Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά για τον σεβασμό είναι ότι κανείς δεν τον δικαιούται αυτοδικαίως. Όχι, δεν είσαι εξ ορισμού αξιοσέβαστος επειδή είσαι μεγαλοδικηγόρος, ή μεγαλοστέλεχος εταιρείας, ή μητροπολίτης, ή βουλευτής, ή οτιδήποτε μπορεί να βάλει κάποιος με bold γράμματα στο βιογραφικό του για να δείξει ότι κάποιος είναι. Ακόμα και αν είσαι ο πάπας ή ο πλανητάρχης, τον σεβασμό δεν τον έχεις επειδή είσαι ο πάπας ή ο πλανητάρχης. Τον σεβασμό πρέπει να τον κερδίζεις κάθε μέρα με τα λόγια σου και με τις πράξεις σου. Είναι άλλο πράγμα το κύρος που μπορεί να σου προσδίδει η θέση σου, και άλλο ο σεβασμός που εμπνέεις. Και αυτό πολλοί το μαθαίνουν με τον πιο σκληρό τρόπο, όταν μένουν χωρίς πόστο και συνειδητοποιούν ότι πλέον κανείς δεν τους έχει σε καμία υπόληψη. Ότι τόσο καιρό ήταν τελικά απλώς ένα τίποτα με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
Το αν ένας άνθρωπος είναι κάτι ή τίποτα το δείχνει στα δύσκολα. Όταν πρέπει να πάρει τις ζόρικες αποφάσεις, αυτές που ξέρει ότι θα του στοιχίσουν. Όταν πρέπει να ζυγίσει τα δικά του συμφέροντα με τα συμφέροντα των άλλων και να αποφασίσει προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα. Εκεί είναι που ξεχωρίζει ο άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, και άρα αξίζει και τον σεβασμό των άλλων, από τον άνθρωπο που δε σέβεται τίποτα, και δεν αξίζει να τον σέβεται κανείς.
Όλα αυτά βέβαια είναι σε θεωρητικό επίπεδο. Ας δούμε λοιπόν τι σημαίνουν πρακτικά με ένα θέμα που επικρατεί στην επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες: τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ως γνωστόν, η «εθνική γραμμή» για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ έχει χαραχτεί από το 2008 και την κυβέρνηση Καραμανλή (με υπουργό Εξωτερικών την Ντόρα Μπακογιάννη – κρατήστε το αυτό): Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις (erga omnes). Και για όποιον ξέρει να διαβάζει, είναι σαφές ότι η Συμφωνία των Πρεσπών επιτυγχάνει αυτό ακριβώς: Μία σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό (Βόρεια Μακεδονία) για όλες τις χρήσεις, με το τελευταίο μάλιστα να σημαίνει ότι η γειτονική χώρα αναγκάζεται να αλλάξει τη συνταγματική της ονομασία, κάτι που πραγματικά λίγοι πίστευαν πραγματικά ότι θα δεχόταν να κάνει.
Απέναντι σε αυτήν τη συμφωνία, η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε προ διλήμματος. Να στηρίξει μία Συμφωνία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, αλλά χτυπά άσχημα τα αντανακλαστικά μίας κοινωνίας που έχει μάθει ότι «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική»; Ή να πάει κόντρα στη συμφωνία και να εκμεταλλευθεί προς όφελός της αυτά τα κοινωνικά αντανακλαστικά, κοιτάζοντας μόνο τα δικά της συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της χώρας;
Ένα κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, με ανθρώπους που σέβονται τον εαυτό τους, θα έκανε το πρώτο. Θα έβαζε στην άκρη τους εγωισμούς του και τα μικροκομματικά συμφέροντα μπροστά σε ένα εθνικό θέμα, συνεχίζοντας φυσικά να ασκεί την κριτική του στην κυβέρνηση για τα άλλα ζητήματα πολιτικής στα οποία έχει διαφορετικές θέσεις. Η Νέα Δημοκρατία έκανε το δεύτερο.
Υπάρχει άραγε κάποιος εκεί έξω που να πιστεύει στ’ αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί επώδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα τη Συμφωνία των Πρεσπών; Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι αν αυτήν την ίδια ακριβώς τη συμφωνία την είχε πετύχει ο ίδιος και η κυβέρνησή του, δεν θα τη στήριζε με όλη του την ψυχή; Ακόμα και το κοινό στου οποίου τα ακροδεξιά αντανακλαστικά απευθύνεται, δε φαίνεται να πείθεται.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δυστυχώς για τον ίδιο, αναγκάζεται να παίξει έναν ρόλο που δεν του πάει καθόλου. Είναι ένας γνήσιος (νεο)φιλελεύθερος που αναγκάζεται να παριστάνει τον λαϊκοδεξιό για να κρατήσει τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα του, με απώτερο στόχο να γίνει πρωθυπουργός. Κάθε φορά που τον ακούει κανείς να κατακεραυνώνει τη Συμφωνία των Πρεσπών αισθάνεται σαν να βλέπει έναν πολύ αμήχανο ηθοποιό να υποδύεται έναν κόντρα ρόλο. Οι μόνοι που πείθονται από την ερμηνεία του είναι εκείνοι που τόσο έχουν τυφλωθεί από το μίσος τους κατά της σημερινής κυβέρνησης, που θα στήριζαν οποιονδήποτε πλασάρεται ως πιθανός αντικαταστάτης της.
Και τώρα, ας αναρωτηθούμε: Αξίζει τον σεβασμό μας ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Όχι ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, όχι ως βουλευτής, όχι ως πρώην υπουργός, αλλά ως Κυριάκος Μητσοτάκης. Τον αξίζει;
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
