«Από τότε, από εκείνο το βράδυ, δεν ζωγράφισα ποτέ ξανά πουλιά στον ουρανό. Δεν θέλω στους ουρανούς να πετάει τίποτα. Τίποτα απολύτως… ούτε πουλιά, ούτε σύννεφα, ούτε ..».
Από τις σπάνιες φορές που ένα θεατρικό έργο εξελίσσεται ταυτόχρονα με το ιστορικό γεγονός που πραγματεύεται.
Από τις σπάνιες φορές που πίσω από τη θεατρική σκηνή δεν βρίσκονται τα παρασκήνια, αλλά η ίδια η ζωή.
Έργο ρεαλιστικό, ποιητικό και σκληρό συγχρόνως.
Στη Γάζα δεν μένουν πια παιδιά. Ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, με χιλιάδες νεκρούς, ανάμεσά τους 6000 παιδιά.
Μια μη-Χώρα, χωρίς σύνορα, σπίτια, νοσοκομεία, φαγητό, νερό.
Ένα σκηνικό όπου οι λωρίδες κυκλοφορίας θαρρείς ότι φτιάχνονται με αίμα αθώων.
Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο δύο αδερφές αναζητούν την μικρότερη, εγκλωβισμένη σε ένα σχολείο που έχει βομβαρδιστεί.
Αναζητώντας ταυτόχρονα την Ελπίδα, τη Ζωή και την Ελευθερία.
Παράλληλα, σε ένα σπίτι του «δικού μας», δυτικού κόσμου, μια παρέα νέων ανθρώπων ζει τη δική της πραγματικότητα.
Θα συναντηθούν τα βλέμματά τους; Και πως;.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο- Σκηνοθεσία: Ανδρέας Ζαφείρης
Β. Σκηνοθέτη: Εύη Γαβριηλίδου
Σκηνικά – Κοστούμια: Θεατρική Ομάδα 2510
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Λουκόπουλος, Βασίλης Γάκιας
Επικοινωνία: Ελευθερία Σακαρέλη
Παίζουν οι: Έλενα Αϊβαλιώτου, Παυλίνα Αλεξανδράτου, Καρίνα Αραμπατζή, Κατερίνα Καστρινάκη, Παύλος Καψαλάκης, Χαρά Λέτσου, Τριανταφυλλιά Μιχοπούλου, Σεμίνα Μπενάτου, Κωνσταντίνα Μυλωνάκη, Χρυσάνθη Νάσιου, Κατερίνα Ξανθοπούλου, Νίκη Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνα Παπαπαναγιώτου, Θανάσης Πεθεριώτης, Ανδριανή Ρούβαλη, Μαρία Μανταλένα Σοφρά, Κλαίρη Σταφυλαράκη, Ειρήνη Σωτηροπούλου, Βικτώρια Τίγκα, Ευγενία Τσελίκη, Μαρία Χατζηγεωργίου, Γιεσεμίν Χελαλι
Διάρκεια: 70’
