Του Θανάση Καρτερού
Με το κοινό του πρόγραμμα -να κλείσει γρήγορα και με όποιο κοινωνικό κόστος η αξιολόγηση- γίνεται ο εσωτερικός βραχίονας του εκβιασμού της πρώτης από τους δεύτερους. Τη στραγγαλίζει τραπεζικά, οικονομικά, πολιτικά, και την πιέζει να αφήσει τις… ιδεοληψίες και να υποκύψει σε μια συμφωνία που θα παρατείνει το καθεστώς της επιτροπείας, θα αφήνει ανοιχτό παράθυρο στην ύφεση, και θα διευκολύνει τους λαϊκιστές της άκρας Δεξιάς να παριστάνουν τους φίλους του λαού, καταγγέλλοντας την αριστερή αποτυχία.
Αυτό -η αριστερή αποτυχία- είναι εκ των ων ουκ άνευ, όχι μόνο για να επανέλθουν στα πράγματα αλλά και για να μπορέσουν να επιβάλουν σαρωτικές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, με πρόσχημα ότι παρέλαβαν καμένη γη. Με πιο απλά λόγια, να τελειώσουν τη δουλειά, για την οποία ξεκίνησαν όλα πριν από εφτά χρόνια. Να βγάλουν από τη μέση το εμπόδιο της Αριστεράς και να μπορέσουν να παίξουν μπάλα μόνοι τους για τόσο διάστημα, όσο τους χρειάζεται να μας κάνουν πεδίο εφαρμογής των συνταγών του Φρίντμαν. Λίθος επί λίθου δεν θα μείνει, με τον ΣΥΡΙΖΑ εξουθενωμένο, τη λοιπή Αριστερά στον κόσμο της, την κοινωνία κουρασμένη από υποσχέσεις που δεν έγινε δυνατό να τηρηθούν. Γκρίζο μέτωπο, με στόχο ένα μαύρο καθεστώς, εν ολίγοις. Αυτός είναι ο στόχος τους.
Αν προσθέσουμε τη ΣΤΕγανοποιημένη διαπλοκή, την ολοκληρωτική προπαγάνδα, τα αγριεμένα μπροστά στην απειλή του εισαγγελέα λευκά κολάρα, την επιστράτευση των σημιτικών ζόμπι, τις μαφίες που ξεσαλώνουν στη Δικαιοσύνη και στα ψηλά του κράτους, γεννιέται εύλογα η υποψία ότι το μεταμοντέρνο πραξικόπημα μπαίνει στην τελευταία φάση. Γαία πυρί μιχθήτω με την αξιολόγηση, την ποσοτική χαλάρωση, το δάνειο. Ερείπια επιδιώκουν. Επί των ερειπίων θα ξαναπιάσουν το νήμα, που τους ξέφυγε το 2015. Γιατί ποτέ στόχος τους δεν ήταν τα επί μέρους σκληρά μέτρα. Στόχος τους ήταν -και παραμένει- η εξάλειψη των αντιστάσεων της κοινωνίας, για να χτιστεί στα συντρίμμια δικαιωμάτων και ελευθεριών ένα καθεστώς αγνού, αμόλυντου, ολοκληρωτικού, πινοσετικού καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλα του τα τραύματα, την απειρία, τις αντιφάσεις, τις υποχωρήσεις, είναι το τελευταίο οδόφραγμα. Αυτό εξηγεί το καταστροφικό μένος εναντίον του. Θα κάνουν ό, τι μπορούν για να τον βγάλουν οριστικά από τη μέση. Κι αν δεν καταλάβουμε την ανάγκη για αντίσταση όλων, σε όλα τα μέτωπα, σαν μια σφιχτοδεμένη ομάδα, καλή αντάμωση, ξέρετε πού…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
