Ήταν μια συνηθισμένη είδηση. “Η αστυνομία προμηθεύτηκε 280 νέα οχήματα” και εγώ είπα, “μπράβο στον Μητσοτάκη που φροντίζει για τη δημόσια τάξη κι ασφάλεια. Διότι εκείνοι οι τρισκατάρατοι αριστεροί είχαν τους αστυνομικούς μας ξεβράκωτους, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς οχήματα, χωρίς στον ήλιο μοίρα. Ενώ τώρα…!!!” Δεν πρόλαβα να χαρώ κι εκείνο το ζούδι ο εγγονός μου, φοιτητής Μαθηματικών άρχισε τους υπολογισμούς. Τελευταία έπαψε να με φωνάζει παππού. Πατριώτη με φωνάζει. Φοβάμαι ότι το παιδί χάλασε, έμπλεξε και ξεστράτισε από την εθνικόφρονα παράδοση της οικογενείας.
– “Έλα εδώ πατριώτη που χαίρεσαι για τις προμήθειες του Μητσοτάκη. Έλα εδώ να δεις τί λένε οι αριθμοί”
– “Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο”, σκέφτηκα. “Μιλάει για αριθμούς σε μένα, έναν συνταξιούχο Λυκειάρχη!!”
– “Λοιπόν, συνεχίζει ο μικρός, επί Μητσοτάκη το 2019 η Αστυνομία παρέλαβε 173 οχήματα
– “Σιγά τ’ αυγά”, είπα. “Η ασφάλεια των πολιτών πάνω απ’ όλα, μικρέ”
– “Η ασφάλεια των πολιτών δεν έχει να κάνει με την υγεία; Με την ίδια τη ζωή σου, πατριώτη;”
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
