Αν θέλει κανείς να πιάσει το κεφάλαιο Άννα Παναγιωταρέα, μπορεί να μιλάει με τις ώρες. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της, είναι η ικανότητά της να «τρυπώνει» σε διάφορες θέσεις, άσχετες οι περισσότερες μεταξύ τους.
Η υπέρμαχος του μικρού κράτους, της αριστείας, της αξιολόγησης και άλλων fast track διαδικασιών, έχει ακολουθήσει, εν συντομία, την παρακάτω διαδρομή:
Ως απόφοιτος της φιλοσοφικής, το 1974 μπαίνει στο υπουργείο Πολιτισμού και σε λίγο χρόνο αποσπάται στην ΕΡΤ. Το 1976 παραιτείται από το υπουργείο Πολιτισμού και αναλαμβάνει διευθύντρια του τμήματος ενημερωτικών και επιμορφωτικών εκπομπών της ΕΡΤ. Με ένα μικρό διάλειμμα κατά την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, επανέρχεται δυναμικά την περίοδο Μητσοτάκη, 1990-1993, με δική της εκπομπή στην ΕΤ2.
Το 1994, γίνεται διδάκτωρ στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και ένα χρόνο μετά, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ όπου ξεσπά πόλεμος όταν έρχεται να καταλάβει θέση αναπληρώτριας στο τμήμα, καθώς τα προσόντα της χαρακτηρίζονται από καθηγητές και φοιτητές κάτι παραπάνω από ανεπαρκή για τη θέση (της προσάπτουν ανυπαρξία μεταπτυχιακού, διδακτορικό άσχετο με το αντικείμενο διδασκαλίας, ανύπαρκτες δημοσιεύσεις σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά). Παράλληλα, βρίσκεται και στο ραδιοφωνικό σταθμό του δήμου Αθηναίων, τον Aθήνα 984, από τον οποίο αμείβεται για δίωρη εβδομαδιαία εκπομπή, με 5 – 6 (σημερινούς) βασικούς μισθούς.
Συνεχίζει να αμείβεται από το ΑΠΘ, την ΕΡΤ, το Ωνάσειο και το «αμαρτωλό» Ερρίκος Ντυνάν. Έπειτα, διορίζεται εκπρόσωπος τάφου στο «φιάσκο» Σαμαρά με την Αμφίπολη, αμισθί εκεί, να τα λέμε όλα, για να φτάσουμε στο σήμερα και την επιστροφή της στο υπουργείο Πολιτισμού, ως σύμβουλος της Λίνας Μενδώνη στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που δε χάνει λεπτό να αποθεώνει.
Έτσι, έρχεται σήμερα να γράψει για την «αλλαγή του κλίματος» μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές, και όχι, δεν εννοεί την οικονομία, την κοινωνία ή κάτι τέλος πάντων πολιτικό. Το ζήτημα της Άννας Παναγιωταρέα είναι ένα: Ευτυχώς που απαλλαχτήκαμε από την αισθητική της αριστεράς, την οποία περιγράφει ως «αμπέχονο και αφάνα».
Με ένα γεμάτο έπαρση, αλαζονεία και κοινωνικό ρατσισμό άρθρο της στον «Ελεύθερο Τύπο», η σύμβουλος του υπουργείου Πολιτισμού παρατηρεί εμφανείς αλλαγές κυκλοφορώντας στους δρόμους. Επί ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, οι δρόμοι κατακλύζονταν από αμπέχονα, αφάνες και την αισθητική της λαϊκής (quelle decadence) Καλλιδρομίου, της γνωστής περιοχής με το άβατο. Τώρα όμως ο κόσμος πλύθηκε, ξυρίστηκε, έβαλε τα καλά του και κυκλοφορεί μόνο με γραβάτες και σακάκια στους δρόμους της πόλης.
Συγκεκριμένα, έγραψε το εξής:
«Είναι τώρα δυο μήνες που η αλλαγή του κλίματος άρχισε να κυκλοφορεί στο δρόμο. Πρώτη φορά παρατηρώ τους συμπολίτες μας πιο χαλαρούς, λιγότερο επιθετικούς, πιο φροντισμένους, σε πλήρη απόρριψη των αμπέχονων και του αφάνα style μαλλί των γυναικών, δηλαδή όσα αποτελούσαν ενός είδους σήμα κατατεθέν συριζαϊκό.
Ακόμη και στη Βουλή αν πάτε σήμερα, εκεί που βλέπαμε ενδυματολογικές επιλογές ανάλογες με εκείνες όταν πάμε το Σάββατο στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου, υπερισχύουν οι γραβάτες και τα σακάκια».
Έτσι λοιπόν, βάζει και αυτή το λιθαράκι της στο επικοινωνιακό μπαράζ που κατακλύζει τη δημόσια σφαίρα και προσπαθεί να μας πείσει για το πόσο πετυχημένη είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ευτυχώς, τα συμπεράσματα για την επιτυχία της παραπάνω τακτικής τα βγάζει ο καθένας κατά την κρίση του.
