Η κυβερνητική προπαγάνδα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προσπαθώντας να στηρίξουν το αφήγημα του δήθεν… success story της ελληνικής οικονομίας διαστρεβλώνουν κατά πρωτοφανή τρόπο την πραγματικότητα, όπως αυτή καταγράφεται στα επίσημα διεθνή και ευρωπαϊκά δεδομένα.
Το πρώτο μεγάλο ψέμα στο οποίο στηρίζεται το κυβερνητικό success story είναι αυτό της διεθνούς ακρίβειας.
Το ψευδές αυτό αφήγημα επαναλαμβάνεται και στα προεκλογικά σποτάκια της ΝΔ, στα οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσιάζεται ότι δήθεν κράτησε όρθια τη χώρα, εν μέσω διεθνούς ακρίβειας.
Αν όμως η ελληνική ακρίβεια είχε πράγματι διεθνείς αιτίες, όπως ισχυρίζονται, τότε όλες οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θα έπρεπε να πλήττονται το ίδιο; Πως γίνεται και με διεθνή ακρίβεια, η Ελλάδα να είναι η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη ως προς τις τιμές των τροφίμων;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat που φαίνονται στον επόμενο πίνακα, η χώρα μας έχει το θλιβερό προνόμιο να έχει τον μεγαλύτερο πληθωρισμό τροφίμων στην Ευρώπη. Έναν πληθωρισμό που ανέρχεται στο 8,33%, τρεις ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες μεγαλύτερος δηλαδή από τον μέσο ευρωπαϊκό πληθωρισμό στα τρόφιμα, που είναι 5,07%.
Κι ακόμη, οι Έλληνες πληρώνουμε την τρίτη ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη, με 1,965 ευρώ/λίτρο. Με μόνες ακριβότερες χώρες από εμάς τις πλούσιες, όσον αφορά στην αγοραστική δύναμη των μισθών, χώρες του βορρά, τη Δανία και την Ολλανδία.
Τα κακά νέα για την ελληνική ακρίβεια δεν εξαντλούνται όμως μόνο στη σύγκρισή μας με τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά επεκτείνονται και στη σύγκρισή μας με τα διεθνή δεδομένα.
Σύμφωνα με τον ίδιο πίνακα, η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται ανάμεσα στις 10 ακριβότερες χώρες του κόσμου ως προς τις τιμές των τροφίμων, με έναν πληθωρισμό που ανταγωνίζεται τριτοκοσμικές χώρες όπως η Ζιμπάμπουε, το Βιετνάμ και το Μαλάουι.
Για όσους αναρωτιούνται γιατί τα αντικειμενικά και γι’ αυτό αδιαμφισβήτητα διεθνή στοιχεία μας κατατάσσουν πρωταγωνιστές στην ακρίβεια και τον πληθωρισμό σε τρόφιμα και βενζίνη, υπάρχει εξήγηση. Η Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν ακολούθησε την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία, από το 2022 ακόμη, να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι και να φορολογηθούν τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται την κρίση για να αισχροκερδήσουν.
Όσες επιστολές εντυπωσιασμού και αν στείλει ο κ. Μητσοτάκης στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η ακρίβεια που η δική του πολιτική της… αυτορρύθμισης των αγορών προκάλεσε στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να υποχωρήσει.
Γιατί η ελληνική ακρίβεια είναι ακρίβεια με ονοματεπώνυμο.
Όπως αντίστοιχα, όσες κινδυνολογίες και αν εφεύρουν για να αποδομήσουν την πρόταση της αντιπολίτευσης για μείωση του ΦΠΑ, εκφοβίζοντας ότι αν αυτό συμβεί, δήθεν η χώρα δεν θα έχει να πληρώσει συντάξεις, οι μισές τους αλήθειες το μόνο που κάνουν είναι να τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Καθώς η μείωση που θα υποστούν τα δημόσια οικονομικά από την ελάττωση του ΦΠΑ, θα ισοφαριστεί από τα έσοδα που θα έρθουν από τη φορολόγηση των υπερκερδών των επιχειρήσεων που αισχροκερδούν σε βάρος των καταναλωτών.
Αλλά τη φορολόγηση των υπερκερδών, ούτε σαν αστείο δεν τολμούν να την ξεστομίσουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Το δεύτερο ψέμα της κυβερνητικής προπαγάνδας για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, έρχεται από το επικοινωνιακό αφήγημα που θέλει την κυβέρνηση Μητσοτάκη να έχει ενισχύσει σημαντικά τους μισθούς.
Αν αυτό ήταν αλήθεια, θα έπρεπε σήμερα η χώρα μας να ανταγωνίζεται τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ως προς την αγοραστική δύναμη των πολιτών.
Όμως και εδώ τα διεθνή στοιχεία διαψεύδουν κατηγορηματικά την κυβερνητική προπαγάνδα. Αφού σύμφωνα με τον δείκτη του Κατά Κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, (PPS), της Eurostat, που φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα, η Ελλάδα κατατάσσεται προτελευταία στην Ευρώπη, μια ανάσα πριν από την τελευταία Βουλγαρία.
Με την αγοραστική δύναμη του Έλληνα να βρίσκεται σήμερα στο 67,4% από εκείνη του μέσου ευρωπαίου πολίτη.
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει στις εξαγγελίες της να κάνει την Ελλάδα Ευρώπη, αποκλίνοντας όμως σοβαρά από τα μέσα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat άλλωστε, που φαίνονται στο επόμενο διάγραμμα, ο Ετήσιος Μέσος Μισθός στη χώρα μας, έξι χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια και πέντε χρόνια μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τον κ. Μητσοτάκη, υπολείπεται ακόμη κατά 25% από τον αντίστοιχο μέσο μισθό προ κρίσης.
Ούτε την αποκατάσταση της υποχώρησης που υπέστησαν οι μισθοί στην Ελλάδα λόγω μνημονίων, δηλαδή, δεν μπόρεσε να επιτύχει η κυβέρνηση με τις ελάχιστες αυξήσεις, σε σχέση με την καθίζηση των μισθών και τον πληθωρισμό, που έχει δώσει.
Το τρίτο μεγάλο ψέμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το δήθεν success story της ελληνικής οικονομίας, είναι αυτό της μεγάλης ανάπτυξης.
Κι αυτό όχι μόνο γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν πέτυχε τον αρχικό της στόχο για ρυθμό ανάπτυξης 2,4%, όπως εκείνη υπολόγιζε. Ούτε όμως και επειδή δεν πέτυχε τον στόχο του 2,2% που η Ευρωπαϊκή Ένωση αρχικά εκτιμούσε.
Η αλήθεια είναι ότι ο δείκτης της ανάπτυξης χρησιμοποιείται καταχρηστικά ως δείκτης βελτίωσης της ελληνικής οικονομίας, γιατί η ανάπτυξη για την οποία επαίρονται αφορά στην πραγματικότητα σε μια μεγέθυνση του ΑΕΠ της χώρας, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στην αύξηση των υπερκερδών των επιχειρήσεων που κερδοσκοπούν σε βάρος των πολιτών.
Αφού αυτή η μεγέθυνση του ΑΕΠ κατά 2% δεν παράγει κανένα κοινωνικό αποτέλεσμα, καθώς δεν ακολουθείται από κανένα οικονομικό μέγεθος που να αποδεικνύει ότι η αύξηση του ΑΕΠ έχει κάποιον κοινωνικό αντίκτυπο.
Πως είναι δυνατόν να απολαμβάνει ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ένα κράτος, το οποίο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, όπως φαίνεται στο επόμενο διάγραμμα, κατατάσσεται τρίτο από το τέλος στην Ευρώπη, λίγο πριν την τελευταία Ρουμανία και την προτελευταία Βουλγαρία, ως προς τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού; Που στη χώρα μας απειλεί το 27% του πληθυσμού, όταν στην Ευρώπη κατά μέσον όρο απειλεί μόλις το 21,6% του πληθυσμού.
Αν είχαμε πραγματική ανάπτυξη, δεν θα έπρεπε αυτή η διαφορά με την Ευρώπη να είχε μειωθεί;
Αλλά κι ακόμη, αν είχαμε πραγματική ανάπτυξη του ΑΕΠ της χώρας και όχι μεγέθυνση του ΑΕΠ κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων, όπως πράγματι συμβαίνει, δεν θα έπρεπε αυτή η ανάπτυξη να είχε οδηγήσει σε νέες θέσεις εργασίας; Σε μείωση δηλαδή της απόστασης που έχει η χώρα μας από την υπόλοιπη Ευρώπη ως προς την ανεργία;
Πως εξηγείται ότι η χώρα με έναν από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη, έρχεται δεύτερη ως προς την ανεργία, με σχεδόν διπλάσιο δείκτη ανεργίας, 10,9%, από τον μέσο ευρωπαϊκό, που είναι 5,9%;
Κι ακόμη, πως γίνεται και μια χώρα που απολαμβάνει σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να είναι η πρώτη στην Ευρώπη ως προς την ανεργία των γυναικών;
Και τέλος, το τελευταίο ψέμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη αφορά στον ισχυρισμό της για μια ανάπτυξη της οικονομίας, σε απουσία όμως ιδιωτικών επενδύσεων.
Πως γίνεται, δηλαδή, μια χώρα με ανάπτυξη 2%, να είναι η τελευταία στην Ευρώπη ως προς τις ιδιωτικές επενδύσεις;
Διότι αν η αύξηση του ΑΕΠ δεν στηρίζεται σε νέες επενδύσεις, τότε που στηρίζεται, αν όχι στα υπερκέρδη που καταγράφουν οι επιχειρήσεις που κερδοσκοπούν σε βάρος των καταναλωτών, οδηγώντας τη χώρα στην κορυφή της ακρίβειας στην Ευρώπη;
Η οικονομία μιας χώρας, λοιπόν, που στην Ευρώπη των 27 έχει τις ακόλουθες επιδόσεις:
- Είναι πρωταγωνίστρια στην ακρίβεια και στον πληθωρισμό των τροφίμων,
- Έρχεται προτελευταία στην αγοραστική δύναμη των πολιτών
- Είναι προτελευταία στην ανεργία,
- Έρχεται τρίτη από το τέλος ως προς την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και
- Είναι τελευταία ως προς τις ιδιωτικές επενδύσεις,
βρίσκεται σε λάθος δρόμο.
Και μάλλον είναι μακράν από το να χαρακτηριστεί σαν το οικονομικό θαύμα της Ευρώπης μια χώρα που αυξάνει το ΑΕΠ της, χωρίς όμως να παρουσιάζει αντίστοιχη αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων.
Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι στην Ελλάδα κερδίζουν πολλά. Άλλο τόσο βέβαιο είναι, όμως, όπως προκύπτει από τα διεθνή στοιχεία, ότι τα υπερκέρδη των λίγων είναι αιτία μεγάλης ακρίβειας, φτώχειας, κοινωνικού αποκλεισμού και ανεργίας για τους πολλούς.Κι αυτό δεν το λες και success story…
Πηγή: Tvxs
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
