Τo copyright της εξουσίας

Ο Σημίτης εγκαθίδρυσε τα πλέον κραταιά δίκτυα, συστήματα και υποσυστήματα στο Κράτος, στις Τράπεζες, στη Δικαιοσύνη, στις επιχειρήσεις και ασφαλώς στα Media.

Οι “Σημιτάνθρωποι” έκτισαν ένα οικομικο-επιχειρηματικο-μιντιακό σύστημα που εξακολουθεί εδώ και 20  χρόνια  να χειρίζεται και να διαχειρίζεται κομβικούς τομείς της οικονομίας

Ο κατά Σημίτη «εξευρωπαϊσμός», είναι αυτός που έκτισε το καθεστώς των «εθνικών πρωταθλητών», που με τη σειρά τους συνεταιρίστηκαν με τη Κυβέρνηση Σημίτη για τη νομή της πραγματικής Εξουσίας. Τους μπούκωσε τους… πρωταθλητές με τα αναβολικά των ολιγοπωλίων και της κρατικής προστασίας και κατάντησε το δημόσιο τον πρωταρχικό καταναλωτή των υπηρεσιών και των προϊόντων τους. Γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους Κράτους στον σημιτικό εκσυγχρονισμό, να είναι ο χουβαρντάς και πελάτης-σιγουράντζα της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Πάντα με το… αζημίωτο.

Από κατασκευές και μεταφορές, μέχρι υγεία και παιδεία, από πληροφορική και υπηρεσίες μέχρι ασφάλειες και αμυντικά συστήματα.

Γιατί αν κάτι πραγματικά… εκσυγχρόνισαν οι “Σημιτάνθρωποι”, αυτό ήταν η διαπλοκή.

Η χώρα φούσκωσε από δανεικά και αναπτυξιακές ψευδαισθήσεις. Από τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών και τα δισεκατομμύρια των φαραωνικών ολυμπιακών έργων μέχρι τα δισεκατομμύρια που άλλαξαν τσέπες στο χρηματιστήριο, στην ονείρωξη του λαϊκού καπιταλισμού.

Μέσα από τον σημιτικό εκσυγχρονισμό ξεπετάχθηκε η φυλή των “μπουρζουά” με την πιο χυδαία, Μολιερική έννοια. Οι νεόπλουτοι που υποδύονται ανεπιτυχώς του Gentile–hommes.

Η διαφθορά και η διαπλοκή, επί Σημίτη, δεν ήταν και κανένα καλά κρυμμένο μυστικό. Βοούσε ο τόπος για τους μαστροπούς  της εξουσίας που πουλούσαν τις γυάλινες χάντρες του εξευρωπαϊσμού στους ιθαγενείς των Νοτίων Βαλκάνιων.

Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι το σύστημα Σημίτη στηρίχτηκε από τις ναυαρχίδες των μιντιακών εργολάβων και των οργανικών διανοουμένων. Από τα lifestyle έντυπα, εγχειρίδια ευφορίας, μέχρι  τους ξαναμμένους φαν της νεωτερικότητας. Η αρλουμπολογία περί «ορθολογισμού»  ενάντια στην  «ελληνική παράνοια» έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα από συστάσεως ελληνικού Κράτους.

Το κακό αναγόταν στην ηθική του νεοέλληνα,  με τις αφόρητες κοινοτυπίες περί συλλογικής κοινωνικής ευθύνης τις οποίες οι σιτιζόμενοι στο Πρυτανείο-κυριολεκτικά και μεταφορικά, πουλούσαν ως αντικομφορμισμό, διανθισμένο με μεταμοντέρνες χαριτωμένες. Γιατί το ζητούμενο ήταν να θεμελιωθούν, να χτισθούν και βέβαια να ταϊστούν ηγεμονικοί μηχανισμοί διαμόρφωσης πεποιθήσεων.

Κι ήταν αυτό το σύστημα, αυτές οι φυλές, αυτοί οι υπαίτιοι της κρίσης  που στη περίοδο της θεολογίας της λιτότητας ζητούσαν από τα πλήθη των κοινωνικά πληγέντων και οικονομικά σακατεμένων να κάνουν την ενδοσκόπηση τους, να αφήσουν τους αγωνιστικούς «λαϊκισμούς»  και να αναγνωρίσουν τις μικρές χαρές της ζωής του… ευρωπαϊσμού,  από το petit café μέχρι το brunch.  

Αυτό το σύστημα Εξουσίας άντεξε πολλές Κυβερνήσεις. Τόσες πολλές και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα,  που θεώρησε-και όχι αδίκως-  εαυτόν ως ιδιοκτήτη. Της Εξουσίας. Και με αυτό το θράσος μίλησε ο Σημίτης για τους «περιστασιακούς ενοίκους της εκτελεστικής  Εξουσίας».

Κι όταν όλο αυτό το οικοδόμημα προσέκρουσε στο τοίχο της ΠΑΣΟΚικής εξαέρωσης, και όλες αυτές οι κινήσεις, μετακινήσεις, μετονομασίες, παραφερνάλια, κόμματα και αποκόμματα προσέκρουσαν στην λαϊκή αδιαφορία, το σύστημα Σημίτη βρήκε το νέο του πουλέν, το καινούργιο του πουλάρι, πρόθυμο να καβαλικευτεί. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Άλλωστε ο «εκσυγχρονισμός» με μπόλικη σως ακροδεξιάς είναι και το νέο must του… εξευρωπαϊσμού.

Ένα πράγμα δεν αντέχει ο Σημιτισμός. Να είναι περιστασιακός. Γιατί δεν είναι ο Σημίτης. Είναι ένα ολόκληρο κραταιό σύστημα. Ο Σημιτισμός. Που ζει από το Κράτος. Που νέμεται το Κράτος. Που υπήρξε 20-25 χρόνια η πραγματική Εξουσία.  

Και έχει δίκιο ο κ. Σημίτης. Αυτοί δεν είναι ούτε περιστασιακοί, ούτε περαστικοί. Αυτοί είναι οι ιδιοκτήτες. Και σιγά μην απολογηθούν οι ιδιοκτήτες στους «περιστασιακούς ενοικιαστές» που είχε το θράσος να ψηφίσει ο άφρων λαουτζίκος.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr