Σε προμνημονιακά ύψη το χρέος

Είναι η διαγραφή του χρέους «αιρετική» πρόταση; Φουσκώνει συνεχώς το δημόσιο χρέος, παρά τα πολυδιαφημιζόμενα «κουρέματα» (PSI+ και «επαναγορά ομολόγων») και τη διαρκή λιτότητα. Σκαρφάλωσε στα 309 δισ. ευρώ το Μάρτιο του 2013, όταν ένα χρόνο πριν ήταν 280,3 δισ. ευρώ και το Δεκέμβριο του 2012 ανέρχονταν στα 305 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών. Τρία χρόνια από την προσφυγή στα μνημόνια το χρέος παραμένει στα ίδια σχεδόν επίπεδα, παρά την κατρακύλα στα εισοδήματα.

Μέσα σε ένα χρόνο, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 29 δισ. ευρώ και είναι σχεδόν στα ίδια επίπεδα με το Μάρτιο του 2010 πριν τη προσφυγή στα μνημόνια όταν είχε διαμορφωθεί σε 310,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Δελτίο Δημοσίου Χρέους που δημοσιοποιήθηκε την ώρα που η συγκυβέρνηση παίζει το χαρτί του “success story”.

Κι αυτό παρά τα «κουρέματα» και την λεηλασία του κρατικού προϋπολογισμού με τις άγριες περικοπές δαπανών που διοχετεύουν πλούτο κι έσοδα σε τοκοχρεολύσια προς ιδιώτες και επίσημους πιστωτές, σαν τις τράπεζες και τα hedge fund και σαν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Η τελευταία κέρδισε πρόσφατα 2 δισ. ευρώ.

Από τα 309 δισ. ευρώ, τα 100,5 δισ. ευρώ ήταν ομόλογα και βραχυπρόθεσμοι τίτλοι και τα υπόλοιπα δάνεια. Τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης φτάνουν στα 183 δισ. ευρώ.

Αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα Λήξης Χρέους Κεντρικής Διοίκησης την 31/03/2013, το 2013 και το 2014 οι απαιτήσεις των δανειστών δημιουργούν δυσκολίες.

Φέτος λήγουν ομόλογα και δάνεια 12 δισ. ευρώ και βραχυπρόθεσμοι τίτλοι 15 δισ. ευρώ, ενώ το 2014 λήγουν 24,9 δισ. ευρώ δάνεια και ομόλογα. Από το 2015 το ποσό αποκλιμακώνεται στα 16,1 δισ. ευρώ και στα 6,8 δισ. ευρώ το 2016.

Το Δεκέμβριο του 2012 έγινε το δεύτερο «κούρεμα» που οδήγησε σε εξοικονόμηση της τάξεως των 20 δισ. ευρώ, ωστόσο η εικόνα είναι πλασματική εάν δει κάποιος τα τελευταία στοιχεία, την ώρα που εξανεμίζεται το περιβόητο “πρωτογενές πλεόνασμα” (“πλέονασμα” σημαίνει άγριες περικοπές κοινωνικών δαπανών, κυρίως).

Και με δεδομένο ότι μια σειρά hedge fund κέρδισαν με σκανδαλώδη τρόπο πάνω από 2 δισ. ευρώ, σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times, χάρη στη δελεαστική προσφορά τιμής επαναγοράς που πρόσφερε απλόχερα εκείνη την περίοδο η κυβέρνηση Σαμαρά και προσωπικά ο πρωθυπουργός σε επαφές που είχε με τους «κερδοσκόπους» που ξόρκιζε πριν μερικούς μήνες μαζί με τον Γ. Παπανδρέου.

Το Third Point που διεκδικούσε τον ΟΠΑΠ, έβγαλε σε λίγους μήνες 500 εκατ. ευρώ ως αντάλλαγμα την «επαναγορά», αγοράζοντας φθηνά (15-17 σεντς του ευρώ) το καλοκαίρι και πουλώντας ακριβά (34 σεντς).

Το σύνολο δανείων που έχουν δοθεί στην Ελλάδα από την τρόικα από το 2010 ως τώρα φθάνουν τα 205 δισ. ευρώ, δείχνει η σχετική έκθεση της ΕΕ για την Ελλάδα. Τα 73 δισ. δόθηκαν στο πρώτο πρόγραμμα «προσαρμογής» και 132,1 δισ. ευρώ στο δεύτερο πρόγραμμα από το 2012 και μετά.

Πριν τη προσφυγή στο μνημόνιο (τρία χρόνια πριν) το χρέος ήταν 310,3 δισ. ευρώ, αναφέρουν τα στοιχεία στο επίσημο Δελτίο Δημοσίου Χρέους του υπουργείου Οικονομικών.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως το χρέος παραμένει ακόμα σχεδόν στα ίδια επίπεδα, με μόλις 1 δισ. ευρώ μείωση στο βουνό του χρέους παρά την απομύζηση του κρατικού προϋπολογισμού, αποδεικνύοντας πως τα πάντα πήγαιναν σε τοκοχρεολύσια.

Κατάρρευση ΑΕΠ

Εάν αυτό συνδυαστεί με την κατάρρευση του ΑΕΠ σχεδόν 25% από το 2008, καταλαβαίνει κάποιος γιατί θεωρείται “μη βιώσιμο”. Ιδιαίτερα εάν επισημάνουμε πως οι αγορές αυτό που εξετάζουν στο μικροσκόπιο είναι η σχέση αποπληρωμής τοκοχρεολυσίων προς τα έσοδα του προϋπολογισμού, οπού εκεί η σχέση χτυπάει «κόκκινο».

Η ΕΕ εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος θα φτάσει το 175% του ΑΕΠ το 2013 και το 2014 για να αποκλιμακωθεί στο 160% του ΑΕΠ το 2016.

Μπορεί η επιμήκυνση αποπληρωμής να εμφανίζεται ως «ελάφρυνση», στην πράξη όμως σημαίνει επιμήκυνση της λιτότητας.

Η οικονομία και η κοινωνία παραμένει δέσμια του υψηλού δημόσιου χρέους που φούσκωσε από τις διευκολύνσεις προς τους αναξιοπαθούντες του επιχειρείν όταν έσκασε διεθνώς η φούσκα το 2008, με αποτέλεσμα τράπεζες και επιχειρήσεις να αποδειχθούν «ζόμπι» χωμένα σε μια μαύρη τρύπα προηγούμενων επεκτατικών “ανοιγμάτων” με την «εγγύηση του ελληνικού δημοσίου».

Αυτό πληρώνεται ακόμη σήμερα και όχι οι «τεμπελιά» και η «ανικανότητα»… και άλλα τέτοια παραμύθια και ιδεοληψίες.

Κάπως έτσι τα «κουρέματα» αποδείχθηκαν… συμφωνίες της συμφοράς, μαζί με τη διαρκή λιτότητα.

Οπότε, γιατί όχι, διαγραφή του χρέους προς τους «επίσημους» πιστωτές σαν την ΕΚΤ;

του Κώστα Σαρρή, από το enet.gr