«Η Γερμανία δεν διαθέτει κοινή λογική στην οικονομία, αλλά ούτε και συμπόνια», υποστηρίζει ο διάσημος νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Liberation, αμφισβητώντας τη στρατηγική του Βερολίνου στην ελληνική κρίση.
Ερωτηθείς τι γνώμη έχει για το νέο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, ο Στίγκλιτς απαντά: «Αυτό που η Γερμανία επέβαλλε με το ραβδί, είναι απλά αδιανόητο. Αποτελεί επίσης μια πολύ κακή οικονομική πολιτική. Συνεχίζουμε να προτείνουμε οικονομικά μοντέλα που είναι αντιπαραγωγικά, αναποτελεσματικά και που δημιουργούν αδικίες και ανισότητες. Το να συνεχίζουν να ζητούν από την Ελλάδα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για το 2018, δεν είναι μόνο τιμωρητικό, αλλά και πρόκειται για τυφλή ηλιθιότητα. Η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας το απέδειξε. Αυτό θα συνεχίσει να ενισχύει την ύφεση σε μια χώρα της οποίας το ΑΕΠ είχε μια πτώση 25% μέσα σε πέντε χρόνια. Δεν γνωρίζω κανένα άλλο παράδειγμα παρόμοιας ύφεσης που να προκλήθηκε με τέτοιο σκόπιμο τρόπο και με τόσο καταστροφικές ανθρώπινες συνέπειες. Και επανερχόμαστε προσθέτοντας ένα νέο στρώμα ταπείνωσης».
Στο ερώτημα «τι θα πρέπει να γίνει» ο Στίγκλιτς απαντά: «Το γνωρίζουμε και το ΔΝΤ επίσης το γνωρίζει και το παραδέχεται πλέον: Θα πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ή καλύτερα μια ελάφρυνση. Η Γερμανία όμως δεν θέλει να ακούσει ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Με τα λόγια λέει ότι θέλει να ορθοποδήσει η Ελλάδα, αγωνίζεται όμως για μια πολιτική και επιβάλλει ένα πρόγραμμα που στην πράξη θα την γονατίσει ακόμα περισσότερο. Η παρέμβαση στην εθνική κυριαρχία μιας χώρας, οι προσταγές με δικτατορικό τρόπο που της επιβάλλονται είναι πράγμα πολύ επικίνδυνο».
Επίσης, η εφημερίδα προβάλλει σε πλαίσιο τα λόγια του οικονομολόγου σε σχέση με τα χρέη: «Η Γερμανία οφείλει την οικονομική της ανάκαμψη στην πιο μεγάλη διαγραφή χρέους που έγινε ποτέ, το 1953. Θα έπρεπε να είχε μάθει από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, τις συνέπειες που έχουν τα ανυπέρβλητα χρέη. Δεν έμαθε όμως, ούτε για συμπόνια ούτε για τις καταστροφές των δύο αυτών περιόδων της ιστορίας που υπήρξαν περίοδοι- κλειδιά», λέει ο Στίγκλιτς.
