Ρόδια, ελιές και πορτοκάλια. Μας περιμένει ένας συναρπαστικός χειμώνας…

Ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται συναρπαστικός. Τον Οκτώβριο θα μαζέψουμε τα ρόδια μας. Τον Νοέμβριο θα μαζέψουμε τις ελιές μας. Τον Δεκέμβριο τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια μας. Κι όλα αυτά χάρη στα ευλογημένα ρεπό μας. Μπορεί το καλοκαίρι να δουλέψουμε κάτι ξεγυρισμένα απλήρωτα δεκάωρα, έως και εκατόν πενήντα ώρες υπερωρίες, όμως θα απολαύσουμε τον χειμώνα μας.

Ο κυνισμός και η σκληρότητα κάποιων ανθρώπων δεν έχουν όρια. Ένας τέτοιος είναι ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Κωστής Χατζηδάκης. Κάτω από το ευγενικό και ήπιο στυλ του, κρύβει έναν ανελέητο τύπο, που επιτίθεται με μανία στους εργαζόμενους και στα όποια εργασιακά δικαιώματα τους έχουν απομείνει.

Όταν κάποτε περπατούσε στην Πανεπιστημίου και του είχαν επιτεθεί και τον είχαν κακοποιήσει, είχαμε αηδιάσει και ανατριχιάσει με την συμπεριφορά αυτών που τον χτύπησαν. Όμως εκτός από τους τραμπούκους του δρόμου, υπάρχουν και οι τραμπούκοι των σαλονιών. Οι τραμπούκοι του λευκού κολάρου. Συνήθως αυτοί είναι το ίδιο αιμοβόροι με τους άλλους τραμπούκους. Η βία τους είναι καλυμμένη, προκαλεί όμως τεράστιο πόνο.

Μια τέτοια ακραία περίπτωση τραμπούκου του λευκού κολάρου είναι ο Κωστής Χατζηδάκης. Ένας  εμμονικός, ένα «σιγανό ποταμάκι», που επιτίθεσαι από θέση ισχύος και αφού πρώτα τα έχει κάνει πλακάκια με τους μεγαλοεργοδότες. Ο Χατζηδάκης μεταξύ του ντελιβερά και του λαμόγιου κρατικοδίαιτου επιχειρηματία είναι ξεκάθαρο ποιόν στηρίζει. Ένας  φανατικός, που ακόμα και η τούρτα των γενεθλίων του ήταν ο καθρέφτης των νοσηρών φαντασιώσεων του. «Άλλο η απεργία, άλλο η παρανομία», είναι το τελευταίο σλόγκαν  του.

Ζούμε ακραίες στιγμές ολοκληρωτικής απάνθρωπης ταξικής επίθεσης. Η κυβέρνηση έχοντας ελέγξει την ενημέρωση, βλέποντας την κοινωνία διστακτική και ζαλισμένη, της επιτίθεται με μανία. Θέλει όσο αισθάνεται  ακόμα ισχυρή, να προλάβει να κάνει αλλαγές υπέρ των «συμμοριών» της διαπλοκής, που με νύχια και με δόντια την στηρίζουν. Και μια κρίσιμη τέτοια αλλαγή είναι το εργασιακό νομοσχέδιο. Να δουλεύουν δεκάωρα, εκβιαστικά και τσάμπα τα κορόιδα, για να θησαυρίζουν τα «μαύρα τζάκια» που με πάθος στηρίζουν τον Μητσοτάκη. Διότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκες, δεν έχουν παιδιά και οικογένειες. Η επιπλέον εργασία τους απελευθερώνει.

Όμως ως εδώ. Δεν είναι δυνατόν όλα αυτά να μένουν αναπάντητα. Δεν είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση που έσπασε όλα τα παγκόσμια ρεκόρ θνητότητας σε κάποιες  ΜΕΘ, με ποσοστά Τσαουσέσκου σχεδόν 100% νεκροί, να κινείται ανεμπόδιστη, χυδαία αλαζονική, προκλητικά ταξική.

Αυτός ο άθλιος μεροληπτικός νόμος πρέπει να καταργηθεί. Και θα καταργηθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη τετραετία του έκανε λιγότερα απ’όσα περίμενε η κοινωνία. Οφείλει σήμερα να είναι απόλυτα ξεκάθαρος και κατηγορηματικός. Κατάργηση άμεσα του κατάπτυστου αυτού εργασιακού νόμου υποδούλωσης και εκβιασμού των εργαζομένων. Το είπε ήδη ο εκπρόσωπος τύπου του, ο Νάσος Ηλιόπουλος. Να το λέει από εδώ και πέρα παντού και πάντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, οφείλει να είναι ξεκάθαρος, συγκεκριμένος και ριζοσπαστικός. Να μιλήσει στους νέους. Να ξεκαθαρίσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταργήσει την αστυνομία στα Πανεπιστήμια, εφόσον η κυβέρνηση την προχωρήσει. Να εξαγγείλει  αύξηση του κατώτατου μισθού. Με αριθμούς και συγκεκριμένα χρονικά όρια. Με λεπτομέρειες. Πότε και πως. Να προγραμματίσει  την απαραίτητη επανάσταση για την παιδεία (από εκεί ξεκινούν όλα) και να ενισχύσει καθοριστικά το εθνικό σύστημα υγείας, που τα κοράκια και οι ύαινες του Μητσοτάκη καραδοκούν να ξεσκίσουν.

Δεν  έχουμε ανάγκη, προκειμένου κερδίσουμε τους υποτιθέμενους κεντρώους, να προσπαθούμε  να  τους λέμε αυτά που νομίζουμε ότι θέλουν ν’ακούσουν. Όποιος έχει δημοκρατική συνείδηση είτε αυτοπροσδιορίζεται κεντρώος, είτε αριστερός, είναι σε θέση να αντιληφθεί την σημερινή κατηφόρα και να επιλέξει να την σταματήσει. Ούτε καλοπιάσματα χρειάζονται, ούτε κανακέματα.

Οι «μεσαίοι» στυλ ΠΟΤΑΜΙΟΥ έχουν ήδη πάει στον Μητσοτάκη και δεν πρόκειται ν’αλλάξουν. Έχουν μαζί του μια σχέση ψυχικής εξάρτησης. Ενσαρκώνει αυτό που θα ήθελαν να είναι και δεν θα γίνουν ποτέ. Ουσιαστικά έχουν γίνει εκλεπτυσμένοι ακροδεξιοί, με λούστρο την υποτιθεμένη κουλτούρα τους. Τεννεσί Ουίλιαμς και Λαρς φονΤριερ από τη μια, Κυρανάκης και Μπογδάνος από την άλλη. Είναι κομπλεξικά και φανατικά αντιαριστεροί. Ακόμα και αν είναι να μας ξανακυβερνήσει ο Γεώργιος Παπαδόπουλος θα τον προτιμήσουν από τον Αλέξη Τσίπρα.

Οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαρα διαφορετικοί. Το εντελώς άλλο. Είναι τόσο αποκρουστικοί, που είναι εύκολο να διαφέρεις από αυτούς. Όμως πρέπει να είμαστε απολύτως έτοιμοι. Δεν έχουμε δικαιολογίες. Δεύτερη φορά θα υπάρξει. Εάν αποτύχουμε δεν θα υπάρξει τρίτη.  

Περιμένουμε με ανυπομονησία τον επόμενο χειμώνα. Και τα μαγικά ρεπό του. Φανταζόμαστε την ισότιμη κουβέντα που θα έχει ένας εργαζόμενος των επτακοσίων ευρώ με τον εργοδότη του:

-«Δούλεψε τώρα και θα πάρεις ρεπό τον Νοέμβριο για να μαζέψεις τις ελιές σου.»

-«Μα δεν έχω ελιές».

-«Τότε πήγαινε για ψάρεμα.»

-«Μα δεν ψαρεύω.»

«Πήγαινε στο κυνήγι.»

-«Μα δεν κυνηγώ».

«Ε τότε άντε και γ@μ@σου…εγώ σε πληρώνω».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr