Σκληρή απάντηση Μπογιόπουλου σε Στέφανο Χίο: «Υπάρχει κάτι πιο κάτω και από τον απόπατο;»

Ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος απαντά στον Στέφανο Χίο με άρθρο του, που δημοσιεύεται στον ιστότοπο imerodromos.gr.

Αφορμή το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Μακελειό που επιτίθεται με αισχρό τρόπο στον ΓΓ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Για προφανείς λόγους το εν λόγω πρωτοσέλιδο δεν παρατίθεται.

Γράφει αναλυτικά ο Ν. Μπογιόπουλος στο άρθρο με τίτλο «Για τον Χίο και την βοθροφυλλάδα του»:

«Yπάρχει η ρυπαρότητα. Υπάρχει η χυδαιότητα. Υπάρχει η προστυχιά. Υπάρχει η αλητεία. Υπάρχει η σαπίλα. Υπάρχουν τα σκουλήκια. Υπάρχει ο βούρκος και τα σκατά.

Μπορεί να υπάρχει κάτι που να σέρνεται πιο κάτω ακόμα κι από όλα αυτά;  Υπάρχει κάτι πιο κάτω ακόμα κι από τον απόπατο; Ναι. Υπάρχει. Είναι το «Μακελειό» του Χίου.

Πιο κάτω κι από τα σκατά.

Όσοι έχετε την ατυχία να πέσει έστω και για δευτερόλεπτα το μάτι σας στην υποκοσμιακή βοθροφυλλάδα αντιλαμβάνεστε σε πιο έσχατο σημείο της κόπρου αναφερόμαστε.

Είναι ακριβώς εκείνο το σημείο όπου ο εμετός που ταΐζει το «ύφος» του κοινωνικού κατιμά και ταΐζεται με το «ήθος» της λέπρας του  λουμπεναριού, συναντιέται με τον ναζισμό του υπανθρώπου, με τον αντικομμουνισμό του ταγματαλήτη, με το ψέμα του γκεμπελίσκου και με το λίπος του γουρουνιού που παριστάνει τον άνθρωπο. Αλλά είναι φασίστας.

Σε αυτή την – πιο κάτω κι από τα σκατά – βοθροφυλλάδα του ρατσισμού, της ομοφοβίας, της ρυπαρότητας, του μισογυνισμού, του φασισμού, οι “άριστοι” κυβερνώντες επιχείρησαν το 2019 να παράσχουν μπαξίσι (!) ύψους 200.000 ευρώ (!) στο όνομα της “κρατικής ενίσχυσης του Τύπου”!

Κατέληξαν, προφανώς, ότι αυτό το βοθρόλυμα ικανοποιεί την διάταξη που λέει ότι οι εφημερίδες ενισχύονται υπό την προϋπόθεση “η ύλη τους να μην θίγει το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, να μην εισάγει ή προάγει διακρίσεις βάσει φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, εθνικότητας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού (…)”. Τίποτα από όλα αυτά δεν είδαν οι “άριστοι” να θίγεται από την βοθροφυλλάδα! Μέχρι που πιάστηκαν στα πράσα – και σε αυτό.