοι τότε όλο και κάτι θα δώσουν στους φτωχούς), ότι μέσω της ανάπτυξης του πλούτου δημιουργούνται θέσεις εργασίας, ότι η επιχειρηματικότητα έχει πολύ μεγάλο ρίσκο και οφείλουμε όλοι να αναλάβουμε ένα μέρος του και να συνδράμουμε στην σταθερότητα της ανάπτυξης (το κράτος με επιχορηγήσεις, οι τράπεζες με δανεικά κι αγύριστα και οι εργαζόμενοι με την ελαστικότητα της εργασίας τους και των αποδοχών τους), ότι το αίτημα για συλλογικές συμβάσεις, νομοθέτηση του κατώτατου μισθού και αναπροσαρμογή του με βάση το κόστος ζωής είναι ωρολογιακή βόμβα στην οικονομική ανάπτυξη και ευμάρεια ενός λαού, ότι ο δημόσιος τομέας είναι κοστοβόρος και αντιπαραγωγικός και ως εκ τούτου τα πάντα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν και τέλος ότι η αγορά έχει τα εργαλεία να αποκαθιστά (με τις πλάτες όλων μας βεβαίως) τις όποιες «πρόσκαιρες» αστοχίες και ανισορροπίες δημιουργούνται (αφ’ εαυτού τους).
Η κυβέρνηση του ΚΚ (Κολάμπια Κυριάκου) έχει εξελίξει ακόμα περισσότερο τους κανόνες της βίβλου του χρήματος, της επιχειρηματικότητας και των πτωχευμένων επιχειρήσεων με τους πάμπλουτους επιχειρηματίες. Η εξέλιξη των κανόνων μάλιστα εμπεριέχει και στοιχεία ανάλυσης που εδράζονται στην φυσική τάση του ανθρώπινου είδους.
Χαρακτηριστική είναι η διδασκαλία (επί της ΔΕΘ) προ τριετίας του ΚΚ όταν εξομολογήθηκε (ως πιστός και μάλιστα βαθιά θρησκευόμενος):
“Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα”.
«Εν τω άμα και το θάμα» λοιπόν και στον νέο πτωχευτικό κώδικα που έφερε η κυβέρνηση προς ψήφιση διαβάσαμε με ανατριχίλα (από την θρησκευτική κατάνυξη) ότι καταργείται η αποζημίωση του εργαζομένου σε περίπτωση πτώχευσης της επιχείρησης.
Δηλαδή όταν η επιχείρηση βγάζει κέρδη είναι όλα καλά και φυσικά τα καρπώνεται και τα ενθυλακώνει ο επιχειρηματίας, όταν όμως η επιχείρηση βγάζει ζημιές και μπαίνει σε καθεστώς εκκαθάρισης, τότε ξαφνικά ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε συνέταιρο του επιχειρηματία και γίνεται επιχειρηματίας, στις ζημιές.
Θαύμα, θαύμα!!!
Σε μια κοινωνία που τσουρουφλίζεται από τις φλόγες της πανδημίας, των ελληνοτουρκικών, του αστυνομικού κράτους που φυλακίζει 14χρονους μαθητές, του νεοφασισμού που υπερασπίζεται η εισαγγελέας του εφετείου, της οικονομικής ύφεσης και της φτωχοποίησης , η κυβέρνηση ορθώνει τείχος αδιαπέραστο για την προστασία των φίλων της μπαταχτσήδων «επιχειρηματιών», τοίχος πυράντοχο στις φωτιές.
Πυρότουβλα Χαλκίδας.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
