«Σήκω να κάτσει η κυρία»: Οδηγός λεωφορείου δείχνει σε αλλοδαπό «ποιος κάνει κουμάντο»

Η είδηση μπορεί να γραφεί με ελάχιστες λέξεις, χωρίς υπερβολές και συναισθηματισμούς, και να προκαλέσει οργή σε κάθε δημοκρατικό πολίτη: «Οδηγός λεωφορείου χωρίς μάσκα απαιτεί από αλλοδαπό επιβάτη να σηκωθεί από τη θέση του για να καθίσει Ελληνίδα».

Η ύπαρξη βίντεο είναι όμως δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ότι ο κοινωνικός εκφασισμός, δεν μετριέται με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, αλλά μέσα από αυτά τα καθημερινά περιστατικά χυδαίου ρατσισμού που θυμίζουν άλλες δεκαετίες και άλλες χώρες. 

Όλα ξεκίνησαν όταν μία επιβάτης του λεωφορείου της γραμμής Α11 απαίτησε από έναν αλλοδαπό συνεπιβάτη της να της παραχωρήσει την θέση του!
 
Όταν ο άνδρας αρνήθηκε, η επιβάτης ζήτησε από τον οδηγό του λεωφορείου να παρέμβει. Ο οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο και έφτασε στο πίσω μέρος του λεωφορείου όπου χωρίς να φοράει μάσκα φωνάζει στον αλλοδαπό επιβάτη να σηκωθεί από τη θέση του και να την παραχωρήσει στην γυναίκα.

Στο βίντεο ο οδηγός του λεωφορείου ακούγεται να λέει στον αλλοδαπό «σήκω πάνω να κάτσει η κυρία, εδώ κουμάντο κάνω εγώ», ενώ και ο διπλανός του τον αναγκάζουν να παραχωρήσει τη θέση του.

Το βίντεο δημοσίευσε η ιστοσελίδα sputniknews.gr.

 «Σιχαίνομαι να κάτσω» 

Σαν να μην έφτανε η προκλητική στάση του οδηγού, αλλά και η παράλογη απαίτηση της γυναίκας να σηκωθεί κάποιος άλλος για να καθίσει η ίδια, ακόμη μεγαλύτερο αποτροπιασμό προκαλεί η φράση που ακούγεται να λέει μόλις τελικά ο αλλοδαπός άνδρας συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του όχλου: «Σιχαίνομαι να κάτσω», ακούγεται να λέει η γυναίκα.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι υπόλοιποι επιβάτες παρακολουθούν την προκλητική επίθεση κατά της αξιοπρέπειας του αλλοδαπού άνδρα χωρίς να αντιδρούν καθόλου.

Ο άνδρας συμμορφώνεται στην απαίτηση του όχλου και τους τραμπουκισμούς του οδηγού, ενώ σύμφωνα με δημοσιεύματα, αποβιβάστηκε στην επόμενη στάση.

Υποστηρίζει τον οδηγό εκπρόσωπος εργαζομένων του ΟΑΣΑ: «Λειτούργησε σωστά»

Στο περιστατικό με τον άγριο τσακωμό σε λεωφορείο που κατέγραψε χτες και αποκάλυψε το Sputnik, αναφέρθηκε ο Γενικός Γραμματέας Εργαζομένων ΟΑΣΑ Λεωνίδας Σκούλος.

Αρχικά ο κ. Σκούλος μιλώντας σε εκπομπή του ALPΗA, τόνισε πως το περιστατικό δεν αμφισβητείται, αλλά η διαμάχη ξεκίνησε για μια ηλικιωμένη γυναίκα με προβλήματα υγείας. Ισχυρίστηκε πως ο αλλοδαπός που καθόταν στη γαλαρία ήταν προκλητικός και ξεκαθάρισε πως «εμείς τον βλέπουμε σαν επιβάτη». «Αν δεν υπήρχε το αίτημα της κυρίας, δεν θα πήγαινε πίσω ο οδηγός» έσπευσε να προσθέσει.

Επανέλαβε πως ο τσακωμός έγινε για λογαριασμό μιας ηλικιωμένης γυναίκας, 70-75 ετών ενώ το τελευταίο διάστημα γίνεται μια «μάχη» στα λεωφορεία καθώς είναι γεμάτα και υπάρχει εκνευρισμός.

«Ο οδηγός λειτούργησε σωστά» επανέλαβε ο Γενικός Γραμματέας Εργαζομένων ΟΑΣΑ, ενώ δήλωσε πως στο βίντεο αποτυπώνεται «το τέλος της ιστορίας».

Η Ρόζα Παρκς της πλατείας Βάθη

Σήμερα, το 2021 έγινε 1955, η Αθήνα έγινε Alabama και ένας μετανάστης από την Ασία έγινε… η Rosa Parks.

Η ιστορία και το παραπάνω βίντεο θα μπορούσαν να αποτελούν δραματοποίηση της συγκλονιστικής ιστορίας που το 1955 προκάλεσε κοινωνική αναταραχή στις ΗΠΑ και έγινε σύμβολο του αγώνα των μαύρων αμερικανών για ίσα δικαιώματα με τους λευκούς, αλλά και αφορμή να γίνει ευρύτερα γνωστός ο μεγάλος αγωνιστής, Martin Luther King.

Ήταν 1η Δεκεμβρίου του 1955 στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όταν η Ρόζα Παρκς γυρνούσε σπίτι της έπειτα από μια κουραστική μέρα στη δουλειά της ως μοδίστρα. Η Παρκς επιβιβάστηκε στο λεωφορείο που οδηγούσε ένας οδηγός που 12 χρόνια νωρίτερα την είχε υποχρεώσει να κατέβει από το λεωφορείο και να περπατήσει στη βροχή. Προχώρησε προς την πίσω μεριά του λεωφορείου που ήταν οι θέσεις για τους μαύρους. Τρεις στάσεις μετά, ανέβηκαν μερικοί λευκοί. Όταν ο οδηγός είδε ότι ένας απ’ τους λευκούς είχε μείνει χωρίς θέση, απαίτησε απ’ τους μαύρους, που βρίσκονταν εκεί, να σηκωθούν. Υπάκουσαν όλοι εκτός απ’ την Παρκς. Ο οδηγός την απείλησε ότι θα φέρει την αστυνομία. Εκείνη δεν σηκώθηκε. Τότε ο Μπλέικ, ο οδηγός, κάλεσε τις αρχές και η Παρκς κατέβηκε απ’ το λεωφορείο βίαια, με τη συνοδεία δύο αστυνομικών. 

Αν δεν αναγνωρίζονται οι ομοιότητες των δύο περιστατικών είναι ίσως γιατί παραμένουν ζωντανές οι ψευδαισθήσεις ότι «εδώ είμαστε αλλιώς». Είμαστε πραγματικά αλλιώς, όμως; Και αν αυτό το «αλλιώς» δεν το αποδεικνύουμε σε τέτοια περιστατικά καθημερινού ρατσισμού, τότε, μήπως δεν είμαστε και τόσο… «αλλιώς», όσο νομίζουμε;