Η λάβα του Λένιν και των συντρόφων του είχε παγώσει σε σχεδόν θρησκευτικούς κανόνες, που οδηγούσαν απόψεις, ομάδες, ανθρώπους, στην πυρά των αιρετικών. Στην έξωση κι ακόμα χειρότερα. Για να καταλήξει το εγχειρίδιο στην άλλη του σημασία, του φονικού όπλου, στον αγώνα της εσωκομματικής εξουσίας. Καταστρέφοντας ζωντανούς ιστούς ιδεών και πολιτικής, αλλά και ουκ ολίγες ανθρώπινες ζωές.
Ε, και; Σήμερα είναι σήμερα, χθες ήταν χθες θα πει ο σύγχρονος συριζαίος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποια μακρινή σχέση με το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, αλλά προέρχεται κι από άλλες μήτρες, είναι άλλου είδους υβρίδιο κι έχει μάθει να υπάρχει και να δρα μέσα στη διαφορετικότητα χωρίς ενοχοποιήσεις.
Αλήθεια. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι περισσότερο απ’ όλα τα κόμματα, εξουσίας και μη, στον ΣΥΡΙΖΑ οι εντελώς φυσιολογικές αντιθέσεις, αποχρώσεις, διαφορετικές απόψεις, ακόμα και διαφορετικές κουλτούρες συνυπάρχουν μεν χωρίς αγριότητες, αλλά με ξινισμένα μούτρα. Ενώ συχνά, τόσο συχνά ώστε να αδυνατίζουν τα κύρια μέτωπα, τα ξινισμένα μούτρα οδηγούν και σε κάποιες ρωγμές στο γυαλί.
Έχει διαμορφωθεί βέβαια ένα SYRIZA vivre: σπόντες αντί για μετωπικές αντιπαραθέσεις. Κάποιος λέει, ας πούμε, πόσο σωστές είναι η διεύρυνση και η Προοδευτική Συμμαχία, αλλά συνεχίζει με μαχητική συνηγορία υπέρ του αριστερού και ριζοσπαστικού χαρακτήρα τού κόμματος υποδηλώνοντας ότι αυτός απειλείται.
Άλλος λέει ότι και βέβαια πρέπει να ενισχυθούν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να μην επιστρέψουμε σε λογικές του 3%, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος.
Άλλος θυμάται τον Περόν για να αντικρούσει την απευθείας εκλογή προέδρου από τη βάση. Ακόμα και για τον Τσιόδρα έπεσαν μερικές προσεκτικές βολές – υπέρ και κατά. Ενώ ο λαϊκισμός, ως φαινόμενο και κίνδυνος, έχει τελευταία γίνει καραμέλα.
Εννοείται ότι τίποτε το ανθρώπινο δεν είναι ξένο στον ΣΥΡΙΖΑ, και πολύ περισσότερο οι διαφορετικές απόψεις. Το θέμα είναι τα ξινισμένα μούτρα. Το θέμα είναι ότι οι διαφορετικές απόψεις, που αγγίζουν διαφορετικά κοινά, θα έπρεπε να δρουν συμπληρωματικά, συντροφικά και όχι ανταγωνιστικά. Εσείς είστε με τον τάδε ή με τον δείνα, ρωτούν οι δημοσιογράφοι. Και με τον τάδε, και με τον δείνα.
Κατηγορηματικά. Και πιο κατηγορηματικά εναντίον της πολιτικής ξινίλας. Λέμε ναι στο διαφορετικό, αλλά όχι σε έστω αβρές κατηγοριοποιήσεις και κατηγορίες λαϊκισμού, κιτρινισμού, ενσωμάτωσης, 3% κ.λπ.
Αλλιώς, επιμένοντας στα σημαινόμενα για τον μέσα κόσμο, χάνουμε τα σημαντικά για τον έξω κόσμο. Άλλο Πολάκης κι άλλο Ξανθός; Άλλο, αλλά επί τα αυτά!
Πηγή: avgi.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
