Σκέψεις ενός 20χρονου

Κάθομαι και σκέπτομαι τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ,προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω λίγο το τοπίο στο μυαλό μου και να διαμορφώσω μια άποψη. Αυτό που βλέπω είναι ένα έξυπνο κόλπο αποπροσανατολισμού ενός ολοκλήρου λαού.

Αρχικά είχαμε την συμφωνία για το κούρεμα του χρέους στο 50% πράγμα που σκεπάστηκε γρήγορα και εσκεμμένα με το κόλπο του δημοψηφίσματος .Το εσκεμμένα είναι αρκετά σημαντικό σημείο χωρίς όμως ακόμα να έχω ξεκαθαρίσει τους λογούς για να κουκουλωθεί αυτό .Ένα άλλο γεγονός που αποτελεί κινητήριος μοχλός για όλα τα γεγονότα που ακλούθησαν ήταν η 28η Οκτώβριου. Η οργή του κόσμου εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα θα μπορούσε να ανυψώσει το ηθικό του Έλληνα ,θα μπορούσε να δημιουργήσει πάλι εθνικό αίσθημα ευθηνής και περηφάνιας, κάποιοι στο εξωτερικό πανικοβλήθηκαν ότι όλο το βρώμικο παιχνίδι στις πλάτες της Ελλάδας θα κινδύνευε. Οι εξελίξεις ήταν άμεσες .Με τον φόβο του πραξικοπήματος ή των αυθαίρετων εξελίξεων όπως θέλετε πάρτε το ξηλώθηκε όλη η στρατιωτική ηγεσία από το εκτελεστικό όργανο συμφερόντων που βρισκόταν σε εκείνη την θέση εκείνη την στιγμή .Αυτό δεν ήταν αρκετό .Το παιχνίδι κινδύνευε ακόμα να χαλάσει, ο πρωταγωνιστής που ήταν τόσο χρήσιμος και βολικός είχε φθαρεί επικίνδυνα .

Έχουμε 2 τελευταία δωράκια από τον πρωταγωνιστή στους άρχοντες του παιχνιδιού. Το πρώτο ήταν η ανακοίνωση ενός δημοψηφίσματος που δεν θα γινόταν ποτέ. Η ανακοίνωση του και μόνο είχε αρνητικές συνέπειες σχεδόν σε όλο τον κόσμο και θα σχημάτιζε χαμογέλα στα πρόσωπα Αμερικανών και Γερμανών. Αν δει κάνεις αναλογικά τις οικονομικές επιπτώσεις μπορούμε να καταλάβουμε γιατί αυτό. Ταυτόχρονα αυτό αποτελούσε σινιάλο από τον Παπανδρέου ότι αποχωρεί. Το 2 ο δώρο ήταν η στοχοποίηση του πρωταγωνιστή αποπροσανατολίζοντας τον λαό κοιτώντας το δέντρο και όχι το δάσος.

Στο παιχνίδι μπαίνει και ένας μελλοντικός πρωταγωνιστής που κινεί εξελίξεις εντος του κόμματος, ο επικίνδυνος Ευάγγελος Βενιζέλος. Μπαράζ εξελίξεων με μιλημένους βουλευτές είτε να απειλούν με αποχώρηση είτε να αντιτάσσονται στην οφθαλμαπάτη του δημοψηφίσματος είτε να αποχωρούν. Τα ποντίκια το παίζουν επαναστάτες πηδώντας από την βάρκα που οι ίδιοι βούλιαξαν. Και τα 2 δωράκια δούλεψαν. Με την εγκληματική αντιμετώπιση του θέματος από τα ΜΜΕ η οργή του κόσμου συγκεντρώθηκε στο πρόσωπο ενός στρατολογημένου παίκτη και όχι στα νέα παράνομα μετρά και αιτήματα της δανειακής σύμβασης της 26 Οκτώβριου. Και τώρα η τραγική κατάληξη… Ένας ολόκληρος λαός που έβγαινε στους δρόμους και τις πλατειές είτε σωματικά είτε ψυχικά αγανακτώντας κατά του σκηνικου κάθεται σε έναν καναπέ περιμένοντας με αγωνιά και ελπίζοντας να συμφωνήσουν 2 επικίνδυνοι -ο ένας απερχόμενος και ο άλλος ανερχόμενος – πρωταγωνιστές από κοινού να συνεχιστεί η πορεία της Ελλάδας προς τον γκρεμό με την επικύρωση την σύμβασης της 26ης Οκτώβριου.

Οκ . Το κείμενο αυτό είναι μια έκθεση απόψεων με βάση έτσι όπως ερμήνευσα εγώ ένα μέρος των εξελίξεων. Είμαι 20 χρονών, δεν περιμένω να έχω δίκιο .Είναι πολλά αυτά που αγνοώ και πολλά αυτά που ερμηνεύω λάθος παρόλα αυτά μόνο εκθέτοντας την άποψη μου θα μπορέσω μέσω του διαλόγου που επιζητώ να βελτιώσω την σκέψη και την αντίληψη μου. Ο στόχος πάντα είναι ίδιος , να δω με μάτια καθαρά την αλήθεια όσο και αν προσπαθούν να την κρύψουν κάτω από την λάσπη.

Χρήστος Κουταλίδης