Έπρεπε να είναι ήδη ελεύθερη ή μάλλον δεν έπρεπε πότε να ήταν φυλακισμένη.
Πρόκειται για ένα παιδί που από τα 13 του χρόνια αντί να μπαινο-βγαίνει στην παιδική χαρά, μπαινο-βγαίνει στις φυλακές. Εφτασε τα 21 και το μόνο που εν τέλει δεν έχει επιτευχθεί είναι ο σωφρονισμός της.
Η Χριστίνα Κυριμοπούλου πριν λίγο καιρό μεταφέρθηκε από τις φυλακές Θηβών για λίγο στο Δρομοκαΐτειο όπου διαγνώστηκε το σοβαρό ψυχικό νόσημά της που την αναγκάζει να αυτοτιμωρεί τον εαυτό της, είτε κόβοντας τις φλέβες της είτε καταπίνοντας αιχμηρά αντικειμενα.
Το 21 ετών κορίτσι είναι αθίγγανο ενώ ταυτόχρονα είναι τελείως μόνη της. Ο πατέρας της είναι στη φυλακή ενώ η μητέρα της την εγκατέλειψε. Από την παιδική της ηλικία λόγω της απουσίας της οικογένειάς της, ήταν παραβατική διαπράττοντάς μικροκλοπές.
Στα 13 της χρόνια συνελήφθη και μπήκε στις φυλακές γυναικών Κορυδαλλού για ένα χρόνο. Όταν βγήκε -όπως ήταν αναμενόμενο- το νεαρό κορίτσι συνέχισε να κινείται στους δρόμους της παραβατικότητας. Άλλωστε δεν είχε ούτε οικογένεια αλλά δεν υπήρχε ούτε κάποια υπηρεσία πρόνοιας που θα την αναλάμβανε. Δεν πέρασε ένας χρόνος και η Χριστίνα ξαναπερνάει το κατώφλι της φυλακής. Αυτό επαναλήφθηκε για αρκετές φορές ώσπου το 2004 καταδικάστηκε σε 5μισι χρόνια κάθειρξης.
Στις 2 Ιουνίου εκδικάστηκε η συγχώνευσή των ποινών. Με βάση το νόμο η Χριστίνα έπρεπε να αποφυλακιστεί είτε με βάση το μισό της ποινής καθώς καταδικάστηκε ως ανήλικη, είτε ακόμα και με περιοριστικούς όρους με τα 2/5 έκτισης της ποινής. Μετά το αίτημα που υπέβαλε για την αποφυλάκισή της θεώρησε ότι η απόφαση θα καθυστερούσε ή ακόμα χειρότερο δεν θα ερχόταν ποτέ. Έτσι η νεαρή Χριστίνα έκοψε τις φλέβες της και όταν οι σωφρονιστικοί υπάληλλοι προσπάθησαν να την βγάλουν από το κελί της, εκείνη τους επιτέθηκε λεκτικά. Η ίδια, στη συνέντευξη που έδωσε στο Κουτί της Πανδώρας, ισχυρίζεται ότι ζήτησε να της κάνουν μια ηρεμιστική ένεση και εκείνοι αρνήθηκαν, με αποτέλεσμα να αντιδράσει κατά αυτό τον τρόπο. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία το περιστατικό αλλά το αποτέλεσμα. Η Χριστίνα κρίθηκε «πειθαρχικά ελεγκτέα» με αποτέλεσμα αντί να αποφυλακιστεί, να μεταφερθεί σε άλλη φυλακή.
Πρόκειται για το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας μας που το μόνο που καταφέρνει είναι να καταστρέφει ανθρώπινες ζωές. Μια τέτοια ζωή είναι και της Χριστίνας που ονειρεύεται να βγει και να ζήσει ελεύθερη, να κόψει τα φάρμακα και να φτιάξει τη δική της οικογένεια. Όπως αποδεικνύεται από τα λεγόμενά της, μπορεί ακόμα και ονειρεύεται… παρόλο που το ελληνικό κράτος κάνει αμέτρητες προσπάθειες να της στερήσει ακόμα και αυτό.
Γιατί δεν την αφήνουν ελεύθερη; Μήπως είναι τρομοκράτης, απατεώνας ή φονιάς; Μήπως έχει κατακλέψει το δημόσιο χρήμα; Μήπως έχει καλύψει κλέφτες, μήπως έχει εξαπατήσει τον ελληνικό λαό; Αφού λοιπόν δεν την βαραίνει καμία τέτοιους είδους κατηγορία, για ποιο λόγο το κράτος της απόλυτης ατιμωρησίας τιμωρεί την απελπισία ενός νεαρού κοριτσιού;
