Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε μια μία εφ όλης της ύλης συζήτηση στο News/247 με αφορμή τη μεγάλη του συναυλία στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο στις 14 Ιουνίου, αναφέρθηκε στο πολιτικό τραγούδι “Φοβάμαι” φέρνοντας το στο σήμερα και στην κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. τραγουδιστής για μια ακόμη φορά δεν μάσησε τα λόγια του δείχνοτας ότι παραμένει ένας καλλιτέχνης με κριτική σκέψη έξω από νόρμες και πλαίσια.
Συγκεκριμένα για την πολιτική κατάσταση σήμερα ανέφερε:
«Τότε ο εχθρός ήταν ορατός, χειροπιαστός. Τώρα είναι πιο ύπουλος. Εκατό οικογένειες έχουν βαλθεί να σκλαβώσουν τους πολίτες όλου του κόσμου. Η πάλη των τάξεων είναι ακόμα μεγαλύτερη. Δεν ξέρω κι αν ο Μαρξ ζούσε σήμερα, πώς θα το αντιμετώπιζε αυτό. Γιατί τα πάντα είναι θέμα ιδεολογίας.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σήμερα είναι πιο ισχυρά από τις σφαίρες μιας δικτατορίας. Δουλεύουν υπόγεια. Και άγουν και φέρουν τους λαούς με έναν τρόπο που δε φαίνεται στην αρχή, αλλά σιγά σιγά βλέπεις ότι προσπαθούν να υπνοποιήσουν όλο τον κόσμο.
Είναι σκοπός των κυβερνώντων να φοβάται ο κόσμος. Ακόμα και στη Δύση το βλέπεις πια έντονα. Θέλει φοβισμένους ανθρώπους το σύστημα, να σκύβουν το κεφάλι και να είναι πειθήνιοι στις επιταγές του. Δεν μπορεί τους ελεύθερους. Δε θα υπήρχε το ίδιο το σύστημα διαφορετικά», ανέφερε μεταξύ άλλων και πρόσθεσε ότι τον χαροποιεί το γεγονός που η νέα γενιά ασχολείται με τα κοινά, και αυτό τον κάνει να ονειρεύεται.
«Θέλω να ονειρεύομαι για τα παιδιά όλου του κόσμου, γιατί τα παιδιά αυτά το σύστημα προσπαθεί να τα κάνει όργανά του. Αλλά είμαι πολύ αισιόδοξος και σίγουρος ότι θα βρουν τον δρόμο τους, ο οποίος θα είναι διαφορετικός από τους δρόμους που βρίσκαμε εμείς.
Δεν μπορεί ρε παιδί μου ο κόσμος όλος να πάει κατά διαόλου και να γυρίσει πίσω. Θα πάει μπροστά. Τώρα το ποτέ δεν μπορώ να το ξέρω, αλλά βλέπω ήδη τις παρέες της κόρης μου που ασχολούνται με τα κοινά και μάλιστα πολύ έντονα. Και ξέρεις βλέπουν με άλλο μάτι την πολιτική και αυτό για μένα είναι αισιόδοξο. Δεν ψάχνουν για σωτήρες στα καθημερινά πρόσωπα της πολιτικής, βλέπουν την πραγματικότητα με άλλο μάτι.»
