Τα ναυτάκια χορεύουν ακόμα

Στις μουσικοχορευτικές κωμωδίες ή (κατ’ ευφημισμό) μιούζικαλ του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου, μετά από γεγονότα που προξενούσαν παρεξηγήσεις, ίντριγκες, κόντρες έως και πολεμικές καταστάσεις, κάποιος «από μηχανής θεός» εμφανιζόταν αναπάντεχα και παρεμβαίνοντας -με αφελή ή και βλακώδη τρόπο- έδινε λυτρωτικά την λύση, κόβοντας τον «Γόρδιο δεσμό» και υποχρεώνοντας το ζευγάρι των -έμπλεων από ευτυχία- ηρώων να τρέχει χέρι-χέρι στους αγρούς και στις αμμουδερές παραλίες τις αυγές και τα ηλιοβασιλέματα.

Σχεδόν πάντα την «μελωδία της ευτυχίας» συνόδευε ένα τσούρμο από ναυτάκια (εύρημα του σκηνοθέτη) που χόρευαν στην κουβέρτα και στα κατάρτια μιας σκούνας, σε γρι γρι τραβώντας δίχτυα, σε ξερολιθιές και σε βράχια ή σε ταράτσες κτιρίων (κατά προτίμηση κοντά στη θάλασσα).

Η τρέχουσα πολιτική κατάσταση θυμίζει πολύ από παρόμοια κωμωδία παρεξηγήσεων, εάν δεν ήταν στην πραγματικότητα μία διαρκής τραγωδία εξυπηρετήσεων.

Η τραγωδία είναι ότι η κυβέρνηση ανέδειξε την χώρα πανευρωπαϊκά πρωταθλήτρια (ή δευτεραθλήτρια) της ακρίβειας στα τρόφιμα, στα καύσιμα και στην ενέργεια.

Μόλις πριν λίγες ημέρες η ΤτΕ διάψευσε το αφήγημα Μητσοτάκη ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη και απέδειξε ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη ακριβότερη χώρα στην ευρωζώνη.

Είναι γνωστό άλλωστε ότι τα ίδια προϊόντα στο Ελληνικό ράφι είναι ακριβότερα από το Γερμανικό ή Γαλλικό ράφι, ακόμα και για προϊόντα made in Greece, αφού οι Έλληνες των χαμηλών εισοδημάτων πληρώνουν πολύ ακριβότερα τα Ελληνικά προϊόντα από τους Γερμανούς των πολύ υψηλότερων εισοδημάτων.

Χαρακτηριστικά η έρευνα αναφέρει ότι στην Ελλάδα συγκριτικά με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο αλεσμένος καφές είναι 50% ακριβότερος, το βούτυρο 54%, η μαργαρίνη 60%, οι χαρτοπετσέτες 100%, ο στιγμιαίος καφές 17%, τα δημητριακά 15% , τα ανθρακούχα αναψυκτικά 15%.

Στην καρτελοποιημένη αγορά της Ενέργειας, η κυβέρνηση έχει επιτρέψει στην αισχροκέρδεια των παρόχων να ληστεύουν νόμιμα, ανεξέλεγκτα και ακόρεστα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Με το αφήγημα της «πράσινης ενέργειας» από τις αρχές του 2021 η χώρα μας έκλεισε τις λιγνιτικές μονάδες (της φτηνής παραγωγής ενέργειας) και μπήκε στην αγορά της ακριβής παραγωγής με φυσικό (ορυκτό) αέριο, αποδίδοντας την ενεργειακή κρίση στον πόλεμο της Ουκρανίας, ο οποίος ξεκίνησε μήνες μετά το αυξητικό ράλι των τιμών.

Και ενώ όλα αυτά τα χρόνια η κυβέρνηση μιλάει για εισαγόμενη ακρίβεια (η Ευρώπη αγοράζει πολύ φθηνότερα), ότι η κρίση είναι προσωρινή (κρατάει ήδη 3 χρόνια), ότι δεν θα επιδοτήσει άλλο την τιμή της κιλοβατώρας για δημοσιονομικούς λόγους (βρήκε τα «λεφτόδεντρα» που εξόρκιζε), αλλά αρνείται να φορολογήσει την αισχροκέρδεια και να μειώσει την έμμεση φορολογία.

Οι πολίτες τιμώρησαν την κυβέρνηση στις Ευρωεκλογές δίνοντας της μόλις 28% (έχασε 1.000.000 ψηφοφόρους), σήμερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ακόμα μεγαλύτερη υποχώρηση (24%), αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν πείθουν, δεν καρπώνονται τίποτα από την κοινωνική αντιπολίτευση και αντίθετα υποχωρούν δημοσκοπικά και τα δύο κόμματα.

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ παρά τις τεκμηριωμένες πολιτικές λύσεις που έχει επεξεργαστεί, προτεραιοποιεί το ξεκαθάρισμα από τους εσωτερικούς «εχθρούς», από τα «μαύρα ταμεία» της περιόδου Τσίπρα, και πάνω απ’ όλα με το καταστατικό Συνέδριο του Φθινοπώρου που θα αλλάξει τα όργανα του κόμματος για να καταστεί «αδιαμεσολάβητη» η σχέση του προέδρου με την βάση.
Το δε ΠΑΣΟΚ ασχολείται με τους επίδοξους προέδρους του «χωριού» εγκαταλείποντας την «πόλη» στην μοίρα της.

Τα ναυτάκια (του Μητσοτάκη) χορεύουν ακόμα.

“Πριν πουλήσεις το φάρμακο, πρέπει να πουλήσεις την αρρώστια”
Εβγκένι Κασέγιεφ, Ρώσος γνωμικογράφος

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr