Τα «κωλομάρμαρα» του Παρθενώνα, θυσία για νέους Πάτσηδες

Δυο είναι τα σενάρια σε ό,τι αφορά το μέλλον των γλυπτών του Παρθενώνα.

Το πρώτο σενάριο είναι η κυβέρνηση να επιχειρήσει να εργαλειοποιήσει ένα εθνικό ζήτημα και να εμπαίξει πολιτικά ένα ακροατήριο που τρέφει ευαισθησίες για τα γλυπτά του Παρθενώνα, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να πετύχει καμία απολύτως συμφωνία με τη Βρετανική κυβέρνηση.

Αν η Βρετανική κυβέρνηση δεν αλλάξει στάση σχετικά με το ζήτημα της επιστροφής, τότε δεν αρκεί η όποια κρυφή ή φανερή διαπραγμάτευση ενός Πρωθυπουργού κράτους με τον διευθυντή ενός Μουσείου, και εν προκειμένου, του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τζορτζ Όσμπορν.

Τον Δεκέμβρη του 2022, η Βρετανική κυβέρνηση «τίναξε στον αέρα» όλες τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις. «Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου είναι ελεύθεροι να μιλούν με όποιον θέλουν» ανέφερε ο εκπρόσωπος του Βρετανού πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ μιλώντας σε δημοσιογράφους. Όμως «δεν είναι στα σχέδιά μας να αλλάξουμε τον νόμο που εμποδίζει την απομάκρυνση αντικειμένων από τις συλλογές του μουσείου, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις», είπε και συμπλήρωσε ότι «η θέση μας στο θέμα αυτό δεν έχει αλλάξει».

Ελλείψει της συναίνεσης της Βρετανικής κυβέρνησης για μόνιμο «επαναπατρισμό» των γλυπτών, η μόνη λύση που υπάρχει στο τραπέζι είναι ο δανεισμός για περιοδική έκθεση. Ωστόσο, προς στιγμή δεν έχει υπάρξει καμία τέτοια συμφωνία και αν κάποιος βάλει στο «mute» τη λίστα Πέτσα, τότε εύκολα κατανοεί ότι ακόμα και ο δανεισμός που αποτελεί μια ντροπιαστική συμφωνία για την Ελλάδα, δεν έχει συμφωνηθεί ως λύση μεταξύ Ελλάδας – Βρετανίας.

Παρότι, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα για επιστροφή των γλυπτών, η λίστα Πέτσα συντηρεί ένα κλίμα περί δήθεν επιστροφής τους για καθαρά προεκλογικούς λόγους, παίζοντας με ένα άκρως ευαίσθητο και εθνικό θέμα.

Διττός ο στόχος μέσα από την εργαλειοποίηση των γλυπτών: αφενός να απευθυνθεί εκ νέου στα δικά της εκλογικά ακροατήρια τα οποία έχουν εξαντλήσει την υπομονή τους μετά το μπαράζ αποκαλύψεων για τις business των γαλάζιων στελεχών με το Ελληνικό δημόσιο. Αφετέρου, να μετατοπίσει το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης από τα σκάνδαλα των υποκλοπών και των Πάτσηδων στα γλυπτά του Παρθενώνα, ελπίζοντας στην πολιτική αμηχανία που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ευαίσθητο εθνικό θέμα στα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Το δεύτερο σενάριο προβλέπει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να δέχεται την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα με τον τρόπο που αποκάλυψε η Telegraph. Χθες Κυριακή, η Βρετανική εφημερίδα έκανε γνωστό ότι  Ελλάδα και Βρετανία βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ σε «συμφωνία επιστροφής με “εγγύηση” αρχαίους θησαυρούς»

Λαμβάνοντας υπόψη τα όρια που έχει θέσει η Βρετανική κυβέρνηση αναφορικά με το αμετάβλητο της δικής της στάσης, τότε η «συμφωνία επιστροφής» που αναφέρει η Telegraph μεταφράζεται είτε σε «δανεισμό» είτε σε «ανταλλαγή»

Και σε αυτό το σημείο ξεκινά η δουλειά της Λίστας Πέτσα, η οποία προσπαθεί να πείσει τα εκλογικά ακροατήρια ότι δεν έχουν σημασία οι όροι της επιστροφής των Γλυπτών, αλλά η επιστροφή καθ’ αυτή. Και όσο επιμένουν σε μια ρητορική που προσπαθεί να πείσει ότι το «αποτέλεσμα είναι που μετράει», τόσο περισσότερο υποτιμούν και τα δικά τους «γαλάζια» εκλογικά ακροατήρια όσο και τα ίδια τα Γλυπτά του Παρθενώνα ως εθνική και πολιτισμική κληρονομιά.

Η επιστροφή τους στο πλαίσιο δανεισμού ή ανταλλαγής σηματοδοτεί την αναγνώριση της Βρετανικής κυριότητας επί των Γλυπτών. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωσε ότι «δεν μπορεί να δανείσεις ή να ανταλλάξεις κάτι που δε σου ανήκει».

Τα κωλομάρμαρα του Παρθενώνα θυσία για νέους Πάτσηδες

Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς πως η κυβέρνηση είτε παίζει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι με ένα τόσο ευαίσθητο εθνικό θέμα για την πλειοψηφική μερίδα της κοινωνίας ξέροντας ότι είναι αδύνατη η επιστροφή των γλυπτών που αποσπάσθηκαν παρανόμως, είτε θα «επαναπατρήσει» τα γλυπτά του Παρθενώνα αναγνωρίζοντας βρετανικό καθεστώς ιδιοκτησίας.

Σε κάθε περίπτωση, όποια και αν είναι η εξέλιξη, η κυβέρνηση μεταχειρίζεται τα γλυπτά του Παρθενώνα σαν κωλομάρμαρα, που δεν έχουν καμία εθνική ή και πολιτισμική αξία.

Αντιμετωπίζει τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας ως ανόητους που δεν θα ενδιαφερθούν για τα καθεστώς κυριότητας και το όλο ζήτημα ως ευκαιρία για να μετατοπίσει την προεκλογική ατζέντα για να μπορέσει να κόψει πρώτη το νήμα των εθνικών εκλογών.

Επιθυμεί δηλαδή να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας όχι για να διαχειριστεί κρίσιμα και ευαίσθητα εθνικά και κοινωνικά θέματα, διότι αν αυτό ήταν το πρωταρχικό της μέλημα τότε δεν θα εργαλειοποιούσε με αυτόν τον τρόπο τα γλυπτά του Παρθενώνα. Αλλά για να θρέψει μια νέα φουρνιά Πάτσηδων και λοιπόν μικρότερων ή μεγαλύτερων απατεώνων που λυμαίνονται δημόσιο χρήμα στο όνομα της αξιοκρατίας και της αριστείας.

Άλλωστε είναι και ο Χειμάρας που περιμένει την επανεκλογή του.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr