Καλή σας ημέρα !
Τα 2,5 ευρώ δεν τα “βγάζω” ως έσοδο. Εννοώ σε ετήσια βάση, εδώ και δύο χρόνια.
Ζω από τις οικονομίες, όπως πολλοί, προσπαθώντας να ισορροπήσω το αδιέξοδο, την αντοχή, στο γύρισμα των επενδύσεων της αγοράς.
Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ήταν από τα πιο άξια για το σκοπό τους
2,5 ευρώ που έδωσα ποτέ για δημοσιογραφικό έντυπο. Και να ΄ναι υπερβολή, ας είναι. Περίμενα χρόνια να το πω. Κι εδώ που το λέω δεν φοβάμαι.
ΟΧΙ, δεν μετριέται (για μένα) η αξιοσύνη σε νομισματικό κόμιστρο.
ΟΧΙ, δεν είστε οι μόνοι που δείχνετε και την “άλλη” αλήθεια.
Όμως…
Εσείς, από την εκκίνηση μέχρι και σήμερα επιμένετε να υπάρχετε συνειδητά. Το νόημα της ύπαρξης αυτής, το έχετε αποδείξει μέσα από τη σταθερότητα, τη συνέπεια και το αδιαμφισβήτητο αν θέλετε της δικής σας απόδειξης αλήθειας που με τόσο κόπο και προσωπικό ρίσκο, φέρνετε μέσα στα σπίτια μας. Σε άλλους ταιριάζει, σε άλλους, όχι.
Άλλοι σας παρακολουθούν τυχαία, άλλοι σταθερά.
Να το ξέρετε πάντως. Το έχω, δεν το έχω το κόμιστρο για ένα τέτοιο έντυπο, θα το κόψω με ευχαρίστηση από αλλού για να το πάρω.
Και θα το πάρω και για άλλους όποτε μπορώ. Οι χρόνοι προχωρούν αμείλικτα και εμείς οι άνθρωποι ακόμα περισσότερο με την ανθρώπινη σφραγίδα μας, το νόμο.
Κάποιοι δεν ξεχνιόμαστε και όταν “βλέπουμε” την επιλογή, δεν “σηκώνει” καθυστερήσεις για να τη στηρίξουμε.
Μα χρειάζεται και να την αναγνωρίζεις στην πηγή προέλευσής της. Σήμερα περισσότερο, που η ποσότητα και η ταχύτητα έχει κάνει κουβάρι του τι θεωρείται δεδομένο ή σημαντικό.
Γιατί?
Γιατί προσωπικά μιλώντας πάντα, σαν πολίτης και σαν νοήμων ον, η ανάσα μου “κόβεται” από την ενημέρωση που λαμβάνω έως τώρα.
Όχι από δέος αλλά από φτώχεια “οξυγόνου”. Φτώχεια ήθους, πνεύματος και ανθρωπιάς (ό,τι τελικά σημαίνει το τελευταίο).
Ο δικός σας κόπος αγαπητέ κύριε Βαξεβάνη και των άξιων συνεργατών σας, σήμερα απέκτησε
(άξια) μια έντυπη μορφή. Η δική μου αντοχή και αντίσταση στην ενημέρωση, σήμερα
κρατώντας το Hot Doc στα χέρια μου, απέκτησε ένα ακόμα όπλο στην επικοινωνία της.
Γιατί η έντυπη ενημέρωση χρειάζεται ακόμα, για να επικοινωνήσεις χέρι με χέρι ένα ντοκουμέντο.
Γιατί ακόμα εμείς εδώ στην Ελλάδα, μπορούμε να πούμε χωρίς πολλές πολλές σάλτσες στον διπλανό μας “διάβασε κι αυτό τώρα να ξεστραβωθείς” και να του το χώσεις κάτω από το ρουθούνι του.
Γιατί τέτοια έντυπα σου δίνουν το κουράγιο να ξεκουνηθείς από την παρηγοριά ενός εισαγόμενου τσιγάρου και να κάνεις μια ουσιαστική κίνηση return on investment σε τόσα παράλληλα επίπεδα που η ορολογία της αγοράς ουσιαστικά δεν υπάρχει για να την αποδώσει.
Ναι, ακόμα και των 2,5 ευρώ, αντικαθιστώντας ένα (εισαγόμενο) πακέτο με δύο κόπιες (ελληνικό) έντυπο ενημέρωσης.
Ναι, ακόμα κι αν δεν θα έπρεπε ιδανικά, να παραλληλίζονται τέτοια πράγματα και έννοιες. Και ναι, τα εισαγόμενα τσιγάρα ίσως θα κοστίζουν σύντομα 5 ευρώ.
Θέληση να υπάρχει και οι τρόποι δεν λείπουν. Στα σουπερμάρκετ μάθαμε να διαβάζουμε το διατροφικό ταμπελάκι και (ίσως) να συναινούμε στα άλλοθι της αγοράς όπως ορίζονται από το σύγχρονο καταναλωτικό marketing. Σιγά-σιγά περνάμε και στα πιο ουσιαστικά, όπως το ποιος και το πού για να καταλάβουμε αν πληρώνονται περισσότεροι Έλληνες για το καλούδι ή όχι.
Κάποτε θα κατακτήσουμε και την αξία ενός άξιου εντύπου έναντι ενός στολισμένου καρκίνου.
Οκ. Τελεία.
Σήμερα λοιπόν, ανέπνευσα πάλι και χαμογέλασα. Μια σπίθα ικανοποίησης και ελπίδας ρίγησε τα μέσα μου.
Ενδεχόμενα το αντιληφθήκατε από την πολυλογία μου.
Πάντως σας ευχαριστώ και για τούτο το σημερινό συναίσθημα.
Όχι πως δεν φοβάμαι.
Κι εσείς φοβάστε. Το γράψατε άλλωστε. Δεν περιμένω να νιώσουν το συγκεκριμένο φόβο εκείνοι που χωρίς να ξεβολεύουν τον κόπο και το μυαλό τους, με πολυεθνικά όνειρα και φτηνή ιδιοτέλεια μα και συχνά με έλλειψη νοημοσύνης, βαφτίζουν εαυτούς υπεύθυνους στην ενημέρωση και την επικοινωνία των γεγονότων. Από εσάς το περιμένω και με γεμίζει ελπίδα που το νιώθετε.
Σήμερα, εδώ, σε αυτή τη κουκίδα που μας αναλογεί, στο ρου της εξέλιξης μας, όταν οι τελευταίοι ακούγονται περισσότερο, φοβάμαι, ναι.
Μα όσο μπορώ να τους αναγνωρίζω, φοβάμαι λιγότερο. Και όσο θα υπάρχει ένας πανδωρικός τρόπος δημοσιογραφίας ακόμα πιο λίγο.
Κάποιοι σε αυτή την κουκίδα αντέχουν και επιμένουν…
Σε ό,τι νιώθετε κάθε στιγμή εκεί στα χαρακώματα της έρευνας, σας σφίγγω πάντα νοητά το χέρι.
Όπως κάνετε κι εσείς όλα αυτά τα χρόνια κι ας μη γνωρίζετε προσωπικά όλους εμάς.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια…
Σ.Μ.
Ηράκλειο Κρήτης.
Υ.Γ. Κατά γενική ομολογία μερικών ακόμη ανθρώπων που σχολιάστηκε η καινούργια αυτή έντυπη έκδοση, έστω και μετά από μια γρήγορη ανάγνωση, είπαν :
“Διαβάζεται ΟΛΟ” (μέχρι και η διαφήμιση, θα πρόσθετα). Αυτό λέει πολλά…
