Το νεράκι του διαβόλου

Mε βάφτισαν Νικόλαο, αγαπητοί αναγνώστες, αλλά δεν θέλω να με αποκαλείτε Νίκο. Μολονότι αυτό είναι δίχως την παραμικρή αμφιβολία το όνομά μου, το άκουσα χθες και επαναστάτησα. Όλα κι όλα, σκέφτηκα. Υπάρχουν τόσα όμορφα κοσμητικά επίθετα για να χρησιμοποιήσετε. Μπορείτε ας πούμε να με λέτε «πατσαβούρα της Κα-Γκε-Μπε», «εξώγαμο του Τρότσκι», «κωλόχαρτο», «λαδέμπορα», «κωλοτούμπα», «τσιρίδα», «νανογιλέκο», «μπουμπούκο», «αδιευκρίνιστο», ακούω σε όλα. Μου αρέσει να μου μιλάνε βρώμικα.

Κάτι παρόμοιο δεν συνέβη με τον Άδωνη; Ακούει καθημερινά τα εξ αμάξης στα social media, διαβάζει τα σχολιανά του σε δημοσιογραφικά κείμενα, του σούρνουν για Βέρμαχτ, για Παττακό, για μαύρο χρήμα της Novartis, για τη διάλυση της Υγείας επί των ημερών του, για διαφθορά, για αναλγησία, για αγραμματοσύνη, για πράματα, για θάματα, για τραύματα, τα πάντα όλα – αλλά αυτός τίποτε. Αγέρωχος, απτόητος, αδιάφορος, αδιόρθωτος, αμετανόητος, από «Α» να αρχίζει και θα τα βρει η υπηρεσία. Όπως λέμε «Άδωνης».

Τι κι αν τον βάφτισαν Σπυρίδωνα; Θεωρεί το ονοματάκι του προσβόλα και ίσως να έχει και δίκιο, μα τον άγιο Σπυρίδωνα. Πριν την εμφάνιση αυτού του απίθανου ανθρώπου στο πολιτικό προσκήνιο, πολλοί μπαμπάδες και πολλές μανάδες βάφτιζαν τα βλαστάρια τους «Άδωνη», ώστε να τα ξεχωρίζουν από το πλήθος των Ιόλαων και των Λαέρτηδων του σχολείου. Σήμερα, ποια, ποιος θα βγάλει το γιο του Άδωνη; Ακόμα και τα αγοράκια που από κάποια ιστορική αστοχία βαφτίστηκαν έτσι, κάνουν ότι δεν ακούνε. «Σπύρο με λένε», απαντούν, για να γλιτώσουν το δούλεμα και τη συσχέτιση με τον τηλεπλασιέ των νανογιλέκων και των ψεκασμένων θεωριών.

Ο ένας και μοναδικός Άδωνης, όμως, βλέπει αληθινό Άδωνη τον εαυτό του στον καθρέφτη του υπουργού σπιτιού. Εφ’ όσον πάντως κάποιος πανελίστας των στρογγυλών τραπεζιών των επόμενων ημερών σκέφτεται να αποκαλέσει κατάμουτρα τον Γεωργιάδη «Πίπη», σαν την αρχόντισσα Αλίκη Βουγιουκλάκη της Φίνος Φιλμς, είμαι διατεθειμένος να του δώσω καλά λεφτά για να το διαπράξει, ο αλήτης.

Μπορεί να ξεκαρδιστήκαμε με τον πολιτικό γελωτοποιό του υπουργείου της διαλυμένης Υγείας, αλλά η κατάσταση δεν σηκώνει χωρατά. Πριν περάσει δεκαήμερο από το σκάνδαλο με τα δηλητηριασμένα παιδικά γεύματα και το «ανεξήγητα» καμένο εργοστάσιο της Λαμίας, λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από τη Λαμία και λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από τα Τέμπη έχουμε αθώους πολίτες να πεθαίνουν ή να νοσηλεύονται με βαριές γαστρεντερίτιδες εξαιτίας μολυσμένων υδάτων.

Ναι, για το νεράκι του θεού και του διαβόλου μιλάμε. Μία ηλικιωμένη γυναίκα αποχαιρέτησε αυτόν τον μάταιο κόσμο στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλης του Μπέου μετά από σηπτικό σοκ, αλλά ο ΕΟΔΥ επιμένει ότι ο θάνατός της «δεν συσχετίζεται με την έξαρση των κρουσμάτων στο Στεφανοβίκειο και στο Ριζόμυλο Μαγνησίας».

Τα κρούσματα γαστρεντερίτιδας στην περιοχή ξεπέρασαν τα 100 και τα ευρήματα στο πόσιμο νερό προξενούν ανατριχίλα και ναυτία: «Εκτός από μικροβιακούς δείκτες κοπρανώδους μόλυνσης που ανευρέθησαν σε πολλά σημεία δειγματοληψιών ανιχνεύθηκε επιπλέον Salmonella spp. στη δεξαμενή και σε δύο επιπλέον δείγματα του περιφερειακού δικτύου».

Και κοπρανώδης μόλυνση και σαλμονέλα: τζάκποτ για τσιρλιπιπί. Οπότε, το νεράκι της βρύσης είναι καλό να μη το βάζουμε στο στόμα μας: «Το νερό συστήνεται να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για χρήση τουαλέτας και όχι για πλύσιμο τροφίμων, παρασκευή φαγητού ή ατομική καθαριότητα. Σε περίπτωση που πρέπει να χρησιμοποιηθεί, θα πρέπει να βράζει σε 100 βαθμούς τουλάχιστον για 3 λεπτά».

Θρυλείται, μάλιστα, ότι παρενέβη εισαγγελέας, ώστε να αναζητηθούν τυχόν ευθύνες. Κι εμείς που νομίζαμε, ότι οι εισαγγελείς στην Ελλάδα είναι φανταστικά πλάσματα, σαν τον αη-Βασίλη, τους καλλικάντζαρους και τον αδιάφθορο δεξιό…

«Πούλησα παιδιά για να μπορέσω να συντηρήσω την περιουσία μου», δήλωσε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Την ίδια ώρα που η Πετσοσύνη βοά για το Πόθεν Έσχες του Στέφανου Κασσελάκη και του Τάιλερ Μακμπέθ, απαιτώντας λεπτομερή ανάλυση για κάθε τασάκι και πιάτο και σκυλίσιο κρεβατάκι που υπάρχει στο σπίτι του ζεύγους, η ελληνική «δημοσιογραφία» αφήνει ανενόχλητο τον πρωθυπουργό του αμύθητου πλούτου και του ύποπτου για αρχαιοκαπηλία οικογενειακού ιστορικού. Και τον εξυμνεί, με το αζημίωτο.

Σύμφωνα με την τελευταία δήλωση Πόθεν Έσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους, ο λαοπρόβλητος σιμουλτανέ Μητσοτάκης έχει στην κατοχή του, πάρτε μια βαθιά ανάσα τώρα διότι θα σας χρειαστεί: 39 ακίνητα, 2 εκατομμύρια ευρώ σε καταθέσεις, άλλα τόσα σε ετήσιο εισόδημα, 4 αυτοκίνητα και 425 ψωροχιλιάρικα σε επιχειρήσεις ή μετοχές.

Και αυτά είναι μόνο τα δηλωμένα και τα ορατά. Το «έσχες», χωρίς το «πόθεν». Λησμόνησα να γράψω, ότι έχει και χρέη σε επταψήφιο νούμερο ο πρωθυπουργός, απειροελάχιστα φυσικά σε σχέση με τον πακτωλό των χρημάτων που χρωστάει (της Μιχαλούς) το κόμμα του οποίου ηγείται. Πόσα είναι αυτά; Ίσαμε μισό δις, με το συμπάθειο.

Και όμως, η Νέα Δημοκρατία είναι ο καλύτερος πελάτης της Google στην προεκλογική πολιτική διαφήμιση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ξοδεύτηκαν 192.000 ευρώ μόνο τον τελευταίο μήνα (έναντι 24 χιλ. του ΣυΡιζΑ και 16 του ΠαΣοΚ) και φυσικά η σπατάλη κορυφώνεται όσο πλησιάζουμε στην 9η Ιουνίου. Δοκιμάστε να σερφάρετε στο διαδίκτυο ή να ανοίξετε οποιαδήποτε δημοφιλή εφαρμογή (όπως το Duolingo που με διδάσκει γαλλικούλια) και αν δεν δείτε μπροστά σας τη μουτράκλα αυτού του Φρέντη Μπελέρη, να μη με λένε εμένα Σπύρο.

Ο Μητσοτάκης απέκτησε στο μεταξύ καινούρια αστραφτερή γραφειάρα 1.300 τετραγωνικών στο Μέγαρο Μποδοσάκη για να απλώνει την αρίδα του πάνω στα λουλούδια που παραγγέλνουν οι Αυγενάκηδες. Το μηνιαίο μίσθωμα του κτιρίου φαίνεται να είναι 285.000 ευρώ αλλά ας πούμε ότι πρόκειται για τυπογραφικό λάθος και μπέρδεμα στα μηδενικά. Συμβαίνουν αυτά στα συμβόλαια και στα αδιευκρίνιστα έγγραφα.

Εκείνο που αποκλείεται να αποτελεί τυπογραφικό σφάλμα αντιγραφής είναι ο αριθμός των επιστολικών ψηφοδελτίων που παραμένουν μετέωρα εξαιτίας του χάους (και του αιφνίδιου φόρτου εργασίας) στα Ελληνικά Ταχυδρομεία: 31.000 φάκελοι, περίπου το 15 τακατό, δεν είχαν παραδοθεί μέχρι χθες στα υποκαταστήματα των ΕλΤα ή σε κούριερ. Τα προβλήματα είναι προφανή και ποικίλα, όσο και αν η διοίκηση προσπαθεί να εξωραΐσει την κατάσταση με την ανακοίνωσή της.

Είναι εύκολο να μιλήσουμε για «φιάσκο», αλλά η πραγματικότητα μπορεί να είναι πιο σκοτεινή. Η απίστευτη προχειρότητα με την οποία στήθηκε το εγχείρημα της επιστολικής ψήφου αφήνει ανοιχτή την πόρτα για κάθε είδους στρεβλώσεις και –γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- για καθαρή νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος της 9ης Ιουνίου.

Με όλη την απέχθεια που τρέφω στη συνωμοσιολογία και στις ψεκασμένες θεωρίες, το κόμμα των υποκλοπών και της Άννας-Μισέλ το θεωρώ ικανό για τα πάντα. Δεν υφίσταται διαφθορά που να μην την έχει ερωτευτεί παράφορα η ελληνική Δεξιά. Υπάρχει άραγε χρόνος για να δοθεί δικαίωμα ψήφου σε 31.000 δέντρα, αντί για πολίτες; Δεν θα ‘ναι δα η πρώτη φορά.