Με αφορμή τη γυναικοκτονία της Ντόρας περιγράφει στη «Δημοκρατική» πόσο φοβήθηκε για τη ζωή της όταν την ξυλοκόπησε βάναυσα και πώς τελικά πήρε την απόφαση να φύγει.
«Είπα ή τώρα θα φύγω όρθια ή την επόμενη φορά θα βγω από το σπίτι μέσα στο φέρετρο…», επισημαίνει και εξηγεί πως ήταν δύσκολο να φύγει: «Πολλές φορές επιρρίπτουν ευθύνες στη γυναίκα γιατί δεν έφευγε, τι έκανε, τι δεν έκανε… Ανθρωποι που δεν έχουν ιδέα πώς είναι να ζεις με έναν τύραννο και πόσο αυτό διαβρώνει την ψυχή σου και σε αποδυναμώνει μέρα με την ημέρα».
Ακόμη, μιλά για τη λύτρωση που ένιωσε όταν κατάφερε να ξεφύγει από τον εφιάλτη που ζούσε και εξηγεί πως αποφάσισε να μιλήσει για να προτρέψει γυναίκες που υφίστανται οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση να ζητήσουν βοήθεια, διότι στη δική της περίπτωση αυτά ακριβώς τα συναισθήματα επέτειναν τον εφιάλτη που ζούσε.
«Ίσως αν δεν φοβόμουν να τον καταγγείλω στις αρχές, να είχε γλιτώσει η επόμενη…», λέει, χαρακτηρίζοντας «συνενόχους» όσους ξέρουν αλλά αδιαφορούν, συναινώντας με τον τρόπο αυτό στην κακοποίηση
