Στο πανόραμά του για τις συντάξεις το 2014, ο ΟΟΣΑ καλεί εκ νέου τα μέλη του να προβλέψουν ταυτόχρονα τον μεγάλο αριθμό αποχωρήσεων από την εργασία για συνταξιοδότηση και την επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής, αλλά να είναι σε εγρήγορση όσον αφορά το επίπεδο των συντάξεων.
Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων τείνει να μειωθεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια από τέσσερις εργαζόμενους προς έναν συνταξιούχο 65 ετών σε άνω κατά μέσο όρο, σε έναν ή δύο εργαζόμενους προς έναν συνταξιούχο.
Μεταξύ Φεβρουαρίου 2012 και Σεπτεμβρίου 2014, οι περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ άρχισαν μεταρρυθμίσεις σε μια προσπάθεια εξασφάλισης της βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού τους συστήματος. Η Ισλανδία είναι η μόνη χώρα που παρεκκλίνει από τον κανόνα.
Πολλές χώρες είναι αυτές που μετέβαλαν τους φόρους που παρακρατούνται από τις συντάξεις για την αποκατάσταση της ισορροπίας: στη Φινλανδία, οι συντάξεις άνω των 45.000 ευρώ φορολογήθηκαν περισσότερο (+6%), ενώ η Πορτογαλία μείωσε το όριο φορολογίας των συντάξεων και αύξησε την φορολογία στα υψηλότερα εισοδήματα.
Οι εισφορές αυξήθηκαν επίσης, για παράδειγμα στο Κεμπέκ από 9,9% το 2011 στο 10,8% το 2017, η Γαλλία τις αύξησε κατά 0,3% για τους εργοδότες και τους εργαζόμενους έως το 2017, η Φινλανδία κατά 0,4% κάθε χρόνο μεταξύ 2011 και 2016 για τον ιδιωτικό τομέα.
Άλλες χώρες πειραματίστηκαν με την αναπροσαρμογή των συντάξεων: η Φινλανδία την περιόρισε στο 0,4% το 2015, η Γαλλία την μετέθεσε από τον Απρίλιο στον Οκτώβριο. Η Ελλάδα από την πλευρά της πάγωσε την τιμαριθμική αναπροσαρμογή μεταξύ 2011 και 2015.
Άλλος ενεργοποιημένος μοχλός, ο “πιο αμφιλεγόμενος”, το ηλικιακό όριο για τη συνταξιοδότηση, το οποίο όλο και περισσότερες χώρες αυξάνουν. Οι Πολωνοί θα πρέπει κατά συνέπεια να εργάζονται μέχρι τα 67 τους χρόνια από το 2020 (2040 για τις Πολωνές), οι Καναδοί έως τα 67 τους από το 2029, οι Ιρλανδοί έως τα 68 μετά το 2028.
Ορισμένες χώρες επέλεξαν να αυξήσουν την ελάχιστη περίοδο εισφορών. Ορισμένες χώρες ενίσχυσαν εξάλλου τα κίνητρα για παράταση της διάρκειας του εργάσιμου βίου.
