Ρατσιστική παράνοια από γονείς στην Μυτιλήνη

Σε μια ανεκδιήγητη κίνηση ρατσιστικού μίσους προέβησαν οι γονείς των μαθητών του ΓΕΛ Άντισσας.

Όπως καταγγέλλει μαθητής του ΓΕΛ Άντισσας με επιστολή που δημοσιεύει το alfavita.gr, μερίδα γονέων αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο στο λύκειο, εμποδίζοντας τους μαθητές  να διαμαρτυρηθούν υπέρ των προσφύγων.  Όπως αναφέρει στην καταγγελία του ο μαθητής «ενώ ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου είχε ενημερωθεί για την απόφαση των μαθητών, αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο στο λύκειο, εμποδίζοντας τους μαθητές να μπουν μέσα. Παράλληλα, μερίδα γονέων προέβη σε μονομερείς ενέργειες εξ ονόματος του συλλόγου, προτρέποντας τους άλλους γονείς να μην στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο»…

Ακολουθεί η καταγγελία του μαθητή: 

«Όπως είναι γνωστό, σήμερα Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία στη Λέσβο για το προσφυγικό και τη δημιουργία νέας κλειστής δομής. Αναφορικά με τα σχολεία του νησιού δεν είχε ληφθεί κάποια επίσημη απόφαση ότι θα παραμείνουν κλειστά, επομένως η απόφαση θα λαμβανόταν από το εκάστοτε σχολείο ξεχωριστά. 

Το ΓΕΛ Άντισσας, κατόπιν συνελεύσεως του δεκαπενταμελούς συμβουλίου και στη συνέχεια όλων των μαθητών, με τη σύμφωνη γνώμη του διευθυντή, αποφάσισε να συμμετάσχει στην κινητοποίηση υπό ανθρωπιστικό πρίσμα, δηλαδή διαφωνώντας με την κλειστή δομή όχι μόνο λόγω αδυναμίας της κοινότητας να τη διαχειριστεί, αλλά και λόγω της απαιτούμενης αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, πραγματοποιώντας συμβολικά δύο ώρες αποχή και συγγράφοντας ένα κείμενο διαμαρτυρίας.

Παρόλα αυτά, ενώ ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου είχε ενημερωθεί για την απόφαση των μαθητών, αποφάσισαν να βάλουν λουκέτο στο λύκειο, εμποδίζοντας τους μαθητές να μπουν μέσα. Παράλληλα, μερίδα γονέων προέβη σε μονομερείς ενέργειες εξ ονόματος του συλλόγου, προτρέποντας τους άλλους γονείς να μην στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Όλο αυτό, σε συνδυασμό με την απεργία των ΚΤΕΛ και συνεπώς την απουσία παιδιών από τα χωριά της Βατούσας, των Χυδήρων, του Σιγρίου και της Ερεσού, που αποτελούν περίπου το 50% του πληθυσμού των μαθητών, είχε ως αποτέλεσμα την παρουσία πέντε παιδιών έξω από το σχολείο, που κλήθηκαν μόνα τους να αντιμετωπίσουν την αδιάλλακτη στάση των γονέων και να υπερασπιστούν την απόφαση του σχολείου.

 
Οι γονείς, από την πλευρά τους, φάνηκαν με αλαζονεία να αδιαφορούν για τη μαθητική απόφαση, ενώ δεν επέτρεψαν στους μαθητές να μπουν καν στο σχολείο ώστε να γράψουν το κείμενο που προέβλεπε η απόφαση. Και όλα αυτά, με την παρουσία του προέδρου του χωριού, ο οποίος προφανώς δεν είχε καμία αρμοδιότητα και καμία δικαιοδοσία σχετικά με το ζήτημα, όπως επίσης και μελών του συλλόγου γονέων του Γυμνασίου Άντισσας, οι οποίοι επίσης δεν είχαν καμία δικαιοδοσία. Με συμπεριφορά σχεδόν αυταρχική, έχοντας τοποθετήσει αυτοκίνητο γονέα μπροστά από την είσοδο, οι μαθητές εντέλει απομακρύνθηκαν από το χώρο του σχολείου χωρίς να έχουν καταφέρει το αυτονόητο, δηλαδή την τήρηση της απόφασης της ίδιας της γενικής συνέλευσης.

Εφόσον, λοιπόν, οι αποφάσεις των παιδιών δεν έχουν καμία σημασία, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων τελικά συγκροτήθηκε για να υπερασπίζεται τα παιδιά ή για να αντιτίθεται στις αποφάσεις τους;»