«Το πάρκο παραμένει στη μνήμη μου όσο κανένα άλλο πάρκο που έχω επισκεφτεί στη ζωή μου. Η πεμπτουσία ενός πάρκου είναι όπως όταν κάποιος κοιτά έναν πίνακα ή ονειρεύεται, να βρίσκεται σε έναν τόπο που όμως δεν μπορεί ποτέ να πάει». Αυτά έγραψε ο αμερικανός συγγραφέας Χένρυ Μίλλερ για τον εθνικό κήπο το 1939. Από τότε μέχρι σήμερα η εικόνα του ωραιότερου σημείου της Αθήνας έχει αλλοιωθεί. Παρ’ όλα αυτά ένας περίπατος στα στενά χωμάτινα μονοπάτια του κήπου δεν έχασε ποτέ την αξία του και την ικανότητα του να σε ταξιδεύει στα παιδικά σου χρόνια τότε που το τάισμα της πάπιας ήταν μέρος της κυριακάτικης βόλτας με τη γιαγιά.
Κόβουν δέντρα, για να κάνουν τον Εθνικό Κήπο ιδιόκτητη γκαλερί. Διαβάστε το άρθρο του Hot Doc.
