«Τα βιβλιοπωλεία είναι και πάλι ανοιχτά. Όχι κατ’ εξαίρεση, όχι ως καταστήματα που υπηρετούν μια βασική και αναντικατάστατη ανάγκη, αλλά μαζί με το άνοιγμα του συνόλου του λιανεμπορίου. Το βιβλίο δεν χαρακτηρίστηκε αναγκαίο αγαθό (essential), ούτε λήφθηκε υπόψη η άμεση και αυθόρμητη συμμετοχή στο ψήφισμα της Εταιρείας Συγγραφέων και της Σύμπραξης Εκδοτών που συγκέντρωσε μέσα σε μία εβδομάδα 16.500 υπογραφές.
Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία από τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι ακόμα και οι μη φανατικοί φίλοι του βιβλίου αναγνωρίζουν ότι το βιβλίο αποτελεί πρώτιστο, βασικό και αναγκαίο αγαθό και ότι η ανάγνωση μετριάζει ή και εξαλείφει τις συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις του αναγκαστικού εγκλεισμού.
Η θεραπευτική δύναμη της ανάγνωσης έχει αναγνωριστεί επισήμως, ο όρος “βιβλιοθεραπεία” έχει καταχωριστεί επίσημα στην Ιατρική. Στη Μεγ. Βρετανία (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία) έχουν εγκαινιαστεί προγράμματα που προτρέπουν στην ανάγνωση βιβλίων αυτοβοήθειας για την καλύτερη διαχείριση της υγείας των πολιτών. Στο ίδιο μήκος κύματος, η Νέα Ζηλανδία εγκαινίασε το δικό της ανάλογο πρόγραμμα που συστήνει τα βιβλία ως το ιδανικό μέσον κατανόησης και αντιμετώπισης προβλημάτων και συμπεριφορών, όπως το στρες, η κατάθλιψη, ο πανικός, οι αϋπνίες, ο θυμός.
Θεωρούμε υποχρέωση της κυβέρνησης να μεριμνήσει νομοθετικά, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γαλλίας για τον χαρακτηρισμό των βιβλιοπωλείων ως καταστημάτων ζωτικής ανάγκης, ώστε στο μέλλον να μην χρειάζεται να αποδεικνύουμε το αυτονόητο.
Σημαντικότατη ενέργεια κάθε κυβέρνησης είναι να μεριμνεί για τις βασικές υποδομές που θα επιτρέψουν την επαφή, τη γνωριμία και την αγάπη προς το βιβλίο, όπως π.χ. η πραγματική οργάνωση και λειτουργία των κρατικών, δημοτικών και σχολικών βιβλιοθηκών. Απλά πράγματα, κατακτημένα από καιρό σε άλλες χώρες, που είναι πλέον ώρα να αποτελέσουν τμήμα και της ελληνικής πραγματικότητας».
