Δεν θα μπω στην ουσία της καταγγελίας έστω και αν αφορούσε ένα πολύ σοβαρό θέμα: συμβόλαιο θανάτου. Μην ξεχνάτε πως μόλις δύο εβδομάδες πιο πριν είχαμε δολοφονία δημοσιογράφου.
Η καταγγελία έγινε και οι αρχές έπραξαν τα δέοντα: τηλεφώνησε στον δημοσιογράφο ο αρχηγός της αστυνομίας, έκανε δήλωση ο Χρυσοχοϊδης, του ενίσχυσαν τη φρουρά, ανέλαβε την υπόθεση ο εισαγγελέας.
Το θέμα μου ωστόσο είναι τα ΜΜΕ: η καταγγελία εξαφανίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των media. Των ελληνικών, όχι των ξένων. Τα δελτία ειδήσεων, με μία δύο εξαιρέσεις, το έπνιξαν τελείως.
Τρεις μέρες μετά όμως, τρεις μέρες και όχι τρεις εβδομάδες ή τρεις μήνες ή τρία χρόνια, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες με προσαγωγές, συλλήψεις και άσκηση ποινικών διώξεων για κακουργήματα. Η καταγγελία επιβεβαιώνεται 100%. Η καταγγελία που «θάφτηκε».
Συμπέρασμα, αυταπόδεικτο πια: τα ΜΜΕ που δεν έδωσαν σημασία στο θέμα, δημοσιογραφικά πήγαν κουβά. Εκ του αποτελέσματος, απέτυχαν. Δεν χρειάζεται καν συζήτηση, οι αποδείξεις μιλούν από μόνες τους, Σε αλλοτινές εποχές, δημοσιογράφοι, αρχισυντάκτες και διευθυντές θα ένιωθαν πολύ άσχημα.
Το ερώτημα είναι αν το έχασαν από ανικανότητα ή το έχασαν επίτηδες; Η απάντηση είναι εύκολη και φαίνεται σήμερα που αναγκάζονται, πια, να το παίζουν: επίτηδες. Ακόμα και τώρα πολλά από αυτά τα ΜΜΕ δεν αναφέρουν καν την καταγγελία (για το δημοσιογράφο ούτε κουβέντα φυσικά) λες και όλα έγιναν από μόνα τους, λες και ξεκίνησαν από το πουθενά.
Θα μου πείτε εδώ βγήκαν κάποια κανάλια και έλεγαν πως ο Λιγνάδης κατηγορείται για το τίποτα, στον Φουρθιώτη θα κώλωναν…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
