Τα ταμπού μας

Θα ήταν βεβαία ψέμα να πούμε ότι δεν το βλέπαμε, ότι δεν διακρίναμε πίσω από τις κασμιρολινάτσες  που ενδύονταν, ότι δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ με την Μεταπολίτευση. Κι ήταν αλάθητο κριτήριο για τους ακροδεξιούς που αυτοαποκαλούνταν κεντροτέτοιοι, η λαχτάρα τους «να τελειώσουμε με  τη Μεταπολίτευση». 

Γιατί η Μεταπολίτευση σηματοδοτούσε το τέλος του Μετεμφυλιακού Κράτους. Από τις εξορίες μεχρι τις φυλακίσεις, από τα βασανιστήρια μέχρι τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Από τη κατάργηση του Ν 509/47, μέχρι την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.    

Γιατί δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ με την ιδέα της μετάβασης από ένα Κράτος Εθνικοφρόνων σε ένα Κράτος Δικαίου, δεν απεμπόλησαν ποτέ τη λατρεία για ένα  αυταρχικό Αστυνομικό Κράτος και το μίσος τους για τις κοινωνικές δυνάμεις που διεκδικούν. 

Και γιατι δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ με την ιδέα ότι η Δημοκρατία δεν λειτουργεί με στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Η Μεταπολίτευση σηματοδοτούσε για την Ακροδεξιά «την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». Λατρεύουν να μισούν την Αριστερά, που το 1974 επανήλθε νόμιμα στο πολιτικό προσκήνιο περιβεβλημένη με το ηθικό κύρος που απέκτησε μετά από χρόνια δημοκρατικών αγώνων και ασύλληπτων διώξεων. Στην πραγματικότητα αυτό που λατρεύουν να μισούν είναι οι δημοκρατικές κατακτήσεις, τα κοινωνικά δικαιώματα, ο συνδικαλισμός, η διεκδίκηση, τα κινήματα.

Σήμερα η Δεξιά μας καλεί να ξεχάσουμε τα… ταμπού μας. Να… αξιοποιήσουμε τα ξερονήσια μας, να κλείσουμε σε φυλακές ανθρώπους γιατι δεν μας αρέσει η ράτσα τους. 

Κι είναι μια Δεξιά πιο επικίνδυνη κι από εκείνη της ΕΡΕ και της Χούντας. Εκείνες τουλάχιστον φυλάκιζαν ανθρώπους για την ιδεολογία τους. Για τη «βιολογία» τους, μόνο ο Ναζισμός φυλάκισε ανθρώπους. 

Δεν είναι εύκολες οι εποχές. Αντίθετα είναι ζόρικες γιατί με χρυσόχαρτα επιχειρούν να καλύψουν την κτηνωδία. Αυτό που «κομψά» ονομαζουν «κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα», δεν είναι τίποτα περισσότερο από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και τίποτα λιγότερο από φυλακές στις οποίες  θα κλειδωθούν άνθρωποι με μόνο έγκλημα το χρώμα της επιδερμίδας τους, τη θρησκεία, την καταγωγή, την βιολογία τους. 

Αγαπητέ ΣΥΡΙΖΑ, καλές και οι εγγραφές νέων μελών, καλές και οι συζητήσεις, καλές και οι αναλύσεις. Αλλά τις δυνάμεις η Αριστερα δεν τις λογάριασε ποτε σε πλατφόρμες, ψηφιακές και ιδεολογικές, τις δυνάμεις της πάντα η Αριστερά τις… λογάριασε στα κινήματα. 

Κι είναι σήμερα υψιστο το χρέος να σταθουμε απέναντι στον καλοσοβαντισμένο Ναζισμό που μας κτυπάει την πόρτα και την Ιστορια. Από τον αντισημιτισμό στην ισλαμοφοβια. 

Αλλά  είναι κι ύψιστο το χρέος να μην επιτρέψουμε στην Ακροδεξια να πάρει τη ρεβάνς για την Μεταπολίτευση.

Και παραμένει ύψιστο το χρέος μας να έχουμε… ταμπού. Ταμπού μας, η ανθρώπινη ζωή, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ανθρώπινη ελευθερία. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr