Με αυτή την αφορμή, ένα εκπληκτική απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλου,”Πειραιώτες”, των εκδόσεων Τόπος.
«Προτού η μαγική τσιμπίδα του Μίκη τραβήξει απάνω τον Γρηγόρη να τον συστήσει στον κόσμο, μόνο η βαριά μαγκιά τον γνώριζε και τον ακολουθούσε σε μαγαζιά πονηρά, με μόρτες, νταήδες, κορίτσια και δεν συμμαζεύεται΄ κανείς δεν έλεγε τόσο μαγκιόρικα τα παλιά χασικλίδικα του Μάρκου, γούσταραν και τα καινούργια τα δικά του, «Γεννήθηκες για την καταστροφή», «Σε τούτο το στενό», και ο Γρηγόρης λογαριαζόταν ένας από το σινάφι […]
Αυτοί νυχτιάτικα δεν είναι για καλό.
Οι δυο σκυλόμαγκες με το αμάξι σταμάτησαν στο μόνο ανοιχτό περίπτερο στα Ταμπούρια. Ο συνοδηγός κατεβάζει το παράθυρο, και αραχτός σαν αγάς στο κάθισμα λέει βαριά βαριά του περιπτερά:
-Ρε… Που τραγουδάει ο Μπιθικώτσης;
Ο περιπτεράς δεν κατάλαβε.
-Τι ‘πες;
-Κουφός είσαι ρε; Ο Μπιθικώτσης λέμε. Που τραγουδάει;
-Και που ξέρω γω;
-Και τι ξέρεις;
-Σε βλάχο πέσαμε, συμπέρανε ο οδηγός.
Προτού η μαγική τσιμπίδα του Μίκη τραβήξει απάνω τον Γρηγόρη να τον συστήσει στον κόσμο, μόνο η βαριά μαγκιά τον γνώριζε και τον ακολουθούσε σε μαγαζιά πονηρά, με μόρτες, νταήδες, κορίτσια και δεν συμμαζεύεται΄ κανείς δεν έλεγε τόσο μαγκιόρικα τα παλιά χασικλίδικα του Μάρκου, γούσταραν και τα καινούργια τα δικά του, «Γεννήθηκες για την καταστροφή», «Σε τούτο το στενό», και ο Γρηγόρης λογαριαζόταν ένας από το σινάφι.
Ο περιπτεράς, άσχετος.
Ούτε τον είχε ξανακούσει τον Γρηγόρη κι ας τραγούδαγε τώρα στον ίδιο δρόμο, πεντακόσια μέτρα πιο κάτω στο πουτανάδικο Ο ΜΠΟΥΡΑΣ του Μανιάτη Κατσιβαρδάκου.
-Πάρτε μια εφημερίδα, πρότεινε συμβιβαστικά ο περιπτεράς.
-Το λέει;
-Ε…
-Δώσε μια.
-Ποια θες;
-Τη μεγάλη, παράγγειλε ο αγάς.
Ο περιπτεράς μυρίστηκε με τι μούτρα έχει να κάνει και, βλέποντας να μην κουνιέται κανείς να πάρει την εφημερίδα, βγήκε χεσμένος πίσω από το περίπτερο να τη φέρει ο ίδιος στο παράθυρο.
-Ορίστε, πρότεινε.
Ο συνοδηγός ούτε την κοίταξε.
-Βρες το, διέταξε.
Ο περιπτεράς το κατάπιε κι αυτό και άρχισε να ξεφυλλίζει.
-Πφφ…Φφφ… Τίποτα, έκανε. Δεν το ‘χει.
-Μας φουμάρεις ρε; Τσατίστηκε ο οδηγός.
-Οοο… όχι, ρε παιδιά. Τι λέτε; Εγώ…
-Ρε, γαμώ το σταυρό σου, τράβηξε ένα κουμπούρι ο συνοδηγός, και ο περιπτεράς σκοτώθηκε να εξαφανιστεί πίσω από το περίπτερο.
Έβγαλε και το δικό του κουμπούρι ο οδηγός, και από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου οι δυο σκύλοι βάλαν σημάδι το περίπτερο΄ πάει η μόστρα με τις καραμέλες και τις τσίχλες, διάλυσαν φώτα, τζάμια και εμπόρευμα, ενώ ο περιπτεράς είχε γίνει μπουχός΄ έφτασε αλαφιασμένος στο απέναντι φωτισμένο καφενείο, που οι θαμώνες είχαν βγει έξω στο άκουσμα των πυροβολισμών.
-Ρε παιδιά, ψέλλισε τρέμοντας. Ποιος είν’ ο Μπιθικώτσης»;
