Του Μ.Γ.
Με αίμα ξεπληρώνεται κάθε ιδέα
Και με κόπο και με άγχος κάθε μέρα
Κανένα απ’ τα επιτεύγματα δεν είν’ τυχαία
Των ανθρώπων η γενιά είναι μοιραία
Τους Τιτάνες κι αν νικήσαν
Τελικά την μοίρα τους λίγοι την ορίσαν
Με ρόγχους και με πείσμα
Στων μυαλών διαλύεται το έρμα
Κι έτσι απελευθερώνονται κι αυτοί να δουν το τέρμα
Να κάνουν και αυτοί ένα άλμα απ’ το τέλμα
Να διατρανώσουνε την φλόγα
Να περάσουνε το Νείλο με πιρόγα
Να στείλουνε πύραυλο στα άστρα
Να μην μαραζώνουνε σε γλάστρα
Βοηθάει να ρίξουμε τα κάστρα
Των παιδιών η ηγεσία
Μπορεί να σου μοιάζει εσέ γελοία
Μα είναι το ‘νειρο και η ιδέα
Που μας φτιάχνει όλους παρέα
Κι ας ξεπληρώνεται με αίμα
Όπως κάθε νέα γέννα
