Στο προεδρικό, ένα βράδυ μαγικό

Ούτε να το φανταστούν οι νέοι με τα πρησμένα πόδια, που τους έλεγαν αλήτες. Ούτε να τους περάσει από το μυαλό ότι όσοι από αυτούς κατάφερναν να διασχίσουν τις δεκαετίες της Μεταπολίτευσης έως την τρίτη ηλικία θα ζούσαν, στις 24 Ιουλίου του 2021, στο Προεδρικό, ένα βράδυ μαγικό. Με τους φακελωμένους αρχηγούς των ατάκτων της αντιπολίτευσης να ασφυκτιούν κάτω από τα φώτα των νεόπλουτων της νέας κανονικότητας. Και τους εκπροσώπους των παλαιών εξεγερμένων να απορούν, αθώοι εν πλήρη συγχύσει.

Ούτε να το φανταστούν ότι το κυνηγημένο από άρματα μάχης και χαφιέδες κοριτσάκι που ονειρεύτηκαν, αγάπησαν, όρισαν ως Δημοκρατία και έκρυψαν σε αμφιθέατρα και πλατείες, σε παράνομα αισθήματα και προκηρύξεις, για να μην το εξαφανίσουν οι διώκτες του, θα απουσιάζει από τα γενέθλιά του. Φάγετε εξ αυτού πάντες, τουαλέτες και επίσημα ενδύματα, φώτα και καναπεδάκια, χειραψίες και χαμόγελα φιλοφροσύνης, κάμερες και φωτογράφοι, παράγοντες και παραγόμενοι. Αλλά αυτή, απούσα.

Ούτε να το φανταστούν ότι η ασχήμια θα είχε γίνει τόσο οικεία, η χυδαιότητα τόσο της μόδας και οι οφσόρ τόσο τρέχουσα ηθική της εξουσίας, ώστε η Δημοκρατία να δραπετεύσει από την αργόμισθη κοσμικότητα του Προεδρικού, πρώην βασιλικού ανακτόρου, και να καταφύγει στην Αργώ του Ιάσονα. Εκείνου που επιμένει να πλέει πάνω από σύνορα και σώματα ασφαλείας, όχι για να αρπάξει κάποιο χρυσόμαλλο δέρας, αλλά για να αρπάξει από το τέρας ζωές κυνηγημένων και καταφρονεμένων.

Ούτε να το φανταστούν ότι στη δεξίωση των γενεθλίων της Δημοκρατίας θα υποδεχόταν τους καλεσμένους με θεσμική προσήνεια και θροΐσματα μιας σεμνής ανωτερότητας η άδεια τουαλέτα της Προέδρου, που έχει οριστεί να την προστατεύει. Γιατί η Πρόεδρος του ανθρωπισμού, της ανοχής και του θάρρους που ονειρεύτηκαν έχει ξεμείνει κάπου ανάμεσα στον φράχτη του Έβρου, τα δύο άκρα και τις τοξικές εντολές κάποιου Μπογδάνου, που αποφάσισε και διέταξε τον δημόσιο στιγματισμό και την εξορία του καλού διασώστη.

Ούτε να το φανταστούν ότι θα έσβηναν τα κεράκια της Δημοκρατίας τα κοράκια που πάσχιζαν να σβήσουν ακόμα και το όνομά της. Ότι η νέα κανονικότητα θα πλαστογραφούσε το χθες, για να πνίξει, δεξιωνόμενη, τις φωνές και τις ανάσες τού σήμερα. Ότι ο καθρέφτης του Προεδρικού, αυτή τη μέρα της φωτιάς, θα ήταν χωρίς μνήμη, χωρίς αντανακλάσεις σκηνών που πρέπει να ξεχαστούν γιατί κάνουν κακό στην πέψη, χωρίς τα ονόματα κάποιων από εκείνους που, ανάμεσα στον Γολγοθά και στη Δημοκρατία, διάλεξαν τη Δημοκρατία.

Ποια Δημοκρατία; Πάντως όχι εκείνη που έβγαζε σέλφι ένα βράδυ μαγικό στο Προεδρικό. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο…

Πηγή; Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr